Καλογερική απληστία
Tης ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ
Πριν πούμε οτιδήποτε για την προφυλάκιση του ηγουμένου πρέπει να θυμηθούμε συνοπτικά την υπόθεση.
Υπάρχει λοιπόν μια λίμνη εκεί ανάμεσα σε Ξάνθη και Ροδόπη, που ανήκει στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. «Ανήκει» με το γνωστό αποδεικτικό, το τουρκικό φιρμάνι που διασώζεται εδώ και χίλια χρόνια.
Παρένθεση: το ελληνικό κράτος αποδέχεται την γνησιότητα των χρυσόβουλων γιατί σε τέτοια θεμελιώνεται η περιουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Τουρκία.
Που σκάλωνε το ιδιοκτησιακό: το ελληνικό κράτος θεωρεί όλες τις παρόχθιες εκτάσεις δημόσια γη. Ορίστηκε λοιπόν μια δίκη για να δουν ποιος θα νικήσει, το χρυσόβουλο ή οι διατάξεις για τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της λίμνης;
Το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις και η λίμνη πέρασε επισήμως στην ιδιοκτησία της Μονής. Το μόνο κέρδος που θα μπορούσε να αποκομίσει ήταν να συνεχίζει να εισπράττει λεφτά από τους ψαράδες! Η περιοχή προστατεύεται από τη σύμβαση Ραμσάρ και δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Είναι ένας τόπος τόσο όμορφος ώστε ο άθεος περιηγητής ίσως πιστέψει ότι υπάρχει Θεός. Ιδανικός τόπος για στοχασμό και προσευχή.
Φευ, μόλις η Μονή έγινε ιδιοκτήτρια της λίμνης, αποφάσισε να την ξεφορτωθεί. Την επέστρεψε στο κράτος με αντάλλαγμα κτήριο 20.000 τ.μ. στους Θρακομακεδόνες και έκταση 8.600 στρέμματα στην Ουρανούπολη. Ακίνητα τα οποία πήγαν σε υπεράκτιες εταιρείες.
Από όλη αυτή τη διαδικασία λείπουν έγγραφα απαραίτητα για τις μεταβιβάσεις, παραλείπονται πράξεις όπως η έκδοση των αποφάσεων στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και γίνονται τηλεφωνήματα από το παπαδοπαίδι του Καραμανλή: «βάλτε ένα χεράκι να βοηθήσουμε τον γέροντα».
Ο γέροντας, που δεν είναι και τόσο γέροντας (πενηνταπεντάρης είναι σήμερα) μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου. Ο ηγούμενος Εφραίμ είχε ρυθμιστικό παράγοντα στην πολιτική ζωή αλλά η απόφαση για την προφυλάκισή του δεν αφορά ούτε τον πολιτικό του ρόλο, ούτε τη δημοτικότητά του στους κοσμικούς κύκλους, ούτε την επιρροή του στους Ρώσους.
Στο δια ταύτα: Το Τριμελές Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την προφυλάκιση του ηγουμένου Εφραίμ για τις κακουργηματικές κατηγορίες που τον βαρύνουν, για ηθική αυτουργία σε απάτη, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και έκδοση ψευδών βεβαιώσεων.
Δεν θα μιλήσουμε καθόλου για το θεατρικό παιχνίδι που περιλάμβανε σάκχαρο και δισκοπάθεια. Αυτό που εκπλήσσει είναι η μαζική αντίδραση υπέρ του κατηγορούμενου. Θα προσπεράσουμε το νομικό κομμάτι, θα ξεχάσουμε τα έγγραφα που χάθηκαν, τις διαδικασίες που προσπεράστηκαν, τις πλαστογραφήσεις που έγιναν. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όμως το όλον, τη σύλληψη του σατανικού σχεδίου της ανταλλαγής μιας λίμνης με ακίνητα που αξίζουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.
Για ποιόν ακριβώς λόγο μόνασε ο ηγούμενος Εφραίμ; Άραγε για να πλουτίζει, για να βάζει χέρι σε περιουσίες, για να αδικεί τους πολίτες; Είναι παράδοξο που οι πιστοί σπεύδουν να συγχωρήσουν την απληστία, τη διάθεση να τα φάει όλα_ έστω προς όφελος της Μονής. Κανονικά όλοι αυτοί που μπαινοβγαίνουν στις εκκλησίες, όλοι αυτοί που σταυροκοπιούνται και επισκέπτονται τον Άθω έπρεπε να είναι επιφυλακτικοί με κάποιον που δεν δείχνει κανένα σημάδι εγκράτειας.
Ο ηγούμενος Εφραίμ έδρασε ως φαταούλας και τούτο δεν συνάδει με τις αρχές της πίστης του. Αν οι θαυμαστές του δεν μπορούν να καταλάβουν τη δικανική πλευρά της υπόθεσης ας σταθούν στην ιδιότητα: είναι ηγούμενος ουχί έμπορος του Κολωνακίου.
ΙΕΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ BUSINESSMAN
Η απόφαση προφυλάκισης του ηγουμένου Εφραίμ, παραμονή Χριστουγέννων, υπήρξε ένας ακόμα άθλιος πολιτικός ελιγμός, στο ίδιο πλαίσιο με την παρελκυστική τακτική στο θέμα του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης.
Κάποιοι επιθυμούν να δείξουν ότι ο άνθρωπος που έγινε δεκτός με τιμές από τη ρωσική εκκλησία είναι, για το ελληνικό κράτος, κάτι λιγότερο από κοινός πολίτης.
Η ακύρωσή του ως «συνδετικού κρίκου» στέλνει στα αφεντικά τους διπλό μήνυμα:
1. Αποδοκιμασία της προοπτικής σύσφιξης σχέσεων με τη Ρωσία και
2. Υποβάθμιση της σημασίας της Ορθοδοξίας, ως κοινού παρονομαστή που θα έφερνε «επικίνδυνα κοντά» τους δυο λαούς, σύμφωνα με το δόγμα Χάντιγκτον.
Το ότι, υπό συνθήκες όπως αυτές, κάποιοι, μη έχοντες ίχνος συμπαθείας προς τον ηγούμενο, είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε το μέρος του, φέρνει μια κωμική παράμετρο στην υπόθεση.
Ακόμα πιο κωμική είναι η έκπληξη που προκαλεί σε κάποιους η διπλή ιδιότητα του κατηγορουμένου [ιερωμένος και businessman] όταν είναι γνωστό, σε όσους τουλάχιστον έχει τύχει να συναλλαχθούν με ιερωμένους σε υψηλά κλιμάκια, ότι σκληρότεροι στη διαπραγμάτευσή τους businessmen απ’ τους παπάδες δεν υπάρχουν…
Το κερασάκι όμως είναι η «ευθυξία» που έχουν πυροδοτήσει κάποιες ρωσικές «παρεμβάσεις», τη στιγμή που η χώρα έχει μεταβληθεί σε αποικία [σύμφωνα με τα λόγια στελέχους της κυβέρνησης], με έξωθεν επιτρόπους να κανονίζουν ανενόχλητοι την παραμικρή μας κίνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου