Aπό τον aNameToCome
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα όσων από τους συμπατριώτες μας εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν το ερώτημα «σιγά, μωρέ, πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα;».
Πρόκειται για ένα ευφυές και βαθύ ερώτημα που απαλλάσσει τον ψηφοφόρο από τις ευθύνες και τις κουραστικές αναλύσεις και στην ουσία σημαίνει «τόσες μαλακίες έχω κάνει μέχρι σήμερα, τι θα πειράξει ακόμα μία;».
Απ' ό,τι φαίνεται, λοιπόν, έχουμε ήδη απάντηση στο ερώτημα και είναι «πολύ», τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα. Και αυτό προκύπτει από κάποιες αφηρημένες βεβαιότητες που έχουμε, όπως, ας πούμε, ότι τα σύνορά μας είναι δεδομένα ή ότι όντως ο Τσίπρας δεν είναι ο Μπόρατ.
Ας δούμε κάποιες από τις τελευταίες εξελίξεις.
Προχτες μια 60χρονη γυναίκα και το 5χρονο εγγόνι της διαμελίστηκαν στο κέντρο κράτησης της Μόριας, ενώ η μητέρα του μωρού και το αδελφάκι του τραυματίστηκαν σοβαρά.
Η δήλωση του κατά τα λοιπά συμπαθέστατου υπουργού Μουζάλα είναι ότι πρόκειται για τυχαίο γεγονός. Διότι, ως γνωστόν, οι άνθρωποι αυτοί τυχαία βρίσκονταν στο κέντρο κράτησης, δεν ήταν υπό την ευθύνη του ελληνικού κράτους, είδαν φως και μπήκαν, ε, και είπαν «δεν ανατιναζόμαστε τώρα που έχουμε έρθει στο κέφι;».
Όμως ο Μουζάλας μας είπε και άλλα αποκαλυπτικά, δηλαδή ότι, παρόλη την προπαγάνδα τους, όσο ήταν αντιπολίτευση, και την πολιτική εκμετάλλευση του θέματος, τελικά το 80% των εισερχομένων στη χώρα είναι παράτυποι μετανάστες και μόνο ένας στους πέντε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πρόσφυγας.
Βέβαια, η συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό είναι τεράστια, αφού πέτυχε να αντικατασταθεί ο όρος «λαθρομετανάστης» από το «παράτυπος μετανάστης» – μπορεί τώρα να πνίγονται και να καίγονται, αλλά έχουν politically correct ορισμό.
Αλλά το καλύτερο που μας είπε ο υπουργός είναι ότι η κυβέρνηση θέλει να κατασκευάσει κλειστά κέντρα κράτησης, αλλά δεν την αφήνει η Νέα Δημοκρατία!
Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους που χάλαγαν τον κόσμο για την Αμυγδαλέζα και καθύβριζαν ως φασίστα όποιον τολμούσε να μιλήσει για τη δυσάρεστη αυτή αναγκαιότητα.
Όλα αυτά γίνονται με φόντο την Τουρκία που απειλεί ότι θα ξαμολήσει 3 εκατομμύρια μετανάστες στην Ευρώπη μετά το ψήφισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη γείτονα χώρα μετά το μπαράζ αντιδημοκρατικών ενεργειών του Ερντογάν. Μια παρόμοια δήλωση με αυτή που είχε κάνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Πάνος Καμμένος, όταν είχε πει να μη μας ζορίζει πολύ η Ευρώπη γιατί θα γεμίσει τζιχαντιστές. Ο Ερντογάν, βέβαια, δεν σταμάτησε εκεί αλλά έκανε κι άλλες, ακόμα καλύτερες δηλώσεις για τη χώρα μας, αφού πλέον αμφισβητεί επίσημα τη Συνθήκη της Λωζάνης, ενώ πριν είχε φροντίσει να θυμίσει ότι τα νησιά του βόρειου Αιγαίου είναι υπερβολικά κοντά στα παράλια της Τουρκίας. Απολύτως φυσιολογικό κατά τη γνώμη μας – εγώ, αν ήμουν στη θέση του και είχα απέναντί μου αυτόν το θίασο, θα έβαζα και θέμα αποζημίωσης του Αλή Πασά.
Αν συνδυάσουμε αυτά και με τη συνέντευξη του Έντι Ράμα στον Σκάι, όπου μίλησε για μεγάλη Αλβανία και διαπραγμάτευση πακέτο, καταλαβαίνουμε ότι...
και στα εθνικά θέματα τα πράγματα πάνε περίφημα.
Εξαιρετικά πήγανε τα πράγματα και στην Παιδεία, όπου, σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που τα παιδιά μετά τη θητεία του Φίλη μιλάνε ακόμη ελληνικά. Η έκθεση εκτιμά ότι όλες οι αλλαγές Φίλη ήταν αρνητικές και σκοπό είχαν την υποβάθμιση της Παιδείας, αλλά προφανώς αυτά τα λένε επειδή είναι φιλελέδες και δεν έχουν καταλάβει ότι η αριστεία είναι ρετσινιά. Στο δημογραφικό, ανακοινώθηκε πτώση 22% στις γεννήσεις το 2014 σε σχέση με το 2008, μια και αρκετοί Έλληνες αρνούνται να φέρουν παιδιά σε ένα κόσμο όπου ο Κατρούγκαλος είναι υπουργός. .
Για την οικονομία να μην πούμε, ούτε για το Γιέτι των Ιμαλαΐων και άλλα μυθολογικά τέρατα.
Χτες, πάντως, ήταν Black Friday, γιατί, παρ' ότι η Περιστέρα (Μπέτυ) Μπαζιάνα δεν γουστάρει αμερικανιές, οι υπόλοιποι Έλληνες φαίνεται να αρέσκονται σε αυτές.
Όχι όλοι βέβαια, καθώς διάφοροι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η «Αυγή» (με πρωτοσέλιδο παρακαλώ!) κατακεραυνώνουν αυτές τις καπιταλιστικές πρακτικές και ειρωνεύονται τους καταναλωτές που στήνονται σε ουρές για να προλάβουν ένα φτηνό PlayStation, μια και για τους συντρόφους οι μόνες ουρές που δικαιολογούνται είναι αυτές στα συσσίτια και στις τράπεζες, μετά τα capital controls που επέβαλαν.
Πόσο χειρότερα μπορούν να πάνε τα πράγματα δηλαδή;
Κάτσε, δεν έχεις δει τίποτα ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου