Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 φώτισε το άστρο της Τανσού Τσιλέρ στο
πολιτικό στερέωμα της Τουρκίας.
Τότε η Τουρκάλα πρωθυπουργός, με
προϋπηρεσία στην Παγκόσμια Τράπεζα και χωρίς συναίσθηση της τουρκικής
πραγματικότητας, ακολούθησε μια ριζοσπαστική πολιτική για να
αντιμετωπίσει το κουρδικό.
Στο πλαίσιο της ριζοσπαστικής
πολιτικής που ακολούθησε, η Τσιλέρ προχώρησε στη σύλληψη των Κούρδων
βουλευτών του κουρδικού κόμματος DEP, ανάμεσα στους οποίους και η Λεϊλά
Ζάνα. Ενα άλλο μέτρο που έλαβε η άλλοτε «σιδηρά κυρία» της Τουρκίας ήταν
η έγκριση από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας μακροσκελούς καταλόγου με
επιχειρηματίες, διανοουμένους και πολιτικούς που υποστήριζαν το κουρδικό
κίνημα, για εκτέλεσή τους από τους δολοφόνους του τουρκικού κράτους.
Ακολούθησαν χιλιάδες δολοφονίες, που έμειναν ανεξιχνίαστες, και το
κάψιμο τεσσάρων χιλιάδων κουρδικών χωριών από τον τουρκικό στρατό.
Τώρα
ο Ερντογάν, αντιλαμβανόμενος ότι η διαδικασία που ξεκίνησε το 1991, με
την Καταιγίδα της Ερήμου, θα ολοκληρωθεί τα επόμενα χρόνια με τη
χειραφέτηση των Κούρδων και τη δημιουργία ομόσπονδων κρατιδίων σε Ιράκ,
Συρία και Τουρκία, άρχισε να μεταμορφώνεται σε ένα αρσενικό υβρίδιο
«Τσιλέρ», εξασφαλίζοντας τη στρατηγική συμμαχία σε πολιτικό επίπεδο του
Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) και σε «επιχειρησιακό» των Γκρίζων
Λύκων, παρακλαδιού του ΜΗΡ και ενεργούμενου του βαθέος κράτους.
Η
Τουρκία του Τσιλερντογάν, για να αποφύγει να πιει το «πικρόν ποτήριον»
της αναγνώρισης της σκληρής κουρδικής πραγματικότητας, αποφάσισε να
σχεδιάσει μια νέα πολιτική σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο.
Στο
δεύτερο επίπεδο σχεδίασε την εισβολή στο Ιράκ, σε περίπτωση που οι
Κούρδοι του ΡΚΚ παραμείνουν στην Επαρχία Σιντζάρ, όπου οι ιεροί τόποι
των Γεζίντι. Για τον λόγο αυτό και για να γίνει πιστευτή, μετακίνησε
πρόσφατα την 28η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, η οποία παρεμπιπτόντως έχει
κύρια αποστολή την απόβαση σε ελληνικό νησί, στα σύνορα με το Ιράκ, σε
απόσταση μόνο 50 χλμ. από το Σιντζάρ. Επίσης, στο ίδιο πλαίσιο έχει
εισβάλει στη Συρία με μεγάλες δυνάμεις τεθωρακισμένων και καταδρομών,
προσπαθώντας να αποτρέψει την ένωση των κουρδικών καντονιών και τη
μετέπειτα έξοδο των Κούρδων στη Μεσόγειο.
Στο ίδιο επίπεδο
συγκρούεται σκληρά με τις ΗΠΑ, για να αλλάξουν την πολιτική υποστήριξης
των Κούρδων της Συρίας, τους οποίους η Ουάσινγκτον εξοπλίζει, την ίδια
ώρα που η Αγκυρα τους θεωρεί τρομοκράτες. Σε συνέχεια της ίδιας
πολιτικής, η Αγκυρα τα δίνει ΟΛΑ στη Μόσχα, προκειμένου να εξασφαλίζει
την άδειά της να βομβαρδίζει αεροπορικώς την Αλ Μπαμπ, για να την
καταλάβουν τα τουρκικά στρατεύματα και να φράξουν τον δρόμο των Κούρδων
προς τη Μεσόγειο.
Ολη αυτή η κατάσταση αποτελεί και την καρδιά του ζητήματος που θα πρέπει να απασχολήσει την ελληνική πολιτική ηγεσία αλλά και εκείνους που χαράσσουν την εθνική στρατηγική της Ελλάδας. Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι ριζοσπαστικοποίησης της Τουρκίας και ανακατατάξεων στο μαλακό υπογάστριό της - ανακατατάξεις που θα επηρεάσουν την ίδια και εξ αντανακλάσεως την Κύπρο και την Ελλάδα.
Για άλλη μια φορά...
καλούμε τους Ελληνες στρατηγιστές να
πιάσουν τα μολύβια τους. Για να είναι η Ελλάδα και η Κύπρος μπροστά από
τις εξελίξεις και όχι για άλλη μια φορά ασθμαίνουσες ουραγοί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου