Τόσα εθνικά χαστούκια μαζεμένα παραπάει: Ερντογάν, Ακιντζί, Ράμα σε
ομοβροντία. Και να τα ρίξουμε όλα στον Τσίπρα θα είναι άδικο, όμως αυτός
είναι που φαίνεται να μας δίνει τη χαριστική βολή. Διότι οι ιστορίες
στις οποίες μας εξέθεσε η αγέλη των τσαρλατάνων, που μας κυβερνά εδώ και
δύο χρόνια, φαίνεται πως θα οδηγήσουν σε άσχημα ξεμπερδέματα.
Από την άλλη, βέβαια, κάπως έπρεπε να τελειώσει και η Τρίτη Ελληνική
Δημοκρατία. Εδώ και επτά χρόνια σέρνει το θλιβερό σαρκίο της στον
αυτοτιμωρητικό μαζοχισμό των μνημονίων – δεν γίνεται να βρίσκεται για
πάντα σε άρνηση. Κι αν δεν ξυπνήσει τώρα, που ο προαιώνιος εχθρός
απειλεί ξανά ευθέως, θα είναι άξια της μοίρας της, που διαγράφεται
οδυνηρή.
Με τις εγωπαθείς ανευθυνότητες του Τσίπρα, η χώρα κατάφερε να απωλέσει
και την τελευταία ικμάδα του κύρους της. Στέκει υποτυπωδώς στα πόδια της
διεθνώς μόνο και μόνο διότι αποτελεί συστημικό κίνδυνο για την ΕΕ σε
οικονομικικό και πολιτικό επίπεδο σε μίαν εποχή όπου όλα αμφισβητούνται.
Κατά τα άλλα, μετατρέπεται σε σάκο του μποξ.
Η Γερμανία περιμένει καρτερικά την ώρα που στην Ευρώπη θα στήσει το
δικό της μαγαζί χωρίς Ελλάδα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποτελούν πια
τον προστάτη αστυνόμο.
Η Ρωσία ποτέ δεν αποδείχθηκε πρόμαχος σε κρίσιμες
ώρες.
Συγχρόνως, η Ελλάδα βομβαρδίζεται με μουσουλμανικούς πληθυσμούς
και στα Βαλκάνια μας περιγελούν με τουρκικές πλάτες.
Η αναθεώρηση του status quo μέσα στην ασφάλεια του οποίου έζησε και
παρήκμασε η χώρα μετά τη δικτατορία ενδέχεται να ξεκινήσει από τον ίδιο
τόπο όπου γεννήθηκε η μεταπολίτευση - την Κύπρο. Τόσο μια «λύση», όσο
και μια «μη λύση» είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν σε αλλαγές στον χάρτη.
Κι αρκεί να γίνει η αρχή, για να επακολουθήσει το ξήλωμα.
Η συγκυριαρχία στο Αιγαίο και η αυτοδιάθεση πληθυσμών της Θράκης
παρεισφρύουν στην ατζέντα διά της τεθλασμένης, μέσω όλο και πυκνότερων
αναφορών, ολοένα και πιο ευθαρσώς.
Το ανησυχητικότερο ίσως είναι, ότι...
Ξενόδουλοι,
αδιάφοροι, ηλίθιοι;
Αρνούνται την πραγματικότητα με χυδαίες
διαστρεβλώσεις.
Ο πρωθυπουργός ξύνεται, αδυνατεί να αρθρώσει δυο φράσεις χωρίς να
στραμπουλάει τη γλώσσα του, εκθέτει τη χώρα δια της στάσης του έναντι
ξένων ηγετών και έχει το θράσσος να υποστηρίζει ότι αναβαθμίζει την ισχύ
της χώρας. Ας είναι βέβαιος, ότι φέρει ευθύνες, οι οποίες σε περίπτωση
μη αποφυγής της καταστροφής, θα του αποδοθούν από την ακροδεξιά που ο
ίδιος εκτρέφει.
Δεν θέλει πολύ, ο κόκκινος φασισμός να μετουσιωθεί σε μαύρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου