Αυτό ακριβώς ήθελε: Μιαν αφορμή για να ξαναστήσει το αντιμνημονιακό μαγαζάκι του. Άλλωστε, τέτοιοι τύποι δεν συγκινούνται από το πνεύμα των Χριστουγέννων. Αν ενδιαφερόταν για τους ηλικιωμένους δεν θα είχε επιβαρύνει το χρέος κατά 80 δισ. με αποτέλεσμα την τελειωτική εξαΰλωση των συντάξεων. Το πολιτικό τομάρι του κοιτάει. Εξ ου και πήγε κόντρα ακόμα και στον Τσακαλώτο, για να εξαγγείλει την ελεημοσύνη χωρίς να έχει πει τίποτα στους θεσμούς. Δεν θέλει να κλείσει την αξιολόγηση και πιθανώς ούτε πρόκειται να το κάνει. Τουλάχιστον, όχι εντός του ’16. Κι ας λέει ό,τι θέλει ο επαγγελματίας συμπαθητικός, κος Τζανακόπουλος.
Μπορεί και να του πέρασε κάποτε από το νου, να γίνει όντως μνημονιακός. Όμως, τελικά, δεν έχει ούτε το κόμμα για να το κάνει, ούτε τους ψηφοφόρους. Κυβερνά με τις τελευταίες εφεδρείες του.
Αντιλαμβάνεται, πλέον, ότι οι καθυστερήσεις και οι παλινωδίες απέναντι στους εταίρους και δανειστές οδηγούν με μαθηματική βεβαιότητα στο διαζύγιο της Ελλάδας από τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα. Το ξέρει. Μετά το Brexit όλα είναι δυνατά. Δεν υπάρχει πλέον ο Αμερικανός κηδεμόνας που τον έφερε στα πράγματα και τον έσωζε κάθε φορά που έπαιζε με τη φωτιά. Ευκαιρία ψάχνουν οι Γερμανοί. Κατά βάθος, μάλλον το ίδιο θέλει κι εκείνος.
Όταν είχε πείσει ένα κομμάτι του παλαιού κατεστημένου της χώρας, ότι θα έκλεινε τη συμφωνία πριν το καλοκαίρι του ’15, ορισμένοι επιμέναμε ότι δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση.
Όταν ξεκίνησε να υποδύεται τον όψιμο μνημονιακό, μετά την μεγαλοπρεπή του κωλοτούμπα, επιμέναμε ότι στο πίσω μέρος του μυαλού του παραμένει η ρήξη. Το αρχείο της στήλης επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Τώρα, έτσι όπως συμπεριφέρεται, όπως πουλάει εθνολαϊκισμό και ύφος, λίγα περιθώρια μας αφήνει, να μην πιστέψουμε πως ετοιμάζεται να πάει σε κάλπη με ερώτημα-αφήγημα «μέσα στο ευρώ και υποτελείς, ή εκτός και αξιοπρεπείς». Το πρόβαρε προχθες στη Θεσσαλονίκη.
Και γιατί να μην το κάνει, άλλωστε;
Η αντιπολίτευση φαίνεται απρόθυμη να σηκώσει το γάντι του πραγματικού διακυβεύματος και ο λαός έχει αποδείξει πόσο κοπάδι είναι.
Η ΕΕ, από την πλευρά της, μοιάζει να μπαίνει σε τροχιά αυτοκαταστροφής, συνεπώς όσοι τώρα την υπονομεύουν ενδέχεται να θεωρηθούν κάποτε πρωτοπόροι. Κάλπες σημαίνει απεμπλοκή από μιαν υπόθεση που ο ίδιος σαμπόταρε. Σημαίνει επίσης ευκαιρία ηγεσίας ενός αντιευρωπαϊκού μπλοκ, ειδικά εφόσον η ΝΔ χάσει την αυτοδυναμία ασχολούμενη με λογιστικά αντί με το έθνος.
Στη χειρότερη, σημαίνει...
διάσωση του πολιτικού του τομαριού, ώστε να επανέλθει σε δεύτερο χρόνο «δικαιωμένος».
Ναι, ο καταληψίας αγαπά την εξουσία και την τρυφηλότητα του αξιώματος. Όμως, ανώτατη αρχή της ύπαρξής του παραμένει η επιβίωση. Δεν έφτασε μέχρις εδώ για να καεί. Μιας ζωής κόποι είναι αυτοί. Το παίζει αριστοτεχνικά. Ξέρει, ότι απέναντί του έχει όντως «πρόθυμους» να αναλάβουν no matter what. Τους έχει ταυτίσει ρητορικά με το ΔΝΤ και τώρα ανοίγει πόλεμο με το Ταμείο, γνωρίζοντας ότι αυτό συνεπάγεται αντιπαράθεση και με τους Ευρωπαίους. Επιστρέφει στο πρωτογενές κοινό του, τους αγανακτισμένους. Κλείνει το μάτι μέχρι και στους χρυσαυγίτες.
Θα φανεί στην πράξη, πόση καταστροφή αξίζει ο νεοέλληνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου