O ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ μας θυμίζει ένα ποίημα του Έριχ Φρηντ, ζητώντας αυτοκριτική δημόσια, από κορυφής μέχρις ονύχων, από ανθρώπους ανέντιμους και ανήθικους.
Ο μοσχοπλυμένος
Ήξερα κάποιον
που ήμουν πρόθυμος να τον συγχωρήσω
για τα βρώμικα
χέρια του
αυτός όμως
επέμενε
να πλένεται δημόσια
απ’ την κορφή ως τα νύχια
κι ύστερα με το ροδαλό απ’ το
πολύ τρίψιμο δάχτυλό του
να δείχνει
άλλους
Τότε...
δεν μπορούσα να δω άλλο τίποτα
απ’ το δέρμα του
πούχε ξεραθεί και γεμίσει ραγάδες
απ’ το πολύ
το πλύσιμο
απ’ το δέρμα του
πούχε ξεραθεί και γεμίσει ραγάδες
απ’ το πολύ
το πλύσιμο
(Έριχ Φρηντ, Φωνές χωρίς πατρίδα, επιλογή και μετάφραση Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδόσεις Κάλβος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου