Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
υποκρισία (η)
συμπεριφορά που σκοπό έχει την απόκρυψη των πραγματικών σκέψεων και συναισθημάτων «η υποκρισία του προδόθηκε ακόμα μια φορά από τη συνήθειά του να βάζει τα γέλια στις πιο ακατάλληλες στιγμές»
ελληνική συνήθεια «φυσικά και το ελληνικό κράτος λειτουργεί ακριβώς όπως το θέλουν οι περισσότεροι Ελληνες, όμως σε κάθε τραγωδία η υποκρισία επιβάλλει να κάνουν ότι είναι εξοργισμένοι με τον τρόπο λειτουργίας του».
Παριστάνοντας τους έκπληκτους
Είναι κουραστικό να βλέπω τους συμπολίτες να «συγκλονίζονται» και να «εξοργίζονται» με ένα κράτος που λειτουργούσε, λειτουργεί και θα λειτουργεί με τον τρόπο που επιθυμούν οι περισσότεροι από αυτούς.
Είναι κουραστικό να ακούω διαμαρτυρίες για την απροθυμία θεσμοθέτησης και επιβολής κανόνων, για την ελλιπή αξιολόγηση και για την απουσία ελέγχου σε μια χώρα στην οποία κάθε φορά που τίθεται ζήτημα θεσμοθέτησης και επιβολής κανόνων, αξιολόγησης ή ελέγχου ένα βροντερό παλλαϊκό ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ακούγεται από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη.
Από την άλλη, αναγνωρίζω ότι αυτή η χωρίς μέτρο «οργή» ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος να διασκεδάσει κανείς τις ενοχές του και να παραστήσει τον έκπληκτο για πράγματα τα οποία είναι αποτέλεσμα των απαιτήσεών του και αρκεί να ζεις λίγους μήνες στην Ελλάδα για να τα θεωρείς δεδομένα.
Η παραίτηση του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Καραμανλή ήταν επιβεβλημένη, αλλά δεν είναι ένα μπλάνκο που σβήνει τις ευθύνες του.
Δεν τον απαλλάσσει, ας πούμε, από την ευθύνη να εξηγήσει γιατί έμεινε πιστός στην παράδοση των προκατόχων του να αδιαφορούν για το σιδηροδρομικό δίκτυο τόσο ώστε μέχρι και πρόστιμο να επιβληθεί στην Ελλάδα από την ΕΕ.
Αντιστοίχως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν αρκεί να παραδέχεται ότι «δεν καταφέραμε να εξαλείψουμε τις παθογένειες του παρελθόντος». Αυτό το βλέπουμε και μόνοι μας και η περιγραφή του δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αυτό που θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον θα ήταν να ακούσουμε το «γιατί δεν καταφέραμε να εξαλείψουμε τις παθογένειες του παρελθόντος».
Από την άλλη, ο γελαστός μπρόεδρος μόλις προχτές μας ενημέρωσε ότι οι συνδικαλιστές της ΤΡΑΙΝΟΣΕ του περιέγραψαν «το χρονικό μιας προαναγγελθείσας τραγωδίας».
Φαίνεται ότι την περίοδο 2015-2019 που ήταν πρωθυπουργός...
υποκρισία (η)
συμπεριφορά που σκοπό έχει την απόκρυψη των πραγματικών σκέψεων και συναισθημάτων «η υποκρισία του προδόθηκε ακόμα μια φορά από τη συνήθειά του να βάζει τα γέλια στις πιο ακατάλληλες στιγμές»
ελληνική συνήθεια «φυσικά και το ελληνικό κράτος λειτουργεί ακριβώς όπως το θέλουν οι περισσότεροι Ελληνες, όμως σε κάθε τραγωδία η υποκρισία επιβάλλει να κάνουν ότι είναι εξοργισμένοι με τον τρόπο λειτουργίας του».
Παριστάνοντας τους έκπληκτους
Είναι κουραστικό να βλέπω τους συμπολίτες να «συγκλονίζονται» και να «εξοργίζονται» με ένα κράτος που λειτουργούσε, λειτουργεί και θα λειτουργεί με τον τρόπο που επιθυμούν οι περισσότεροι από αυτούς.
Είναι κουραστικό να ακούω διαμαρτυρίες για την απροθυμία θεσμοθέτησης και επιβολής κανόνων, για την ελλιπή αξιολόγηση και για την απουσία ελέγχου σε μια χώρα στην οποία κάθε φορά που τίθεται ζήτημα θεσμοθέτησης και επιβολής κανόνων, αξιολόγησης ή ελέγχου ένα βροντερό παλλαϊκό ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ακούγεται από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη.
Από την άλλη, αναγνωρίζω ότι αυτή η χωρίς μέτρο «οργή» ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος να διασκεδάσει κανείς τις ενοχές του και να παραστήσει τον έκπληκτο για πράγματα τα οποία είναι αποτέλεσμα των απαιτήσεών του και αρκεί να ζεις λίγους μήνες στην Ελλάδα για να τα θεωρείς δεδομένα.
Η παραίτηση του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Καραμανλή ήταν επιβεβλημένη, αλλά δεν είναι ένα μπλάνκο που σβήνει τις ευθύνες του.
Δεν τον απαλλάσσει, ας πούμε, από την ευθύνη να εξηγήσει γιατί έμεινε πιστός στην παράδοση των προκατόχων του να αδιαφορούν για το σιδηροδρομικό δίκτυο τόσο ώστε μέχρι και πρόστιμο να επιβληθεί στην Ελλάδα από την ΕΕ.
Αντιστοίχως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν αρκεί να παραδέχεται ότι «δεν καταφέραμε να εξαλείψουμε τις παθογένειες του παρελθόντος». Αυτό το βλέπουμε και μόνοι μας και η περιγραφή του δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αυτό που θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον θα ήταν να ακούσουμε το «γιατί δεν καταφέραμε να εξαλείψουμε τις παθογένειες του παρελθόντος».
Από την άλλη, ο γελαστός μπρόεδρος μόλις προχτές μας ενημέρωσε ότι οι συνδικαλιστές της ΤΡΑΙΝΟΣΕ του περιέγραψαν «το χρονικό μιας προαναγγελθείσας τραγωδίας».
Φαίνεται ότι την περίοδο 2015-2019 που ήταν πρωθυπουργός...
είχε πολλή δουλειά, πολλές διαπραγματεύσεις και πολύ έρπη, και δεν είχε προκάμει να ενημερωθεί σχετικώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου