Δύσκολα θα αποφύγουμε την κατάρρευση...

Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Το φιάσκο της εφεδρείας επιβεβαίωσε την αδυναμία του πολιτικού προσωπικού της χώρας να ασκήσει τον παραμικρό έλεγχο στην κρατική μηχανή, η οποία αδρανεί πλέον καιροσκοπικά με γνώμονα το στενό συντεχνιακό συμφέρον.

Το να υπερασπίζεται κάποιος το συμφέρον του δεν είναι κακό, αρκεί βέβαια να είναι σε θέση να παράγει περισσότερα απ’ όσα καταναλώνει ή έστω να δημιουργεί τις προϋποθέσεις να παράγουν οι άλλοι περισσότερα απ’ όσα χρειάζεται να σταθεί το σύστημα σε λειτουργία.

Οι πολιτικοί απέδειξαν πως επί της ουσίας ελέγχονται ασφυκτικά από την πελατειακή δομή την οποία νόμισαν πως ήλεγχαν.

Η δουλειά του πολιτικού ηγέτη κατά τον Μαξ Βέμπερ είναι να παίρνει θέση και να είναι παθιασμένος.  

Η δουλειά του υπαλλήλου είναι να εκτελεί τα καθήκοντά του, δίχως μίσος, πάθος και έτσι δίχως συμπάθεια ή ενθουσιασμό.

Είναι προφανές πως μέρος της ελληνικής κακοδαιμονίας οφείλεται στο γεγονός πως οι πολιτικοί λειτουργούν ως υπάλληλοι και οι υπάλληλοι πράττουν και αποφασίζουν ως πολιτικοί.

Η πολιτική ηγεσία σύσσωμη καίτοι γνωρίζει πως το πλοίο κινείται με ταχύτητα προς το παγόβουνο, διστάζει να επιβάλει την αλλαγή πορείας, ευελπιστώντας στον από μηχανής Θεό ή ελπίζοντας πως το παγόβουνο θα αποδειχτεί τροπικό νησί.

Είναι προφανές πως το πρώτο εξάμηνο του 2012 ενδέχεται να πάρει διαστάσεις Αποκάλυψης. Η οικονομία της χώρας καταρρέει και μαζί με αυτήν και ό,τι έχει απομείνει ικανό από τον παραγωγικό ιστό να παράγει εισόδημα για τους εργαζόμενους και έσοδα και το κράτος.

Ο πελατειακός μηχανισμός των κομμάτων, των συνδικαλιστών και του παρασιτικού δημόσιου δεν μπορεί να αντιληφθεί πως η βάση της ευημερίας είναι η παραγωγική ιδιωτική οικονομία, η οποία στην Ελλάδα βρίσκεται υπό εξαφάνιση.

Αν δεν υπάρξουν επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα είναι αδύνατο να συντηρηθεί, όχι το τεράστιο παρασιτικό μη ανταποδοτικό κράτος, αλλά ούτε ένα μικρότερο, παραγωγικότερο και οικονομικότερο κράτος.

Στην Ελλάδα όχι μόνο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα η πιθανότητα να προσελκυστούν νέες επενδύσεις, αλλά αρκετές από τις λίγες παραγωγικές μονάδες που έχουν απομείνει ετοιμάζονται να αποδράσουν μεταφέροντας δραστηριότητες και κέντρα διοίκησης εκτός της χώρας.

Οι άνθρωποι συνήθως πιστεύουν ό,τι τους συμφέρει. Στην περίπτωσή της συγκυρίας που διανύουμε έχει κυριαρχήσει η πεποίθηση πως όλα θα λυθούν δια μαγείας αν η ΕΚΤ «κόψει» χρήμα.

Δηλαδή αν η ΕΚΤ βγει και αγοράσει μαζικά ομόλογα. Έτσι το κράτος θα μπορέσει να παρακάμψει τις τρισκατάρατες αγορές, θα δανειστεί με φθηνά επιτόκια και θα συνεχίσει να πληρώνει δίκαιους και άδικους μισθούς και λοιπές δαπάνες...

Ας υποθέσουμε πως η ΕΚΤ αγοράζει μαζικά μεταξύ άλλων και ελληνικά ομόλογα. Τα ομόλογα αυτά κάποτε θα λήγουν και τότε θα πρέπει να πληρωθούν. Η λύση της ΕΚΤ είναι μια προσωρινή λύση και πρέπει να συνδυάζεται με τις μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν πλεόνασμα και οικονομική ανάπτυξη...

Είναι προφανές πως η εκτύπωση χρήματος επ’ αόριστον δεν συμβαδίζει με την κοινή λογική. Δεν θα χρειαζόταν να δουλεύει κανένας αν ίσχυε. Αυτό που συμβαδίζει με την κοινή λογική είναι πως το ελληνικό δημόσιο θα μειώσει δραστικά τις δαπάνες (με κλείσιμο εκατοντάδων υπηρεσιών και κρατικών επιχειρήσεων απολύοντας σημαντικό αριθμό όσων απασχολούνται σε αυτό) και θα προλάβει την κατάρρευση ή θα καταρρεύσει και θα το κάνει αναγκαστικά μετά.

Στην περίπτωσή μας, η πρόληψη της κατάρρευσης φαίνεται πλέον δύσκολο εγχείρημα.

Ολοι θέλαν τα παιδιά τους να γίνουν δάσκαλοι, καθηγητές, πυροσβέστες, να εξασφαλιστούν. Αυτό το μοντέλο φαλίρισε, υπάρχουν όμως επαγγέλματα παραδοσιακά όπως η ναυτιλία, ο τουρισμός και άλλα όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπου υπάρχουν περιθώρια για ανάπτυξη στην Ελλάδα.