Τώρα που κατακάθισε κάπως ο κουρνιαχτός από τις εκλογές για την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ, θέλω να παραθέσω κάποιες (ποταπές) σκέψεις μου.
Κατ’ αρχήν τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια σε όλα εκείνα τα στελέχη του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, που παρέμειναν σε αυτό αν και σκιά του εαυτού του, εν αντιθέσει με την πλειοψηφία που έσπευσε να το εγκαταλείψει, σαν τα ποντίκια πάνω σε ένα βυθιζόμενο πλοίο, για χάρη του ΣΥΡΙΖΑ, και για χάρη μιας νέας καρέκλας, ή αλλιώς επέλασης στον μπουλκουμέ.
Όπως και άλλα πολλά πρώην στελέχη, που με τη σειρά τους εντάχθηκαν στη ΝΔ του Κυριάκου, τιμώντας τις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας με τις οποίες ανδρώθηκαν, γαλουχήθηκαν και πολιτεύτηκαν.
Και για χάρη της καρέκλας βεβαίως βεβαίως…
Ή όπως θα έλεγε και ο Κουλούρης (αν δεν παρέμενε πιστός στο κόμμα του) «εντάσσομαι στη ΝΔ για να τιμήσω τη μνήμη του Ανδρέα»…
Και για την προκοπή του τόπου θα πρόσθετα εγώ ο τιποτένιος.
Και μιας και είπα προκοπή, θυμήθηκα τη Μιμή.
Τι έγινε; Γιατί δεν έβαλε κι αυτή υποψηφιότητα;
Από πολλούς υποψήφιους, ονόματα δεν λέμε, είναι σαφώς πιο «διαβασμένη» και σίγουρα πιο λαμπερή παρουσία.
Α, και να μη ξεχάσω…
Συγχαρητήρια και σε όλους εκείνους τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ (κοντά 300.000), που έδωσαν από 3 ευρώ και στήθηκαν με τις ώρες στις ουρές, για να ψηφίσουν αρχηγό… ή για να ψηφίσουν τον… Χάρη (δια τούτο λέγω) Καστανίδη!
Ήρωες, όλοι τους. Σοσιαλιστές με σφραγίδα!
Βέβαια, αν ψήφιζαν και στις εκλογές το ΠΑΣΟΚ, αυτό δεν θα είχε πέσει από το 44% στο 4.5%, ούτε θα ζούσαμε τη θλιβερή θητεία του γελαστού παιδιού με το όραμα για Σομαλοποίηση μας, ούτε θα ζούσαμε σήμερα την αναπτυξιακή (χα χα) έκρηξη της κυβέρνησης των «αρίστων».
Θα υπήρχε μια κάποια ισορροπία.
Τέλος πάντων…
Ό,τι έγινε έγινε, και τώρα το ΠΑΣΟΚ (και η χώρα) κοιτάει μπροστά.
Μόνο οι «κυριακίστας» έμειναν πίσω, περίλυποι, να κλαίνε τα 3 ευρώ που χαλάλισαν για να ψηφίσουν τον Λοβέρδο.
Τον οποίο οι (αν)επιστήμονες των πετσωμένων εταιριών δημοσκοπήσεων (και των ΜΜΕ) έβγαζαν πρώτο με διαφορά.
Όπως βγάζουν τη ΝΔ πρώτη σε ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, ένα πράγμα.
Μιλάμε για αυστηρά αντικειμενικές μετρήσεις κλπ.
Όπως π.χ. εκείνες οι απόρρητες δημοσκοπήσεις ξένων πρεσβειών(!) που κατά καιρούς αποκαλύπτονται από δαιμόνιους opinion makers…
Πάντως, μιας και το ανέφερα, μην περιμένετε πρόωρες εκλογές όσο δεν εμφανίζεται ξαφνικά στους δέκτες σας η Έλενα Ράπτη, η οποία είναι η δική μου πυξίδα. Το δικό μου πολιτικό εργαλείο πρόβλεψης εκλογών.
Γιατί;
Διότι αν και η παλαιότερη ίσως βουλευτής της ΝΔ στην ερωτική συμπρωτεύουσα, βγαίνει και μιλάει μόνο όταν πάμε για εκλογές.
Ή έχει καλή κι έγκυρη άνωθεν πληροφόρηση, ή κάποιο κληρονομικό χάρισμα. Αλλιώς δεν εξηγείται.
Όπως δεν εξηγείται το ότι ενώ τα τελευταία 10 και κάτι χρόνια περάσαμε δια πυρός και σιδήρου, τα ζήσαμε όλα, η Έλενα ουδέποτε τοποθετήθηκε… ούτε για τα μνημόνια, ούτε για τα κάπιταλ κοντρόλς, ούτε για τους «ικέτες», ούτε για την εγκληματικότητα, ούτε για την ακρίβεια, ούτε για την πανδημία, ούτε… ούτε για τίποτα.
Ίσως αυτό να είναι και το μυστικό της επιτυχίας της. Ποιος ξέρει;
Πάμε πίσω στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ (αρνούμαι, ως παλιός μιμικός, να το πω ΚΙΝΑΛ).
Τι πήγα λοιπόν και θυμήθηκα ο σελέμης;
Τις εκλογές του 2009 για την αρχηγία της ΝΔ.
Τότε που όλοι οι ειδικοί είχαν ξεχάσει τον Σαμαρά και πόνταραν στη Ντόρα… εκείνη τη σπουδαία πολιτικό, από τζάκι, με το μόνιμο σαν συρραμμένο χαμόγελο.
Και η οποία έχασε!
Όπως έχασε και ο έτερος τότε υποψήφιος, ο θρυλικός Πανίκας, ή Ζορό, ή απλά Ψωμιάδης… ο νομάρχης της καρδιάς μας.
Και ο μεν νικητής έγινε πρωθυπουργός, η δε Ντόρα έκανε κόμμα με το οποίο άγγιξε το 0000.1% στις επόμενες εκλογές, ενώ ο Πανίκας κατέληξε να καθαρίζει τουαλέτες στη ΦΑΡΜΑ, ανταλλάσσοντας πολιτικές απόψεις με τη… Σάσα Μπάστα και τον Σταμάτη Γαρδέλη.
Λέτε άραγες να δούμε και τον Καστανίδη σε καμιά ΦΑΡΜΑ, ή σε κανένα My Style Rocks;
Τίποτα δεν είναι απίθανο.
Πάντως να τα λέμε όλα… Ο Χάρης πάλεψε σαν λιοντάρι, αλλά ηττήθηκε από τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, που μας θέλουν προσκυνημένους, μπορεί και γερμανοντυμένους…
Δυστυχώς, ο λαός δεν είναι ακόμη πολιτικά ώριμος για να τον δεχθεί ως αρχηγό του. Τι να λέμε;
Έτσι, όπως όλα δείχνουν, το νέο φρέσκο ΠΑΣΟΚ θα πορευτεί με ηγέτη του τον Ανδρουλάκη και όχι τον Λοβέρδο όπως ήθελαν οι «κυριακίστας», ούτε τον Γιωργάκη, που τον ήθελαν οι συριζαίοι (και οι θείτσες).
Άρα, εδώ βλέπουμε μια κοσμοϊστορική καμπή.
Ένας κλασικός γόνος, χάνει τη μάχη!
Λέτε αυτό να σηματοδοτεί και το τέλος των γόνων στην πολιτική μας σκηνή;
Τον εκσυγχρονισμό μας;
Μακάρι, αν και τι θα κάνουν όλοι οι γόνοι, που περιμένουν στη γωνία για τη δική τους ευκαιρία να μας σώσουν (πολλοί εξ αυτών δηλωμένοι αντικρατιστές, όπως οι μπαμπάδες και μαμάδες τους) σιτιζόμενοι όμως εσαεί από τον κρατικό κορβανά;
Το μέλλον θα δείξει.
Αυτά τα ολίγα για τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες μας βοήθησαν να ξεχάσουμε για λίγο την πανδημία, την ακρίβεια, την εγκληματικότητα και τις περιπέτειες του… Μπισμπίκη, του νέου «εθνικού» μας εραστή.
Από τις επόμενες μέρες, και με τον νέο αρχηγό, θα επιστρέψουμε ξανά στη βαρετή μας καθημερινότητα, μετρώντας διασωληνωμένους...
Εκτός και αν...
επαληθευθούν οι «κακοπροαίρετες» εκείνες φήμες και δούμε τον Χάρη τον Καστανίδη να μπαίνει τελικά στη ΦΑΡΜΑ…
Μακάρι.
ΥΓ-Οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ έβαλαν σε δεύτερο πλάνο ακόμη και τη σημαντικότατη επίσκεψη του Ποντίφικα στη χώρα μας.
Ο οποίος ήρθε και έφυγε με Aegean παρακαλώ.
Ιδού λοιπόν μια τεράστια ευκαιρία για να χρηματοδοτηθεί εκ νέου με φρέσκο κρατικό χρήμα ο (ιδιωτικός κατά τα άλλα) εθνικός μας αερομεταφορέας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου