Και ποιος μας λέει ότι ο Φιντέλ Κάστρο δεν
δολοφονήθηκε;
Μετά τις τόσες αποτυχημένες απόπειρες κατά της ζωής του, κάποια επιτέλους πέτυχε. Η CIA βρήκε τον τρόπο να οργανώσει το τέλειο έγκλημα. Στα ενενήντα του, στο κρεβάτι του, κανείς δεν πρόκειται να υποψιασθεί το παραμικρό.
Είμαι βέβαιος ότι ο αδόκητος θάνατος του θαλερού Kουβανού συνδυάζεται με το Brexit. Απόδειξη ότι η τελευταία αυτή απόπειρα δεν έγινε αμέσως μετά το βρετανικό δημοψήφισμα. Τέτοια σπουδή θα προκαλούσε υποψίες. Την απόφαση όμως των σκοτεινών κέντρων την επέσπευσε η εκλογή του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Οι καιροί ου μενετοί, αποφάσισαν. Αφήστε που έτσι γλίτωσαν από την γκρίνια της αδελφής του Χουανίτα που ζει στο Μαϊάμι και τους έπαιρνε κάθε τρεις και λίγο τηλέφωνο ρωτώντας τους πότε θα τον βγάλουν απ’ τη μέση. Και «όλο λόγια είστε», και «τι σόι καπιταλιστές είστε εσείς» και άλλα τέτοια που ξεσήκωναν τα Λάνγκλεϊ και τους Λευκούς τους Οίκους.
Αστειεύομαι, όμως η αριστερή συνωμοσιολογία δεν απέχει και πολύ από τον τρόπο σκέψης του επιθεωρητή Κλουζό.
Πολλούς ακούω να λένε ότι η παραμονή του ηγέτου της ελληνικής Αριστεράς στο νησί της Καραϊβικής οφείλεται σε προσωπικούς λόγους. Μετά την υπερκόπωση της επίσκεψης Ομπάμα, ο άνθρωπος χρειαζόταν κάποιες διακοπές, κάτι να αλλάξει παραστάσεις, κάπως να βρει τον εαυτό του επιτέλους.
Είχε βέβαια τους ενδοιασμούς του, διότι αφήνει πίσω του πολλές εκκρεμότητες, όμως τον καθησύχασε ο θείος Αλέκος: «Πήγαινε, βρε Αλέξη, να πάρεις λίγο αέρα. Κι εδώ που κάθεσαι νομίζεις ότι προσθέτεις τίποτε; Ασ’ τα σε μας».
«Αυτό το ταξίδι το ονειρεύομαι από τότε που ήμουν στην ΚΝΕ, τότε που πήγαιναν οι μπριγκαντιέροι για να μαζεύουν ζαχαροκάλαμα. Λένε μάλιστα πως θα απελευθερώσουν εκατό ομοφυλόφιλους αντί στεφάνου».
«Αλέξη, μη λες ανοησίες, δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στην Κούβα. Αριστεροί είναι οι άνθρωποι».
Αυτή τη φορά αστειεύομαι σε ύφος allegro ma non troppo.
Του πρωθυπουργού της ταξιδεύοντος εις τους ωκεανούς, η κοινή γνώμη της χώρας καλύπτει το κενό συνεχίζοντας τους ιδεολογικούς της αγώνες.
Ητο επαναστάτης ή δικτάτωρ ο εκλιπών;
Διότι ως γνωστόν στα ήθη μας αν είσαι επαναστάτης είσαι καλός άνθρωπος, ενώ αν είσαι δικτάτωρ είσαι κακός, ως εκ τούτου δεν γίνεται να είσαι και επαναστάτης και δικτάτωρ.
Oπερ έδει δείξαι. Ασχέτως αν η Ιστορία μάς διδάσκει ότι αν είσαι επιτυχημένος επαναστάτης θα γίνεις και δικτάτορας. Και ο μόνος τρόπος για να μη γίνεις δικτάτορας είναι να σε βγάλουν απ’ τη μέση όσο είναι καιρός, και παραμένεις επαναστάτης, όπως ο κομαντάντε Ερνέστο Τσε ο Γκεβάρα.
Καλύτερα εικόνα σε εφηβικό δωμάτιο παρά δικτάτορας, απ’ όπου κι αν το πιάσεις.
Ωρες ώρες λυπάμαι τον εαυτό μου. Τον λυπάμαι που βρίσκει την ευκαιρία να αστειευθεί για ένα τόσο τραγικό γεγονός όπως ο θάνατος του Φιντέλ.
Είμαι αχαρακτήριστος. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι...
ο άνθρωπος δεν αφήνει τον λαό του ορφανό.
Προνόησε και αδελφό να έχει και να τεκνοποιήσει.
Και δεν μπορώ να βγάλω απ’ το μυαλό μου τους εργαζομένους της Βορείου Κορέας οι οποίοι υποχρεούνται να κλαίνε γοερά προσερχόμενοι στις εργασίες τους επί τρία εικοσιτετράωρα. Διότι μη μου πείτε ότι δεν περιμένετε τη σκηνή του ομαδικού οδυρμού στο κέντρο της Πιονγιάνγκ, που θα τον ακολουθήσει γέλως ηχηρός και εκ βαθέων διότι ο Κάστρο δεν πέθανε. Ο Κάστρο ζει.
Μετά τις τόσες αποτυχημένες απόπειρες κατά της ζωής του, κάποια επιτέλους πέτυχε. Η CIA βρήκε τον τρόπο να οργανώσει το τέλειο έγκλημα. Στα ενενήντα του, στο κρεβάτι του, κανείς δεν πρόκειται να υποψιασθεί το παραμικρό.
Είμαι βέβαιος ότι ο αδόκητος θάνατος του θαλερού Kουβανού συνδυάζεται με το Brexit. Απόδειξη ότι η τελευταία αυτή απόπειρα δεν έγινε αμέσως μετά το βρετανικό δημοψήφισμα. Τέτοια σπουδή θα προκαλούσε υποψίες. Την απόφαση όμως των σκοτεινών κέντρων την επέσπευσε η εκλογή του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Οι καιροί ου μενετοί, αποφάσισαν. Αφήστε που έτσι γλίτωσαν από την γκρίνια της αδελφής του Χουανίτα που ζει στο Μαϊάμι και τους έπαιρνε κάθε τρεις και λίγο τηλέφωνο ρωτώντας τους πότε θα τον βγάλουν απ’ τη μέση. Και «όλο λόγια είστε», και «τι σόι καπιταλιστές είστε εσείς» και άλλα τέτοια που ξεσήκωναν τα Λάνγκλεϊ και τους Λευκούς τους Οίκους.
Αστειεύομαι, όμως η αριστερή συνωμοσιολογία δεν απέχει και πολύ από τον τρόπο σκέψης του επιθεωρητή Κλουζό.
Πολλούς ακούω να λένε ότι η παραμονή του ηγέτου της ελληνικής Αριστεράς στο νησί της Καραϊβικής οφείλεται σε προσωπικούς λόγους. Μετά την υπερκόπωση της επίσκεψης Ομπάμα, ο άνθρωπος χρειαζόταν κάποιες διακοπές, κάτι να αλλάξει παραστάσεις, κάπως να βρει τον εαυτό του επιτέλους.
Είχε βέβαια τους ενδοιασμούς του, διότι αφήνει πίσω του πολλές εκκρεμότητες, όμως τον καθησύχασε ο θείος Αλέκος: «Πήγαινε, βρε Αλέξη, να πάρεις λίγο αέρα. Κι εδώ που κάθεσαι νομίζεις ότι προσθέτεις τίποτε; Ασ’ τα σε μας».
«Αυτό το ταξίδι το ονειρεύομαι από τότε που ήμουν στην ΚΝΕ, τότε που πήγαιναν οι μπριγκαντιέροι για να μαζεύουν ζαχαροκάλαμα. Λένε μάλιστα πως θα απελευθερώσουν εκατό ομοφυλόφιλους αντί στεφάνου».
«Αλέξη, μη λες ανοησίες, δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στην Κούβα. Αριστεροί είναι οι άνθρωποι».
Αυτή τη φορά αστειεύομαι σε ύφος allegro ma non troppo.
Του πρωθυπουργού της ταξιδεύοντος εις τους ωκεανούς, η κοινή γνώμη της χώρας καλύπτει το κενό συνεχίζοντας τους ιδεολογικούς της αγώνες.
Ητο επαναστάτης ή δικτάτωρ ο εκλιπών;
Διότι ως γνωστόν στα ήθη μας αν είσαι επαναστάτης είσαι καλός άνθρωπος, ενώ αν είσαι δικτάτωρ είσαι κακός, ως εκ τούτου δεν γίνεται να είσαι και επαναστάτης και δικτάτωρ.
Oπερ έδει δείξαι. Ασχέτως αν η Ιστορία μάς διδάσκει ότι αν είσαι επιτυχημένος επαναστάτης θα γίνεις και δικτάτορας. Και ο μόνος τρόπος για να μη γίνεις δικτάτορας είναι να σε βγάλουν απ’ τη μέση όσο είναι καιρός, και παραμένεις επαναστάτης, όπως ο κομαντάντε Ερνέστο Τσε ο Γκεβάρα.
Καλύτερα εικόνα σε εφηβικό δωμάτιο παρά δικτάτορας, απ’ όπου κι αν το πιάσεις.
Ωρες ώρες λυπάμαι τον εαυτό μου. Τον λυπάμαι που βρίσκει την ευκαιρία να αστειευθεί για ένα τόσο τραγικό γεγονός όπως ο θάνατος του Φιντέλ.
Είμαι αχαρακτήριστος. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι...
ο άνθρωπος δεν αφήνει τον λαό του ορφανό.
Προνόησε και αδελφό να έχει και να τεκνοποιήσει.
Και δεν μπορώ να βγάλω απ’ το μυαλό μου τους εργαζομένους της Βορείου Κορέας οι οποίοι υποχρεούνται να κλαίνε γοερά προσερχόμενοι στις εργασίες τους επί τρία εικοσιτετράωρα. Διότι μη μου πείτε ότι δεν περιμένετε τη σκηνή του ομαδικού οδυρμού στο κέντρο της Πιονγιάνγκ, που θα τον ακολουθήσει γέλως ηχηρός και εκ βαθέων διότι ο Κάστρο δεν πέθανε. Ο Κάστρο ζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου