Του Αντώνη Πανούτσου
Στο σουρεαλιστικό θέατρο που λέγεται
ελληνική κρίση ο Αλέξης Τσίπρας και ο Σόιμπλε άρχισαν να παίζουν μια
διασκευή της Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας. Του κλασσικού μυθιστορήματος
του Τσαρλς Ντίκενς, που ένας φιλάργυρος δανειστής στην μέση βικτοριανή
περίοδο μισεί τα Χριστούγεννα. Δέχεται όμως την επίσκεψη του φαντάσματος
του μακαρίτη πρώην συνεταίρου του και τελικά πνεύματος των
Χριστουγέννων, που του εξηγούν πως τα περνάνε οι τσιγκούνηδες στην μετά
θάνατο ζωή. Αλλάζει την μέρα των Χριστουγέννων, βοηθάει τον ανεπρόκοπο
ανηψιό του και την οικογένεια του φτωχού λογιστή του. Και στο τέλος πάνε
όλοι μαζί στον Ρέμο ή όπου αλλού πηγαίνανε για ρεβεγιόν στην Βικτοριανή
Αγγλία. Τώρα οι ομοιότητες ανάμεσα στην ιστορία όπως την έγραψε ο
Ντίκενς και όπως την διασκεύασαν ο Τσίπρας και ο Σόιμπλε με τις
δηλώσεις τους χθες.
Κάπου στην αρχή της ιστορίας δύο
φιλάνθρωποι κύριοι επισκέπτονται τον Σκρουτζ για να του ζητήσουν βοήθεια
στο πνεύμα των ημερών για τους φτωχούς. Ο Σκρουτζ τους πετάει έξω
κλοτσηδόν λέγοντας ότι «Ότι δεν είναι δουλειά του να δίνει βοήθεια
στους φτωχούς. Για τους φτωχούς υπάρχουν οι φυλακές και τα άσυλα».
Στην συνέντευξη του στην Die Zeit ο
Σόιμπλε λέει «Δεν μπορείτε σε βάθος χρόνου να εξηγήσετε ούτε στους
Ολλανδούς ούτε στους Γερμανούς ότι είναι οικονομικά ορθό να πληρώνουν
διαρκώς χωρίς όριο για άλλες χώρες. Η αλληλεγγύη μπορεί να δικαιολογηθεί
μόνον όταν η βοήθεια είναι περιορισμένη και οδηγεί στο να αλλάξει κάτι
προς μια θετική κατεύθυνση... Η Ελλάδα βρίσκεται στο τρίτο πρόγραμμα και
χωρίς την οικονομική βοήθεια των δισεκατομμυρίων θα ήταν χρεοκοπημένη
εδώ και καιρό».
Αργότερα ο ανεπρόκοπος ανηψιός του ο
Φρεντ τον επισκέπτεται στο γραφείο για να τον καλέσει στο
Χριστουγεννιάτικο πάρτι που διοργανώνει. Ο Σκρουτζ αντιλαμβάνεται ότι η
ιστορία θα καταλήξει σε τράκα και αρνείται. Ο Φρεντ το γυρίζει ότι ο
θείος δεν πιάνει το πνεύμα των Χριστουγέννων, ότι θα ζει μια ζωή
δυστυχισμένος και μόνος αλλά ας έχει την χάρη του.
Υπάρχουν όμως και άλλοι χαρακτήρες στην
ιστορία. Όπως ο Μπομπ Κράτσιτ. Ο οποίος είναι υπάλληλος του Σκρουτζ, που
τον έχει στο σήκω, σήκω, κάτσε, κάτσε και τον ταλαιπωρεί χρονιάρες
μέρες να του ενημερώνει τα λογιστικά βιβλία.
Enter Euclid Tsakalotos.
Τον οποίο άγιες μέρες των τρέχουν οι Ευρωπαίοι να γράφει 100 φορές «Δεν
θα ξαναδώσω επίδομα χωρίς άδεια» αντί να βρίσκεται στο Low Profile να
πίνει το ποτό του με την οικογένεια του και τους φίλους του.
Enter Euclid Tsakalotos.
Τον οποίο άγιες μέρες των τρέχουν οι Ευρωπαίοι να γράφει 100 φορές «Δεν
θα ξαναδώσω επίδομα χωρίς άδεια» αντί να βρίσκεται στο Low Profile να
πίνει το ποτό του με την οικογένεια του και τους φίλους του.
Μια άλλη σατανική σύμπτωση είναι ότι
στην Χριστουγεννιάτικη Ιστορία υπάρχει και κουτσός. Είναι ο Τάινι Τιμ, ο
μικρός γιος του Κράτσιτ, ο οποίος περπατάει με δεκανίκι και κάπου στην
διάρκεια τα τινάζει και όλοι είναι πολύ στενοχωρημένοι. Στην ελληνική
βερσιόν κουτσός βέβαια έγινε ο Εμπενέζερ Σκρουτζ. Αλλά από κάποιον που
μπλέκει την Λέσβο με την Μυτιλήνη δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά.
Όσο για το τέλος της ιστορίας είπαμε:
Μετά sightseeing tours με τα φαντάσματα και τα πνεύματα των
Χριστουγέννων ο Σκρουτζ farts wool και το ξεφτιλίζει το χρήμα. Αν είναι η
στρατηγική στην επόμενη συνάντηση με τον Σόιμπλε η κυβέρνηση μπορεί να
στείλει τον Τσακαλώτο ντυμένο σαν τον Κάσπερ το φαντασματάκι.
Υ.Γ Έχει ενδιαφέρον ότι ο Ντίκενς σαν
βασικό χαρακτήρα της ιστορίας σκόπευε να έχει τον Μπομπ Κράτσιτ. Ο κακός
όμως ως συνήθως έκλεψε την παράσταση και ο Εμπενέζερ Σκρουτζ έγινε ο
πιο γνωστός χαρακτήρας της Χριστουγεννιάτικης ιστορίας. Για περισσότερες
λεπτομέρειες στην αντιμετώπιση του χαρακτήρα του Σκρουτζ σε
διαφορετικές εποχές υπάρχει το εξαιρετικό «The lives and times of
Ebenezer Scrooge» του Paul Davis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου