Οι εμπορικοί δρόμοι της Αθήνας δεν κινδυνεύουν
από επίθεση με νταλίκα. Τα διπλοτριπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα δεν
αφήνουν την τρομοκρατία να περάσει.
Ακραίο και μαύρο, το παραδέχομαι, πλην όμως διόλου αταίριαστο με τον τρόπο σκέψης του μέσου συμπολίτη μας.
Αραγμένος παντογνώστης, τηλεχορτασμένος και μπουκωμένος με Διαδίκτυο παρακολουθεί τις επιθέσεις της ισλαμικής τρομοκρατίας κατά του δυτικού πολιτισμού σαν να είναι πρωτάθλημα της Super League, με τη διαφορά ότι εδώ δεν παίζει στοίχημα. Κι όταν κλείσει η σκηνή της φρίκης, κι όταν καταμετρηθούν τα πτώματα και οι τραυματίες, αποφαίνεται. Τι ήθελαν οι Αμερικανοί και πήγαν να ταράξουν την ηρεμία του αραβικού κόσμου; Ολα γίνονται για τα πετρέλαια. Μην ξεχνάμε το Ισραήλ και τους Εβραίους του. Αν δε το αραλίκι συνοδεύεται και από φρόνημα εξόχως προοδευτικόν, ήτοι αριστερόν και άθεον, τότε σου πετάει και καμιά σπόντα για τους χριστιανούς και τις σταυροφορίες τους. Τι περιμένεις; Οι θρησκείες είναι όπιο ούτως ή άλλως.
Ευτυχώς η τρομοκρατία που χτυπάει την ευρωπαϊκή καθημερινότητα, παραμένει ακόμη για εμάς τηλεοπτική εικόνα. Κάτι σαν το αεροπλάνο της Egypt Air. Χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, ευτυχώς όμως δεν υπήρχε ούτε ένας Ελληνας ανάμεσα στα θύματα, οπότε εμείς δεν πάθαμε τίποτε.
Θα μου πείτε η δική μας καθημερινότητα πόρρω απέχει από το να μοιάζει με ευρωπαϊκή, οπότε λογικό είναι να μην αισθανόμεθα πως μας αφορούν οι υποθέσεις της. Και στο κάτω κάτω τα θύματα των τροχαίων που θρηνούμε κάθε χρόνο στους ελληνικούς δρόμους είναι πολύ περισσότερα από το άθροισμα όλων των θυμάτων των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη. Παρακολουθώντας το θέαμα εξ αποστάσεως, έχουμε την πολυτέλεια να υιοθετούμε όλες τις αντιδυτικές, αντισημιτικές, ακόμη και αντιχριστιανικές απόψεις των ίδιων των τρομοκρατών.
Το γεγονός ότι ανάμεσα στους τρομοκράτες αρκετοί έχουν διασχίσει τα σύνορα της Ευρώπης από την Ελλάδα το αντιμετωπίζουμε με αφ’ υψηλού αδιαφορία. Ας φροντίσουν οι μυστικές υπηρεσίες και οι κυβερνήσεις να μας προστατεύσουν απ’ τον Ερντογάν και μετά μιλάμε για «εξωτερικά σύνορα» της Ενωσης.
Και ο κατάδικος που αφέθηκε ελεύθερος για να βιάσει και να σκοτώσει στη Γερμανία;
Αυτά συμβαίνουν παντού. Δεν είδατε που στη Σιβηρία πέθαναν τόσοι επειδή ήπιαν ληγμένο αφρόλουτρο για να μεθύσουν;
Και οι τριακόσιες χιλιάδες αδήλωτοι μετανάστες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, κατά δήλωσιν του υπουργού τους;
Φταίει το μνημόνιο. Ας ανοίξουν επιτέλους οι διορισμοί στο Δημόσιο και βλέπουμε.
Πόσοι τζιχαντιστές κυκλοφορούν ανάμεσά τους;
Φταίει...
η αντιπαροχή που γέμισε την Αθήνα πολυκατοικίες.
Εύχομαι ειλικρινά οι τρομοκρατικές επιθέσεις για εμάς να μείνουν στα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης. Χωρίς, όμως, να αγνοώ ότι η αδράνεια με την οποία αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα είναι και αυτή ένα σύμπτωμα της πραγματικής μας θέσης. Η Ελλάδα, ακόμη και σ’ αυτό το σημείο, αποδέχεται τον ρόλο της υποσημείωσης στο κείμενο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αδράνεια την οποία ο αραγμένος παντογνώστης λαός συγχέει με ιστορική σοφία. Οχι, η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική πόλη. Είναι μια πόλη με πολλούς μετανάστες αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Και όταν βλέπω τον Παρθενώνα στο βάθος της προοπτικής της Πατησίων, σκέφτομαι την Παλμύρα και τρέμει το φυλλοκάρδι μου.
Ακραίο και μαύρο, το παραδέχομαι, πλην όμως διόλου αταίριαστο με τον τρόπο σκέψης του μέσου συμπολίτη μας.
Αραγμένος παντογνώστης, τηλεχορτασμένος και μπουκωμένος με Διαδίκτυο παρακολουθεί τις επιθέσεις της ισλαμικής τρομοκρατίας κατά του δυτικού πολιτισμού σαν να είναι πρωτάθλημα της Super League, με τη διαφορά ότι εδώ δεν παίζει στοίχημα. Κι όταν κλείσει η σκηνή της φρίκης, κι όταν καταμετρηθούν τα πτώματα και οι τραυματίες, αποφαίνεται. Τι ήθελαν οι Αμερικανοί και πήγαν να ταράξουν την ηρεμία του αραβικού κόσμου; Ολα γίνονται για τα πετρέλαια. Μην ξεχνάμε το Ισραήλ και τους Εβραίους του. Αν δε το αραλίκι συνοδεύεται και από φρόνημα εξόχως προοδευτικόν, ήτοι αριστερόν και άθεον, τότε σου πετάει και καμιά σπόντα για τους χριστιανούς και τις σταυροφορίες τους. Τι περιμένεις; Οι θρησκείες είναι όπιο ούτως ή άλλως.
Ευτυχώς η τρομοκρατία που χτυπάει την ευρωπαϊκή καθημερινότητα, παραμένει ακόμη για εμάς τηλεοπτική εικόνα. Κάτι σαν το αεροπλάνο της Egypt Air. Χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, ευτυχώς όμως δεν υπήρχε ούτε ένας Ελληνας ανάμεσα στα θύματα, οπότε εμείς δεν πάθαμε τίποτε.
Θα μου πείτε η δική μας καθημερινότητα πόρρω απέχει από το να μοιάζει με ευρωπαϊκή, οπότε λογικό είναι να μην αισθανόμεθα πως μας αφορούν οι υποθέσεις της. Και στο κάτω κάτω τα θύματα των τροχαίων που θρηνούμε κάθε χρόνο στους ελληνικούς δρόμους είναι πολύ περισσότερα από το άθροισμα όλων των θυμάτων των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη. Παρακολουθώντας το θέαμα εξ αποστάσεως, έχουμε την πολυτέλεια να υιοθετούμε όλες τις αντιδυτικές, αντισημιτικές, ακόμη και αντιχριστιανικές απόψεις των ίδιων των τρομοκρατών.
Το γεγονός ότι ανάμεσα στους τρομοκράτες αρκετοί έχουν διασχίσει τα σύνορα της Ευρώπης από την Ελλάδα το αντιμετωπίζουμε με αφ’ υψηλού αδιαφορία. Ας φροντίσουν οι μυστικές υπηρεσίες και οι κυβερνήσεις να μας προστατεύσουν απ’ τον Ερντογάν και μετά μιλάμε για «εξωτερικά σύνορα» της Ενωσης.
Και ο κατάδικος που αφέθηκε ελεύθερος για να βιάσει και να σκοτώσει στη Γερμανία;
Αυτά συμβαίνουν παντού. Δεν είδατε που στη Σιβηρία πέθαναν τόσοι επειδή ήπιαν ληγμένο αφρόλουτρο για να μεθύσουν;
Και οι τριακόσιες χιλιάδες αδήλωτοι μετανάστες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, κατά δήλωσιν του υπουργού τους;
Φταίει το μνημόνιο. Ας ανοίξουν επιτέλους οι διορισμοί στο Δημόσιο και βλέπουμε.
Πόσοι τζιχαντιστές κυκλοφορούν ανάμεσά τους;
Φταίει...
η αντιπαροχή που γέμισε την Αθήνα πολυκατοικίες.
Εύχομαι ειλικρινά οι τρομοκρατικές επιθέσεις για εμάς να μείνουν στα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης. Χωρίς, όμως, να αγνοώ ότι η αδράνεια με την οποία αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα είναι και αυτή ένα σύμπτωμα της πραγματικής μας θέσης. Η Ελλάδα, ακόμη και σ’ αυτό το σημείο, αποδέχεται τον ρόλο της υποσημείωσης στο κείμενο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αδράνεια την οποία ο αραγμένος παντογνώστης λαός συγχέει με ιστορική σοφία. Οχι, η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική πόλη. Είναι μια πόλη με πολλούς μετανάστες αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Και όταν βλέπω τον Παρθενώνα στο βάθος της προοπτικής της Πατησίων, σκέφτομαι την Παλμύρα και τρέμει το φυλλοκάρδι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου