Για όσους μεγάλωσαν με τις ιστορίες της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, για όσους είδαν την παιδική τους ηλικία να συντονίζεται με εκείνη των ηρώων της σε ζωντανό χρόνο καθώς τα βιβλία γράφονταν και εκδίδονταν, η είδηση ότι ο κόσμος του Χάρι Πότερ θα μετατραπεί σε μακρόπνοη τηλεοπτική σειρά ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Είναι αυτή η μαγνητιστική σύλληψη της Ρόουλινγκ, ο συναρπαστικά πολυσχιδής κόσμος που εφηύρε και κατασκεύασε με τα καλύτερα μυθοπλαστικά υλικά, που καθιστούν ευπρόσδεκτο κάθε προϊόν σχετιζόμενο, άμεσα ή έμμεσα, με τον Χάρι. Για τους ζηλωτές της cancel culture, ωστόσο, που πλέον θεωρούν τη Ρόουλινγκ κάτι σαν προσωποποίηση του Βόλντεμορτ, η είδηση ήταν αρκετά «προβληματική» (ο όρος problematic χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους απανταχού «ακυρωτές», για να περιγράψει οργουελικώς τους αντιφρονούντες). Oχι επειδή φοβούνται πως η σειρά θα διαψεύσει τις προσδοκίες τους· απλούστατα επειδή η δημιουργός, Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, έχει το θράσος να συμμετέχει ως παραγωγός στην οπτικοποίηση του δημιουργήματός της! Πού ξανακούστηκε!
Υπό άλλες συνθήκες, κανείς δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά μια μάζα κακομαθημένων, που πιστεύουν ότι τα προσωπικά τους συναισθήματα είναι αρκετά για να αποσπάσουν ένα δημιουργό από το έργο ζωής του. Το κακό όμως με τις πολιτισμικά ταραχώδεις εποχές σαν αυτή είναι η ευκολία με την οποία δίνουν στους κακομαθημένους υπόσταση, ορατότητα και κύρος· η ευκολία με την οποία η υστερική γκρίνια ερμηνεύεται ως δόκιμη άποψη, απλώς και μόνον επειδή φοράει ακτιβιστικά αξεσουάρ. Eτσι, δημοφιλή Μέσα του εξωτερικού, με μια ποικιλία ευφάνταστων τίτλων προέβαλαν το αίτημα έξωσης της Ρόουλινγκ από το ίδιο της το franchise ως είδηση – και μάλιστα ισότιμης αξίας με την είδηση της νέας σειράς. Κανονικοποίησαν τον παραλογισμό, σαν να πρόκειται περί επιχειρηματολογίας, δίνοντας με αντιδεοντολογικές αλχημείες στο κακόηθες κουτσομπολιό περιωπή αντικειμενικού γεγονότος. «Οι φαν ανησυχούν ότι η συμμετοχή της Ρόουλινγκ στη νέα σειρά για τον Χάρι Πότερ θα κηλιδώσει το εγχείρημα», «Αντιπαράθεση για την αμφιλεγόμενη συμμετοχή της Ρόουλινγκ στο νέο πρότζεκτ του HBO MAX». Από φόβο για τις επικοινωνιακές εξαλλοσύνες των φανατικών, αλλά και από παιδαριώδη ανάγκη να συμβαδίζουν με τις νέες τάσεις, οι επαγγελματίες του Τύπου μάς εισάγουν ανενδοίαστα στη νέα εποχή της cancel culture: πλέον δεν αρκεί να «ακυρώνονται» τα πρόσωπα που δεν εναρμονίζονται με την κυρίαρχη αφήγηση· πρέπει και να μας διευκολύνουν να οικειοποιούμαστε τη δουλειά τους.
Το πιο εξωφρενικό στοιχείο στη «δίωξη» της Ρόουλινγκ, βέβαια, είναι ότι το παράπτωμα που της χρεώνουν ο διαδικτυακός όχλος και ο διεθνής Τύπος που τον σιγοντάρει, δεν ευσταθεί καν. Η συγγραφέας στιγματίστηκε ως τρανσφοβική, χωρίς να έχει πει τίποτα εναντίον των τρανς ανθρώπων.
Διατύπωσε μόνο δύο λελογισμένες απόψεις:
Πρώτον, ότι το βιολογικό φύλο είναι πραγματικό και ότι στα πραγματικά του χαρακτηριστικά έχουν θεμελιωθεί ιστορικά τα γυναικεία δικαιώματα·
Δεύτερον, ότι υπάρχουν όψεις του τρανσακτιβισμού (προσοχή, όχι των τρανς ατόμων, αλλά του ακτιβισμού τους) που βρίσκει επικίνδυνες, όπως, για παράδειγμα, τις οργανωμένες επιθέσεις σε φεμινιστικές συγκεντρώσεις, τη χρήση βίας και τις απειλές εναντίον όσων έχουν ενστάσεις απέναντι στην εξομοίωση του βιολογικού με το κοινωνικό φύλο.
Οι λεπτομέρειες, όμως, δεν έχουν σημασία εκεί όπου δεσπόζει ο δογματικός λόγος· η κουλτούρα της ακύρωσης βλέπει μόνο πιστούς και απίστους.
Η σειρά θα γυριστεί, θα προβληθεί, ίσως αγαπηθεί κιόλας. Η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ θα συνεχίσει να ζει άνετα και προστατευμένα, με την παρακαταθήκη της ακέραιη, παρά τον βρώμικο πόλεμο που δέχεται.
Πραγματικά θύματα του δεσποτικού ακτιβισμού είναι ...
οι λιγότερο προνομιούχοι από τη διάσημη συγγραφέα· εκείνοι που, ανυπεράσπιστοι, βλέπουν την πρόσβασή τους στον ελεύθερο λόγο να περιστέλλεται, να τίθεται υπό αίρεση, να μετατρέπεται σε επικίνδυνο σπορ.
Αλλά και οι ίδιοι οι διώκτες είναι θύματα των διώξεών τους: οικτρά ανασφαλείς μες στην επιθετικότητά τους, δεν θα μάθουν ποτέ τι θα πει να κερδίζεις μια μάχη με ψυχραιμία και όχι διά της επιβολής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου