"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗ ΣΟΥΡΓΕΛΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Το πριγκιπικό πλήθος



«Σάλο έχει προκαλέσει στη Βρετανία η απόφαση των πρίγκιπα Χάρι και Μέγκαν Μαρκλ να παραιτηθούν από τα βασιλικά τους καθήκοντα, κάτι που ήδη έχει δυσαρεστήσει την βασίλισσα Ελισάβετ, η οποία έβαλε προσωρινό «φρένο» στα σχέδια του ζευγαριού. Όπως φαίνεται από την ανακοίνωση που έκανε η εκπρόσωπος των Ανακτόρων του Μπάκιγχαμ, για λογαριασμό της βασίλισσας, ο Δούκας και η Δούκισσα του Σάσεξ μάλλον βιάστηκαν να προβούν σε ανακοινώσεις καθώς το Παλάτι χαρακτήρισε το ζήτημα «περίπλοκο», τονίζοντας ταυτόχρονα πως «οι συζητήσεις είναι ακόμη σε πρώιμο στάδι». Πηγή: www.lifo.gr


Η ταύτιση σχεδόν του δημόσιου χώρου με τα social media, έχει συμπέσει με μια πρωτοφανή αναζωογόνηση του ενδιαφέροντος για τα τεκταινόμενα στ’ ανάκτορα του Μπακινγχαμ. Θυμάμαι, 7 χρόνια πίσω, την γέννηση του πρώτου παιδιού των Κέιτ και Ουίλιαμ, «την πρώτη φορά στη ιστορία της βασιλικής οικογένειας, που η γέννηση ενός νέου της μέλους ανακοινώθηκε άμεσα μέσω Twitter»…
 
Σε μια εποχή “κατάργησης όλων των διακρίσεων” το πράγμα δείχνει οξύμωρο. Πως συμβιβάζεται η αρχή της ισότητας με την επιβίωση ενος θεσμού που αντιπροσωπεύει την κάθετη υπέρβασή της;
 
Αν το σκεφτείς για λίγο, δεν πρόκειται για σπουδαίο συμβιβασμό.
 
Ιδού τα πιθανά στάδια μιας διαδικασίας, μέσα απ’ την οποία ο βασιλικός θεσμός επανακάμπτει από την πίσω πόρτα του δημοκρατικού συστήματος:
 
1. Η «δημοκρατικών» προδιαγραφών καλλιέργεια του ναρκισσισμού της μικροδιαφοράς, φυτεύει τον σπόρο της ασυνεννοησίας ανάμεσα στους «πολίτες».
 
2. Το συγκρουσιακό κοινωνικό περιβάλλον που προκύπτει, παρέχει προϋποθέσεις για ένα ρήγμα στην αυτοεκτίμησή τους.
 
3. Πρόκειται για ένα ρήγμα που μόνο με την κοινωνική / οικονομική επιτυχία «μπορεί» να καλυφθεί.
 
4. Αδιάψευστος μάρτυς της επιτυχίας, είναι η διασημότητα. Η τελευταία προβάλλεται από παντού σαν Νο 1 ζητούμενο.
 
5. Βασιλιάς / Βασίλισσα ίσον «απόλυτο σύμβολο» του glamour, το final frontier στο όνειρο για το superstardom. Βασιλιάς / βασίλισσα [όχι πρόεδρος ή …πρωθυπουργός] είναι το Νο 1 σε οτιδήποτε, ιδίως στον χώρο της show business. Μια αναπνοή πιο κάτω στέκουν αγέρωχα οι πρίγκιπες, άφθαρτοι, αχρησιμοποίητοι, ζωντανή εικόνα υπόσχεσης.
 
Το πράγμα γίνεται ξεκάθαρο στους παρακάτω διάσημους στίχους, που στο μυαλό του ανυποψίαστου ακροατή αναπαράγουν το περί 15 λεπτών διασημότητας του Γουόρχολ:
«I, I will be king
And you, you will be queen
Though nothing will drive them away
We can beat them, just for one day
We can be Heroes, just for one day

[Bowie – ‘Heroes’]

 
Αν Βασιλιάς είναι ένας, κι αν ο καθένας μας μπορεί να γίνει για μια μέρα Βασιλιάς, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι είμαστε όλοι …Πρίγκιπες.
 
Δεκαετίες τώρα άλλωστε, το μήνυμα που σπέρνουν τα βομβαρδιστικά της ποπ κουλτούρας παραμένει απαράλλαχτο, μέσα από άπειρες μεταμορφώσεις:
 
«Κι εσύ μπορείς».
 
«Μην κάνεις ότι κάνουν οι άλλοι. Κάνε το δικό σου».
 
Η παγίδα είναι έντεχνα στημένη. Δεν υπάρχει διέξοδος, ούτε και τρόπος να αναμετρηθείς μ’ αυτό το πλήθος των γαλαζοαίματων.

Ένα από τα πρώτα reality στην ιστορία, ήταν η ταινία ‘Royal Family’ [1969], όπου ο φακός του BBC, «εισβάλλοντας» στα άδυτα του Μπάκιγχαμ κατέγραφε στιγμές από τη ζωή της βασιλικής οικογένειας. Οποία σύμπτωση, ήταν στα late ’60s, στον κολοφώνα της δόξας της ποπ κουλτούρας.
 
Το πρωτοποριακό εγχείρημα απέτυχε, γιατί το σκεπτικό ήταν λάθος: στην περίπτωση ενός απλού σταρ, η εξοικείωση του οπαδού μαζί του μέσα από λεπτομέρειες της καθημερινότητας, μεγαλώνει τη «λατρεία». Ο οπαδός συνειδητοποιεί ότι ο σταρ είναι κι εκείνος …ένας άνθρωπος. Κυκλοφορεί με τη ρόμπα του, παίζει με το σκύλο, ψωνίζει από το The Mall της γειτονιάς. Αίφνης, ο φαν ακούει σαν σ’ όνειρο, μια φωνή να του ψιθυρίζει: «Ο σταρ είσαι…εσύ». Άσχετα αν θα το καταλάβει ποτέ, εκείνο που «αγαπάει» είναι η δόξα κι όχι ο σταρ, το είδωλό της.
 
Το πράγμα αλλάζει, όταν στη θέση των αναλώσιμων αστέρων – entertainers έχουμε γαλαζοαίματους. Εδώ η απομυθοποίηση είναι επικίνδυνη για την υπόσταση θεσμών και παραδόσεων. 

Πίσω στα 1969, αναλυτές και σφυγμομέτρες έσπευσαν να αποφανθούν ότι η επίδραση του ‘Royal Family’ ήταν καταστροφική για την εικόνα της οικογένειας… 

Η ταινία μπήκε στο ράφι όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.
 
Για παρεμφερείς λόγους, δεν νομίζω ότι...


 θα επιτραπεί στο πριγκιπικό ζεύγος να πραγματοποιήσει την επιθυμία του. Αν όντως δηλ. θέλει να την πραγματοποιήσει, και δεν πρόκειται εδώ για ένα παιχνίδι, διαφορετικά περίπλοκο απ’ όπως το εννοεί ο εκπρόσωπος του Μπάκιγχαμ. Όχι ότι μας ενδιαφέρει κιόλας, για να το πολυψάξουμε…



Δεν υπάρχουν σχόλια: