Υπάρχει «πρέπει» θα μου πεις;
Πριν αρχίσεις να κατακρίνεις και για να σε βάλω στο δικό μου «μήκος κύματος», ας κάνω μια γενική εισαγωγή:
Που κολλάει αυτό;
*Στην αρχαία ελληνική μυθολογία θνητός με εντελώς ξεχωριστές ικανότητες και ιδιότητες, που λατρευόταν μετά το θάνατό του: Θεοί, ημίθεοι και ήρωες στην αρχαία ελληνική τέχνη.
*που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο, κυρίως στις πολεμικές επιχειρήσεις, με εξαιρετικό θάρρος, τόλμη και γενναιότητα: Οι ήρωες του β’ παγκόσμιου πολέμου. Ηρωίδα της ελληνικής επανάστασης. «Οι ήρωες πολέμησαν σαν Έλληνες».
*που διακρίνεται για το ήθος, την αρετή και την αυτοθυσία του στην υπηρεσία ενός ανώτερου σκοπού: Οι ήρωες της επιστήμης.
*το κύριο πρόσωπο ενός συμβάντος: Άνθρωπος που προβαίνει σε γενναία πράξη, συχνά μέχρι σημείου αυτοθυσίας.
Και τέλος… το πρότυπο που κάποιος θαυμάζει και μιμείται.
Και γιατί σου γράφω όλα τα παραπάνω;
Γιατί όταν άκουσα τον πατέρα Τσιτσιπά να λέει στον γιο «εσύ τον κάνεις ήρωα» (αναφερόμενος στο πρόσωπο του αντιπάλου του γιου του, Νίκου Κύργιου), έπεσα από τα σύννεφα. Ποιος κάνει ήρωα ποιον, με ποιον τρόπο και από ποια θέση; ‘Η μας κάνεις πλάκα, ή κι εσύ σκέφτεσαι μάλλον μαλακισμένα!
Κύριοι, επαγγελματίες αθλητές είστε, όχι ήρωες (τουλάχιστον όχι ακόμη)!
Όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί δεν εντάσσεστε σε καμιά από τις παραπάνω κατηγορίες του ορισμού της λέξης «ήρωας», ούτε κυριολεκτικά, μα ούτε και μεταφορικά. Επαγγελματίες αθλητές, 6ος ο ένας και 39ος ο άλλος στην παγκόσμια κατάταξη. Από καρδιάς σας εύχομαι και στην 1η θέση!
Το κλείσαμε αυτό, πάμε στο επόμενο… για την ακρίβεια στην αμέσως προηγούμενη ατάκα του πατέρα Τσιτσιπά προς τον γιο:
«Αστείος είναι, τίποτα άλλο! Ένας αστείος είναι!» (πάλι αναφερόμενος στο πρόσωπο του αντιπάλου του γιου του, Νίκου Κύργιου).
(το παρακάτω video είναι για του λόγου το ασφαλές)
Και εγώ που νόμιζα ότι «η αξία του αντιπάλου σου, δίνει μεγαλύτερη αξία στην νίκη σου».
Τώρα, το να χάσεις από έναν «αστείο» φαντάζομαι είναι εξευτελιστικό να φανταστώ, ειδικά αφού περιφρονείς την βαρύτητα της ρήσης που μόλις ανέφερα;
Ναι, σίγουρα, υπάρχει ένταση στον αγώνα, το σέβομαι, αλλά όταν φτάνεις σε τέτοιο επίπεδο θα πρέπει...
Τι ζόρι τραβάω και τα γράφω όλα αυτά;
Πόσο μάλλον σε μια κοινωνία που η ευγενής άμιλλα και το ευ αγωνίζεσθαι… έχουν πάει περίπατο, στο βωμό του κέρδους. Σε μια κοινωνία που ξεχειλίζει από βία, σε μια κοινωνία που οπαδοί σκοτώνουν και σκοτώνονται για μια μπάλα/μπαλάκι και αγώνες ακυρώνονται υπό τον φόβο επεισοδίων, σε μια κοινωνία που η ελευθερία της άποψης έχει πάει κι αυτή περίπατο. Μια βία που υποκινείται υποσυνείδητα (και) από τις σπασμένες ρακέτες και τις βίαιες εξάρσεις του κάθε επαγγελματία/πρότυπο.
Μαζευτείτε, σοβαρευτείτε και κερδίστε μια θέση (με μια αφίσα σας π.χ.) στα παιδικά δωμάτια, όχι για τα νταηλίκια και την περιφρόνηση των αντιπάλων σας, αλλά για το ήθος και τον επαγγελματισμό σας.
Γιατί από νταηλίκια και περιφρόνηση, χορτάσαμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου