Οταν λέγονται όσα γίνονται

Tης Δωρας Αντωνιου

«Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται» διαπίστωσε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής μέσα από τη διαδρομή του στον δημόσιο βίο. 

Για τη μεγάλη πλειοψηφία ημών των μη εμπλεκομένων στην άσκηση πολιτικής, η παραπάνω αποφθεγματική ρήση φαντάζει απόλυτα λογική: συχνά διαπιστώνουμε αναντιστοιχία μεταξύ έργων και λόγων των ασκούντων εξουσία, ενώ, σε άλλες περιπτώσεις, υποψιαζόμαστε ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από όσα γίνονται ευρέως γνωστά, αλλά ότι είναι σκόπιμο συγκεκριμένες παράμετροι ορισμένων υποθέσεων να παραμείνουν στο σκοτάδι. Οταν ο εμπειρικός κανόνας που αποτύπωσε με αυτήν τη φράση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραβιάζεται αίφνης, εικασίες, υποθέσεις, εκτιμήσεις, αναπόδεικτες βεβαιότητες αποκτούν υπόσταση.

Αυτό συνέβη με τις δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ περί εμπλοκής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών σε εμπρησμούς δασών και δασικών περιοχών στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1990. 

Οι αρμόδιες ελληνικές αρχές είχαν πληροφορίες για τη δράση Τούρκων πρακτόρων, με βάση τις οποίες είχαν συνταχθεί εκθέσεις και είχαν ενημερωθεί εταίροι και σύμμαχοι για τις τουρκικές υπονομευτικές δραστηριότητες. Οι εκτιμήσεις αναπαρήχθησαν από τα μέσα ενημέρωσης και πέρασαν στο ευρύ κοινό.

Ωστόσο, η τουρκική πλευρά είχε τη δυνατότητα να οχυρώνεται πίσω από την έλλειψη συγκεκριμένων στοιχείων και να απορρίπτει κάθε τέτοιο ισχυρισμό ως αναληθή, ως προϊόν εχθρικής ελληνικής στάσης.

Ο κ. Γιλμάζ προσέδωσε με τις αναφορές του ισχύ στις πληροφορίες αυτές και, ουσιαστικά, επιβεβαίωσε τη δράση τουρκικών παρακρατικών μηχανισμών επί ελληνικού εδάφους, εξηγώντας μάλιστα ότι αυτό έγινε ως «αντίποινα» για την ελληνική στάση έναντι του PKK. 

Η προσπάθειά του να ανασκευάσει επανερχόμενος με διορθωτική δήλωση δεν δείχνει να πείθει ούτε στο εσωτερικό της Τουρκίας. Αλλωστε, οι δηλώσεις Γιλμάζ εξυπηρετούν και την τωρινή κυβέρνηση της γείτονος, η οποία συστηματικά επιχειρεί να προωθήσει την εικόνα δημοκρατικής και σύγχρονης διοίκησης, αντιπαραβάλλοντας τα πεπραγμένα της με ένα σκοτεινό παρελθόν, που βασίστηκε στη λειτουργία παρακρατικών μηχανισμών αποσταθεροποίησης στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και σε σχέση με τους γείτονες, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της.

Η Αθήνα ζήτησε από την Αγκυρα την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης. Παρά ταύτα, η ελληνική πλευρά δεν τρέφει αυταπάτες. Οι μηχανισμοί διοίκησης στην Τουρκία δεν αναμένεται ότι θα κινηθούν προς μια τέτοια κατεύθυνση - κάτι τέτοιο θα αποτελούσε έκπληξη. Οι κρατικές δομές της γείτονος αποτελούν δημιούργημα του πολιτικού συστήματος που καλλιέργησε την παρακρατική υπονομευτική δράση στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Γιλμάζ και, σε σημαντικό βαθμό, η συνέχειά τους διατηρείται, άρα και οι αντιστάσεις τους.

Το σημαντικότερο όφελος για την Ελλάδα είναι ότι ο Τούρκος πρώην πρωθυπουργός προσέδωσε με τα λεγόμενά του υπόσταση στην εικόνα που η χώρα μας παρουσίαζε προς εταίρους και συμμάχους για τη γείτονα, ισχυροποιώντας τις θέσεις και τα επιχειρήματά της.