ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ
Στην αρχή όταν άκουσα ότι κάποιος βγάζει το αγόρι του Ερνέστο, σκέφθηκα ότι πάλι καλά που δεν έβγαλε και την κόρη του “Πασιονάρα Ιμπαρούρι”. Φαντάσου στο καλοπληρωμένο ιδιωτικό σχολείο να πρέπει οι δάσκαλοι να ανακράζουν «Ιμπαρουύριιι, έλα στον πίνακα…»
Σκέφτεσαι ότι είναι τα εφηβικά κατάλοιπα… Όταν όπως όλοι, εμπνεόμασταν από τον Ερνέστο και τον Φιντέλ, και ψάχναμε κάποιο πριμοδοτουμενο από το κόμμα ταξίδι για να στηρίξουμε τον σοσιαλισμό στην Κούβα με εθελοντική παρουσία στις ζαχαροφυτείες της Κούβας, με συντρόφισσες και συντρόφους από όλα τα μέρη του κόσμου, όπου έφθαναν τα μαύρα κονδύλια της Σοβιετικής Ένωσης.
Μετά μεγαλώναμε, βλέπαμε τον κόσμο, διαβάζαμε, ωριμάζαμε. Καταλαβαίναμε τι συνέβαινε στην Κούβα, όπως πριν στην Σοβιετική Ένωση, και περιοριζόμασταν σε κάποιους ωραίους κουβανέζικους ρυθμούς, Bacardi-cola, ένα μπλουζάκι της Diesel ακριβό μεν, αλλά με ωραία στάμπα του Τσε και με λαθραία κουβανέζικα πούρα στριμμένα στα χέρια και στα πόδια κάποιας ταλαίπωρης κουβανής που δεν φαντάζονταν ότι θα τιμούσαμε με συντροφικούς χαιρετισμούς την δουλειά της, ανάβοντας το πούρο στα μπουζούκια σε μια μικρή γωνιά του κακού καπιταλισμού…
Όλοι έχουν ανάγκη από σύμβολα και πολλές φορές αναζητούν την εσωτερική λύτρωση μέσα από αυτά: το T-Shirt με τον Τσε, την αφίσα του Κομαντάντε Φιντέλ, τον μικρό Ερνέστο.
Έτσι ελπίζεις στην κάθαρση από τα Μνημόνια που υπογράφεις από τις Μερκελ που προσκυνάς…
Μήπως και δεν συμβαίνει όμως τίποτα από όλα αυτά; Μήπως αισθάνονται πραγματικά δικαιούχοι της πραγματικής κληρονομιάς του Φιντέλ; Εκείνης, με το αυταρχικό καθεστώς, τα ψυχιατρεία, τις ανοιχτές φυλακές, το δελτίο στο φαγητό, την μετατροπή της χώρας σε φθηνό πορνείο…
Πως το είπε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας; «Αντίο Κομαντάντε..».
Μα τέτοια προσβολή στην μνήμη του νεκρού; Να τον αποκαλεί Kομαντάντε, εκείνος που έγινε πιστός σύμμαχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και πρόθυμος συνεργάτης του ευρωπαϊκού συντηρητικού καπιταλισμού;
Και με εντελώς παιδικό τρόπο, του στυλ «ήμουνα και εγώ γνωστός του» ο κ. Τσίπρας παραθέτει απόσπασμα από την συγχαρητήρια επιστολή που είχε λάβει από τον Φιντέλ: «Στις τωρινές πολιτικές συνθήκες στον πλανήτη μας κάθε απόφαση, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να αναλύεται και να εφαρμόζεται με προσοχή».
Προφανώς κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ξαναδιαβάσει την επιστολή του Φιντέλ που απλώς προειδοποιούσε τον ενθουσιώδη κ. Τσίπρα να σκέφτεται με προσοχή τις πολιτικές που εφαρμόζει…
Και η συλλυπητήρια δήλωση του κ. Τσίπρα, συνέχιζει: «Ο ίδιος υπήρξε εγγυητής της αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας του λαού του, ενώ έθεσε τις βάσεις για την περιφερειακή συνεργασία στη Λατινική Αμερική».
Για την αξιοπρέπεια που επεφύλαξε στον λαό του είναι καλύτερα να ρωτήσει κανείς τις χιλιάδες νεαρές κοπέλες που κατέφευγαν στην πορνεία για δέκα και είκοσι δολάρια, και όσους με αυτοσχέδια καρυδότσουφλα επιχειρούσαν να ξεφύγουν από την κόλαση της Κούβας…
Όσο για περιφερειακή συνεργασία, ο Λούλα είναι με το ένα πόδι στην φυλακή, ο Μαδούρο ακολουθεί την παράδοση της Βόρειας Κορέας και ο Μαραντόνα δεν νοιώθει και τόσο καλά τελευταία.
Όμως το πιο ωραίο το είχε κρατήσει για το τέλος ο κ. Τσίπρας: «Η γενιά που φεύγει μας κληροδοτεί μια τεράστια ιστορική, συμβολική και πολιτική παρακαταθήκη, την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε σε συνθήκες εξόχως δύσκολες, με την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού να έχει επέλθει, αλλά το όραμα του σοσιαλισμού να μην έχει βρει ακόμη την νέα άρθρωσή του. Γι’ αυτό και όπως λέει ο Φιντέλ, όσοι αγωνίζονται σήμερα για να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές που απειλούν τον πλανήτη, πρέπει να αναλύουν και να εφαρμόζουν με προσοχή κάθε πολιτική απόφαση».
Κατ’ αρχήν, είναι απολύτως ανησυχητικό σύμπτωμα να αυτοχρίζεται κάποιος, κληρονόμος του Φιντέλ Κάστρο. Με την σιγουριά ότι από εκεί που βρίσκεται ήδη ο Κουβανος ηγέτης δεν πρόκειται να αποκληρώσει κανέναν, ο κ. Τσίπρας έσπευσε να αποδεχθεί την κληρονομιά την οποία πιστεύει ότι ο Φιντέλ του άφησε.. Και κατηγορεί ο κ. Τσίπρας τον νεοφιλελευθερισμό τον οποίο σήμερα ο ίδιος υπηρετεί στην χώρα μας, ότι έχει αποτύχει, ενώ ακόμη ο «σοσιαλισμός δεν έχει βρει την άρθρωση του». Και αυτό το συμπληρώνει με τον αποχαιρετισμό: «Αντίο Κομαντάντε. Ως την παντοτινή νίκη των λαών!»
Και αυτή πια είναι η ευθεία απειλή που στρέφεται εναντίον της μνήμης του Κουβανού ηγέτη και κυρίως εναντίον όλων ημών.
Διότι είμαστε πλέον αντιμέτωποι με έναν κατά φαντασία επαναστάτη που συνθηκολόγησε και στρατολογηθηκε από την άλλη πλευρά, πριν ακόμη ρίξει την πρώτη τουφεκιά… Δεν ρίσκαρε όπως ο Φιντέλ, δεν μάτωσε όπως ο Φιντέλ, δεν κοίταξε στα μάτια, δεν είπε την αλήθεια όπως ο Φιντέλ. Αλλά κατά τα άλλα πιστεύει στον Φιντέλ και νοιώθει κληρονόμος του.
Ας ελπίσουμε ότι...
δεν είναι από τις περιπτώσεις που ακριβολογεί θεωρώντας ότι κληρονομεί την παράδοση της ύστερης φάσης του Φιντέλ. Όταν για να μείνει στην εξουσία μετέτρεπε την χώρα του σε κόλαση, όταν το μοναδικό όνειρο κάθε Κουβανού ήταν να εγκαταλείψει ακόμη και με φουσκωτό στρώμα θαλάσσης την χώρα του Φιντέλ.
Αν αυτή είναι η «νίκη των λαών”, την βάψαμε! Γιατι δυστυχώς εμείς, οι υπήκοοι εκείνων που φαντασιώνονται ότι είναι οι διάδοχοι του Φιντέλ δεν θα έχουμε ούτε αυτή την δυνατότητα.
Τα σύνορα μας προς βορρά φρόντισαν να τα κλείσουν, οι Ιταλοί έχουν αποτελεσματική συνοριοφυλακη και ο Ερντογάν δεν θέλει άλλους λαθρομετανάστες έστω κι αν έχουν ελληνικό διαβατήριο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου