Του ΑΡΗ ΜΑΛΑΝΔΡΑΚΗ
Την είδα τις προάλλες να στέκει ακουμπισμένη σε μια κολώνα, στον υπόγειο σταθμό της Ομόνοιας. Ξεχασμένη και χαμένη στις σκέψεις της -αλήθεια, τι ονειρεύεται τέτοιες γιορτινές μέρες, σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, ένα αγγελούδι της ηλικίας της;
Αφησα δύο τρένα να περάσουν, παρατηρώντας την διακριτικά. Ολη αυτή την ώρα, με τον κόσμο να πηγαινοέρχεται βιαστικά γύρω της, δεν κουνήθηκε εκατοστό από τη θέση της. Ούτε έγειραν, έστω για μια στιγμή, τα γιορτινά πουπουλένια φτερά της.
Θυμήθηκα τα «Φτερά του έρωτα» του Βέντερς. Ποιος ξέρει πώς θα'τανε σε ταινία τα «Φτερά της παιδικής αθωότητας»; Ενα αγιοβασιλιάτικο αγγελάκι που δεν πέφτει στο Βερολίνο, αλλά προσγειώνεται στον υπόγειο σταθμό του ΗΣΑΠ.
Ακουσα το τέταρτο τρένο να πλησιάζει, σήκωσα γρήγορα τη μηχανή και τράβηξα τη φωτογραφία. Ούτε τότε σήκωσε τα μάτια της. Παρέμεινε βυθισμένη στις άδηλες σκέψεις της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου