ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: «Επιστολή - κόφτης» στον τσαμπουκά του εθνικού μας τσαρλατάνου

Του Βασίλη Γεώργα

Η επιστολή «μετάνοιας» που υποχρεώθηκε να στείλει ανήμερα των Χριστουγέννων η κυβέρνηση στους δανειστές είναι μια οδυνηρή υπενθύμιση ότι όσο η Ελλάδα επιβιώνει στην ευρωζώνη με τα λεφτά των άλλων μέσω του μνημονίου, δεν μπορεί να είναι ένα κυρίαρχο κράτος.

 

Όχι τουλάχιστον σε θέματα που έχουν να κάνουν με την αξιοποίηση των χρημάτων με τα οποία οι άλλοι λαοί και οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης κράτησαν πέρυσι τη χώρα μας στο ευρώ και δεν την άφησαν να χρεοκοπήσει.

 

Όλη αυτή η περιπέτεια των τελευταίων 15-20 ημερών μετά τη μονομερή απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε λαοφιλείς παροχές προς τους συνταξιούχους από το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 και τον προϋπολογισμό του 2017, κρύβοντας σε προπέτασμα καπνού τις επερχόμενες περικοπές (μείωση του ΕΚΑΣ κατά 50% και νέος τρόπος υπολογισμού των κύριων συντάξεων από 1.1.2017) ήταν μια επίδειξη «αριστερίστικου» τσαμπουκά από τον Αλέξη Τσίπρα. Όχι αξιοποίηση αριστερού πολιτικού λόγου, αλλά φτηνής αριστερίστικης προκλητικότητας που τελικά πληρώθηκε από τους δανειστές με το ίδιο νόμισμα.

Η «επιστολή Τσακαλώτου» δεν θα μείνει στην Ιστορία μόνο επειδή είναι το πρώτο κυβερνητικό έγγραφο που επισημοποιεί τον μελλοντικό «κόφτη» των συντάξεων μέσω της συγκεκριμένης δέσμευσης που ανέλαβε με την επιστολή η κυβέρνηση προς τον ESM. 

  Θα μείνει στην Ιστορία επειδή επιπλέον αποτελεί έναν «κόφτη» στον τσαμπουκά του κ. Τσίπρα ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, ήταν εκείνος που μετά από εισηγήσεις πολύ συγκεκριμένων συνεργατών του από το οικονομικό επιτελείο, ενέκρινε τις συγκεκριμένες παροχές και έδωσε την εντολή να ληφθούν χωρίς καμία επίσημη ενημέρωση των δανειστών, εκθέτοντας τους αρμόδιους υπουργούς Οικονομικών και συνομιλητές της τρόικας, Ευκλείδη Τσακαλώτο και Γιώργο Χουλιαράκη οι οποίοι κλήθηκαν στη συνέχεια να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. 

Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι οι ανακοινωθείσες παροχές στους συνταξιούχους δεν συνιστούν 13^η σύνταξη αλλά εφάπαξ μέρισμα και πως κάθε παροχή από τούδε και στο εξής θα περνά από την κρησάρα των δανειστών, ενώ υποχρεώθηκε να επαναλάβει ότι οι δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα στο 0,5% του ΑΕΠ το 2016, στο 1,75% το 2017 και στο 3,5% το 2018, ισχύουν μέχρι κεραίας διαφορετικά θα ενεργοποιηθεί ο  ο δημοσιονομικός μηχανισμός περικοπής δημοσίων δαπανών (contingency fiscal mechanism).

Είναι πολύ εύκολο να απαντήσει κανείς αν η κυβέρνηση κέρδισε ή έχασε τελικά τη μάχη που η ίδια δημιούργησε τεχνητά με τους δανειστές. 

Την έχασε, παρότι εκ τους αποτελέσματος η έκτακτη παροχή των 617 εκατ. ευρώ στους συνταξιούχους δόθηκε, η αναστολή αύξησης του ΦΠΑ στα βεβαρημένα από το φορτίο του προσφυγικού θα ισχύσει για το 2017 ενώ η εφαρμογή των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος «ξεπάγωσε» και άρα η κυβέρνηση μπορεί να επαίρεται ότι νίκησε.

Αλλά νίκησε σε τι;  

Ήταν μια μάχη αχρείαστη που αποφασίστηκε στρατηγικά να δοθεί στην πιο ακατάλληλη χρονική στιγμή (πάνω στο φόρτε της δεύτερης αξιολόγησης) και η οποία στην ουσία λειτούργησε σαν κερκόπορτα δεσμεύοντας την κυβέρνηση σε έναν εξειδικευμένο κόφτη που θα παρεμβαίνει ειδικά στις συντάξεις από το 2017.

Η συγκεκριμένη κόντρα με τους δανειστές δεν είχε κανέναν λόγο να υπάρξει εάν δεν υπήρχαν μικροπολιτικές σκοπιμότητες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.

Έχει φανεί από καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης να υπερφορολογήσει την οικονομία το 2016, θα οδηγούσε σε σημαντική υπέρβαση των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα της χρονιάς που φεύγει. Στην χειρότερη περίπτωση ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 0,5% του ΑΕΠ (περίπου 900 εκατ. ευρώ) θα κλείσει στο τέλος της χρονιάς με σημαντική υπέρβαση κοντά στο 0,7% και στην καλύτερη περίπτωση πάνω από το 1% του ΑΕΠ (περίπου 1,7 δισ. ευρώ). Τα στοιχεία αυτά τα ξέρουν οι δανειστές πολύ καλά ανεξάρτητα αν η Eurostat τα πιστοποιεί τον Απρίλιο του επόμενου έτους, όμως στην επιστολή που δεν δόθηκε αναλυτικά στη δημοσιότητα αλλά αποσπάσματά της ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση, αναφέρει ότι:

 «"οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να λάβουν αντισταθμιστικά μέτρα στο πεδίο των δαπανών για τις συντάξεις, για να καλύψουν την διαφορά ανάμεσα στο αποτέλεσμα και τον δημοσιονομικό στόχο του 2016".

 

Η επιστολική δέσμευση ότι θα ενεργοποιηθεί όχι μόνο ο ήδη θεσπισμένος «κόφτης» που μειώνει δημόσιες δαπάνες, αλλά ένας ειδικότερος που θα κόψει ισόποσα της συντάξεις αν οι παροχές έχουν ως αποτέλεσμα να εκτροχιαστεί ο στόχος του πλεονάσματος για το 2016, είναι στην ουσία μια πρώιμη επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να «πουλάει» παροχές στους ψηφοφόρους της, δεσμεύοντας τους με μεταχρονολογημένες επιταγές.