Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Να λοιπόν που σε αυτή την ασόβαρη χώρα, η απειλή διχασμού δεν προκύπτει ούτε για έθνικούς, ούτε για ιδεολογικούς ή ταξικούς λόγους. Αλλά για ποδοσφαιρικούς...
Αυτό άλλωστε προέβαλε ουσιαστικά η κυβέρνηση ως αιτία για την α λα καρτ νομοθετική ρύθμιση που άλλαξε τις προβλεπόμενες από το νόμο ποινές σε υποθέσεις όπως αυτή που αφορούσε τις ομάδες ΠΑΟΚ και Ξάνθη. Ότι δεν θα επιτρέψει τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας για το ποδόσφαιρο...
Να λοιπόν που σε αυτή την ασόβαρη χώρα, η απειλή διχασμού δεν προκύπτει ούτε για έθνικούς, ούτε για ιδεολογικούς ή ταξικούς λόγους. Αλλά για ποδοσφαιρικούς...
Αυτό άλλωστε προέβαλε ουσιαστικά η κυβέρνηση ως αιτία για την α λα καρτ νομοθετική ρύθμιση που άλλαξε τις προβλεπόμενες από το νόμο ποινές σε υποθέσεις όπως αυτή που αφορούσε τις ομάδες ΠΑΟΚ και Ξάνθη. Ότι δεν θα επιτρέψει τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας για το ποδόσφαιρο...
Δημιουργώντας ωστόσο, στην προσπάθεια να εκτονώσει, μία δύσκολη γι αυτήν κατάσταση, ένα προηγούμενο, την αλλαγή της νομοθεσίας κατά βούληση και κατά το πώς... βολεύει.
Προηγούμενο που προκαλεί προβληματισμό στους σκεπτόμενους μετριοπαθείς πολίτες οι οποίοι επιθυμούν την εφαρμογή της δικαιοσύνης και της τήρησης των κανόνων παιχνιδιού ανεξάρτητα από τον κοινωνικό ή επιχειρηματικό ή άλλο τομέα, όπου αυτοί έχουν τεθεί.
Πολίτες που έκαναν... αμάν να γλιτώσουν από τους προηγούμενους...
Προβληματισμός που δεν θα υπήρχε αν η κυβέρνηση εξ αρχής και προ της εκκίνησης του πρωταθλήματος είχε προχωρήσει σε νέα νομοθέτηση όπως δικαιούταν. Γιατί ακριβώς το πρόβλημα είναι ότι τώρα σύρεται λόγω ανασφάλειας, αδυναμίας ελέγχου ή και ανικανότητας των εμπλεκόμενων κυβερνητικών παραγόντων. Βεβαίως για να είμαστε σοβαροί, το πρόβλημα και το κλίμα της όξυνσης της αντιπαράθεσης και του επικίνδυνου μπάχαλου στο ποδόσφαιρο η σημερινή κυβέρνηση το κληρονόμησε από την προηγούμενη αλλά με τη σειρά του ο αρμόδιος υπουργός απέτυχε να προβλέψει ή να συμβάλλει στην εκτόνωση της κλιμακούμενης έντασης σε μία κατάσταση που τους τελευταίους μήνες είχε αρχίσει να ξεφεύγει...
Επειδή συνήθως πολλοί αρέσκονται στις "ταμπέλες" όταν δεν τους αρέσει ένα σχόλιο ή μία θέση, να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι είμαι φουλ Ολυμπιακός. Αυτό όμως δεν μου στερεί την ιδιότητα του πολίτη, ούτε μου στερεί τη δυνατότητα και το δικαίωμα να σκέπτομαι. Αγαπώ το ποδόσφαιρο ως κορυφαία κοινωνική εκδήλωση και το αντιμετωπίζω με ξεχωριστό ενδιαφέρον ως πολύ μεγάλη και πολυδιάστατη μπίζνα. Θεωρώ τους παράγοντες των ομάδων περιστασιακούς διαχειριστές της ιστορίας των ομάδων αναγνωρίζοντας ασφαλώς τη συμβολή τους στην ομάδα και στο άθλημα.
Μόνο που πλέον το ποδόσφαιρο από διασκέδαση έχει γίνει πόλεμος Και αυτό πληγώνει όλους όσους το αγαπούν και δεν το αντιμετωπίζουν ως μέσο για τόνωση της εγωπάθειάς τους, ως προσωπικό "όπλο" ή ως ευκαιρία πλουτισμού δια της παρανομίας είτε και... της κολακείας. Και ομολογώ ότι με εκνευρίζουν διάφοροι που δεν γνωρίζουν καλά καλά τι σχήμα έχει η μπάλα και αρθρογραφούν βαρύγδουπα.
Για να τελειώνουμε λοιπόν, ως προς την ουσία της υπόθεσης δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύουν, τι θέλουν και τι επιδιώκουν ο Σαββίδης ή ο Μαρινάκης ή όποιος άλλος. Ούτε θα μπούμε στην οπαδική στείρα λογική του "σειρά σας και σειρά μας" στην παρατυπία. Όμως έχει σημασία το...
Προβληματισμός που δεν θα υπήρχε αν η κυβέρνηση εξ αρχής και προ της εκκίνησης του πρωταθλήματος είχε προχωρήσει σε νέα νομοθέτηση όπως δικαιούταν. Γιατί ακριβώς το πρόβλημα είναι ότι τώρα σύρεται λόγω ανασφάλειας, αδυναμίας ελέγχου ή και ανικανότητας των εμπλεκόμενων κυβερνητικών παραγόντων. Βεβαίως για να είμαστε σοβαροί, το πρόβλημα και το κλίμα της όξυνσης της αντιπαράθεσης και του επικίνδυνου μπάχαλου στο ποδόσφαιρο η σημερινή κυβέρνηση το κληρονόμησε από την προηγούμενη αλλά με τη σειρά του ο αρμόδιος υπουργός απέτυχε να προβλέψει ή να συμβάλλει στην εκτόνωση της κλιμακούμενης έντασης σε μία κατάσταση που τους τελευταίους μήνες είχε αρχίσει να ξεφεύγει...
Επειδή συνήθως πολλοί αρέσκονται στις "ταμπέλες" όταν δεν τους αρέσει ένα σχόλιο ή μία θέση, να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι είμαι φουλ Ολυμπιακός. Αυτό όμως δεν μου στερεί την ιδιότητα του πολίτη, ούτε μου στερεί τη δυνατότητα και το δικαίωμα να σκέπτομαι. Αγαπώ το ποδόσφαιρο ως κορυφαία κοινωνική εκδήλωση και το αντιμετωπίζω με ξεχωριστό ενδιαφέρον ως πολύ μεγάλη και πολυδιάστατη μπίζνα. Θεωρώ τους παράγοντες των ομάδων περιστασιακούς διαχειριστές της ιστορίας των ομάδων αναγνωρίζοντας ασφαλώς τη συμβολή τους στην ομάδα και στο άθλημα.
Μόνο που πλέον το ποδόσφαιρο από διασκέδαση έχει γίνει πόλεμος Και αυτό πληγώνει όλους όσους το αγαπούν και δεν το αντιμετωπίζουν ως μέσο για τόνωση της εγωπάθειάς τους, ως προσωπικό "όπλο" ή ως ευκαιρία πλουτισμού δια της παρανομίας είτε και... της κολακείας. Και ομολογώ ότι με εκνευρίζουν διάφοροι που δεν γνωρίζουν καλά καλά τι σχήμα έχει η μπάλα και αρθρογραφούν βαρύγδουπα.
Για να τελειώνουμε λοιπόν, ως προς την ουσία της υπόθεσης δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύουν, τι θέλουν και τι επιδιώκουν ο Σαββίδης ή ο Μαρινάκης ή όποιος άλλος. Ούτε θα μπούμε στην οπαδική στείρα λογική του "σειρά σας και σειρά μας" στην παρατυπία. Όμως έχει σημασία το...
πώς χειρίζεται η δομημένη πολιτεία τα προβλήματα και τις δύσκολες καταστάσεις. Και αν πρέπει να υπάρχει ή όχι εμπιστοσύνη στους διαφόρων ειδών ανεξάρτητους θεσμούς και αρχές και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Και αν υπάρχει ή όχι εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, έστω και την αθλητική. Αυτά φυσικά δεν ακυρώνουν ούτε ασφαλώς μπαίνουν σε ζυγαριά σε σχέση με το πολύ σοβαρό γενικότερο κυβερνητικό έργο και τον σωστό βηματισμό σε πολλούς τομείς. Όμως, στον ποδοσφαιρικό τομέα η κυβερνητική ομάδα φάνηκε... αγύμναστη. Με συνέπεια να εμφανίζεται ωσάν να αναζητούνται λύσεις(;) δια της νομοθετικής αλλαγής των κανόνων υπό... στρίμωγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου