Εδώ και χρόνια ασκούμαι συστηματικά, σχεδόν καθημερινά. Παλιότερα έκανα τρέξιμο και τώρα περπάτημα, γρήγορο σχεδόν βάδην. Το καλοκαίρι κολύμπι, ελεύθερο. Εκτός του ότι βοηθάει το σώμα μου, η άσκηση βοηθάει και το μυαλό αλλά και τη διάθεσή μου. Μετά μια ώρα κολύμπι ή μια ώρα βάδην, σχεδόν επτά χιλιόμετρα, αισθάνομαι παντοδύναμος, σαν να έχω παραμερίσει ό,τι δυσάρεστο με ταλαιπωρεί. Μέτρον άριστον όμως. Η πραγματικότητα επανέρχεται, μαζί με τους καρδιακούς παλμούς, και ζητεί τα δικαιώματά της.
Δεν ξέρω πώς αισθάνεται κάποιος άνθρωπος στα 70 του ο οποίος ζει για να γυμνάζεται, τρέχει, κολυμπάει, κάνει ποδήλατο, καγιάκ και δεν ξέρω τι άλλο. Το πιθανότερο είναι να τελεί σε κατάσταση συνεχούς έκστασης, που του επιτρέπει να παραβλέπει όλα τα δυσάρεστα. Είναι ο μόνος τρόπος για να προσεγγίσω την περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου. Δεν μπορείς να τον φανταστείς να διαβάζει, να ακούει μουσική ή να απολαμβάνει ένα ποτήρι κόκκινο κρασί του κυρ-Γιάννη (του Μπουτάρη). Τον φαντάζεσαι πάντα να γυμνάζεται.
Δικαίωμά του στην ηλικία του να αισθάνεται νέος. Η νεότης έχει πολλά αγαθά. Σφρίγος, ενέργεια, αισιοδοξία. Της λείπει όμως το παρελθόν, κοινώς η πείρα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου κάνει πολιτική σαν να κάνει τζόγκινγκ. Ζει την ευφορία της στιγμής. Σαν να μην έχει διατελέσει υπουργός, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ή πρωθυπουργός.
Αν και πρώην πρωθυπουργός, συμμετέχει στις εκλογές για τον νέο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ. Προβληματικό μεν, συμπαθές δε. Ο Γιώργος κάνει τζόγκινγκ και παραμένει νέος. Το πλήθος των φερορμονών τον εκστασιάζει. Δηλώνει ότι θα κερδίσει τις εκλογές από τον πρώτο κιόλας γύρο. Τις χάνει από τον πρώτο κιόλας γύρο, όπως όλα δείχνουν. Ομως οι φερορμόνες συνεχίζουν να χορεύουν μέσα του. Εχει μια ακόμη ευκαιρία.
Αν ήταν πολιτικός θα την άφηνε να περάσει. Ομως ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι πολιτικός. Το ταλέντο του είναι ο αθλητισμός. Αν είχε κάνει καριέρα αθλητή δεν θα ήταν υποχρεωμένος να βασανίζεται με τα ελληνικά. Ομως τον υποχρέωσαν να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση.
Κατάφερε να τη ρίξει έξω. Λογικόν. Δεν την αγάπησε ποτέ. Και ποτέ δεν ξέχασε ότι αυτή του στέρησε την αληθινή του αγάπη, τις φερορμόνες.
Εκτός από τη φυσική αγωγή υπάρχει και η ψυχανάλυση, θα μου πείτε. Στον τομέα δεν διαπρέπω. Το μόνο που λείπει είναι η πολιτική σκοπιμότητα. Κι αν μη τι άλλο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον Γιώργο Παπανδρέου την...
ευήθεια, ήτοι την αθωότητα των προθέσεων.
Είναι κινήσεις ενός ανθρώπου που έχει στόχο ζωής το τζόγκινγκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου