"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Το καθοριστικό 2010 μ.Χ.

Toυ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Οποιος διαβάσει το βιβλίο των κυριών Ελένης Βαρβιτσιώτη – Βικτωρίας Δενδρινού «Τελευταία μπλόφα» και το πρόσφατο βιβλίου του Ευάγγελου Βενιζέλου, έχει μια ικανοποιητική εικόνα για το τι συνέβη την περίοδο 2009-2015. Και αυτό είναι σημαντικό, γιατί αυτή η εξαετία αποτελεί τη βασικότερη τομή της περιόδου μετά τη Μεταπολίτευση. Προηγουμένως, όλα τα σημαντικά γεγονότα δεν ανέτρεψαν τους υφιστάμενους συσχετισμούς δυνάμεων, απλώς τους αναδιαμόρφωναν και σε καμιά περίπτωση δεν έθεταν υπό αμφισβήτηση τις σταθερές της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ στις εποχές της παντοδυναμίας του τελικά κινήθηκε με ρεαλιστικό τρόπο μέσα στο πλαίσιο που είχε δημιουργήσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η πολιτική ζωή του τόπου, παρά την πόλωση της δεκαετίας του ’80 κύλησε ομαλά, χωρίς θεσμικές περιπέτειες.

Την περίοδο 2009-2015 η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική. Είχε διακοπεί η συνεχής οικονομική και κοινωνική ανέλιξη των πολιτών και τα απαιτούμενα οικονομικά μέτρα, δηλαδή οι περικοπές εισοδημάτων, οδηγούσαν σημαντικά κοινωνικά στρώματα σε υποβάθμιση του τρόπου ζωής τους. Αυτή ήταν η γενεσιουργός αιτία του κινήματος των «Αγανακτισμένων». Τα διχαστικά και χυδαία συνθήματα των δύο άκρων έβρισκαν ανταπόκριση, γιατί ήταν πρόσφορες οι κοινωνικές συνθήκες. Τα συνθήματα ποτέ δεν προκαλούν κοινωνικές κρίσεις. Αυτές προϋπάρχουν.

Με δεδομένο το πρόβλημα του υψηλού ελλείμματος που παρέλαβε, η κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου είχε επιπλέον να διαχειριστεί και μια δικαιολογημένη, σε μεγάλο βαθμό, δυσπιστία των εταίρων-δανειστών μας.  

Παρά το γεγονός ότι άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτο ένα κρίσιμο εξάμηνο και παρά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, η τότε κυβέρνηση είχε διατηρήσει ισχυρό απόθεμα δυνάμεων, όπως έδειξαν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που διεξήχθησαν τον Οκτώβριο του 2010.  

Σε αυτό το σημείο ο Γ. Α. Παπανδρέου διέπραξε ένα καθοριστικό λάθος. Απέρριψε την πρόταση στενών συνεργατών του να διεξαγάγει συγχρόνως και εθνικές εκλογές με βάση τα νέα οικονομικά δεδομένα.  

Αν κρίνω από τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών, φαίνεται πως θα κατήγαγε μια άνετη εκλογική νίκη και με αναβαπτισμένη την εντολή θα προχωρούσε στην υλοποίηση των όρων του μνημονίου. 

Το τι θα γινόταν αν συνέβαιναν όλα αυτά ουδείς το γνωρίζει. Το πιο πιθανό, όμως, είναι πως...

 

 δεν θα συνέβαιναν αυτά που συνέβησαν.



Δεν υπάρχουν σχόλια: