Ασθμαίνοντας ο Ευκλείδης Τσακαλώτος
γράφει την... τιμωρία που είχε επιβληθεί στην ελληνική κυβέρνηση να
γράψουν χίλιες φορές τη φράση "Δεν θα ξαναπώ 13η σύνταξη". Ώστε να
καμφθούν οι αντιρρήσεις Σόιμπλε και να προχωρήσουν οι διεργασίες για να
κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Τελικά είμαστε για γέλια και για κλάματα
και εμείς και εκείνοι...
Και ελπίζουν τώρα οι εταίροι να έγινε
αντιληπτό ότι δεν μπορείς μονίμως άλλα να λες, άλλα να εννοείς και άλλα
να πράττεις. Σιγά... Δεν αλλάζει ο Αλέξης. Θα συνεχίσει την πολυγλωσσία
μέχρις εσχάτων. Και όπου βγει.
Βεβαίως, αυτή η προσβλητική για τη χώρα
εξέλιξη, αποδεικνύει για μία ακόμη φορά περίτρανα το έλλειμμα
εμπιστοσύνης που υπάρχει μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των
Ευρωπαίων εταίρων της. Δεν τους εμπιστεύονται. Πάει και τελείωσε. Και
μεταξύ μας δεν έχουν και άδικο. Η υπόθεση με το φετινό πλεόνασμα έχει
καταντήσει ανέκδοτο για όσους μπορούν να καταλάβουν – χωρίς παρωπίδες –
δύο τρία πράγματα. Και κυρίως το πώς ορισμένα μη επαναλαμβανόμενα έσοδα
βαφτίστηκαν υπεραπόδοση της κυβερνητικής φορολογικής πολιτικής.
Από εκεί και πέρα, όλοι παίζουν τα
παιχνίδια τους. Και μέσα σε αυτούς και οι αγαπητοί εταίροι. Κυρίως
εκείνοι που έχουν μπροστά τους εκλογές. Μη νομίζετε ότι δεν υπαγορεύουν
τη στάση τους οι επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Κάθε άλλο. Η σκιά της
κάλπης επηρεάζει και την ουσία της διαπραγμάτευσης, αλλά ακόμη
περισσότερο τον τομέα της επικοινωνίας. Γιατί μη νομίζετε, όλες οι
πλευρές επιθυμούν να ολοκληρωθεί η συμφωνία. Και στα περισσότερα τα
έχουν ήδη βρει. Όμως και ο Έλληνας πρωθυπουργός επιθυμεί να πανηγυρίσει
ως θεαματική επιτυχία μία νίκη που είναι εντελώς... πύρρεια και οι
Ευρωπαίοι και ιδιαίτερα οι Γερμανοί δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση να
νομιστεί ότι δεν υπήρξαν αρκούντως σκληροί με την Ελλάδα...
Βεβαίως, όλα αυτά γίνονται στην πλάτη
της ελληνικής κοινωνίας. Και καλά οι εταίροι... Στο κάτω κάτω κανένας
Γάλλος ή Γερμανός ή Ολλανδός πολιτικός δεν απαιτείται να έχει ως πρώτη
προτεραιότητα την Ελλάδα και όχι τη χώρα του. Η ελληνική κυβέρνηση όμως;
Ως πότε θα εμπαίζει τους πολίτες της. Γιατί όλα αυτά δεν είναι
αναίμακτα. Και δεν εννοώ τα δυσβάσταχτα μέτρα που υποχρεώνεται να
υποστεί η ελληνική κοινωνία. Το χειρότερο είναι ότι...
Και δεν μιλάμε για 1 ή 2 δισεκατομμύρια,
αλλά για πολλαπλάσιο ποσό, ίσως και διψήφιο. Κεφάλαια που αν είχαν
πέσει στην ελληνική οικονομία θα είχαν αλλάξει άρδην την εικόνα, θα
είχαν συμβάλει στην ανασύνταξη της οικονομίας, της αγοράς και πολλών
επιχειρήσεων. Θα είχαν αποδειχθεί μία πολύτιμη ένεση ρευστότητας και θα
είχαν αποτραπεί αρκετά από τα χαράτσια και τους παράλογους φόρους που
έχουν επιβληθεί. Το αδιανόητο είναι ότι στην διαπραγμάτευση
για... ψυχοπαθείς, που διεξάγει – έτσι όπως διεξάγεται – η ελληνική
κυβέρνηση και τα κονδύλια δεν έρχονται και τα μέτρα που υποτίθεται ότι
προσπαθούν να αποφύγουν στο τέλος λαμβάνονται και σε πολύ δυσμενέστερη
μορφή. Τρέλα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου