ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Παλλόμενη Αριστερά»

Γράφει το ΑΝΤΙΝEWS

Οι εξελίξεις στην οικονομία, τα εθνικά θέματα, το προσφυγικό και μια σειρά ζητήματα της καθημερινότητας απασχολούν πάντα περισσότερο την κοινή γνώμη. Ένα χρόνο πρώτη φορά αριστερά δεν ασχοληθήκαμε με τίποτε άλλο παρά μόνο με τα Μνημόνια, τις διαπραγματεύσεις, τους πρόσφυγες, την κατάσταση στην οικονομία και άλλα τέτοια.

Όμως, ο χώρος του πολιτισμού, του «προϊόντος» που η Ελλάδα έχει... μπόλικο και το πουλάει σε όλο τον κόσμο, δεν είναι αμελητέος. Μπορεί να μην χτίζουμε Παρθενώνες πλέον, αλλά μπορούμε τουλάχιστον να συντηρούμε έναν ελληνικό πολιτισμό που δεν θα μας προσβάλλει, που θα βγάζει αξιόλογους πολίτες και ανθρώπους του πνεύματος, που ο ελληνικός λαός θα μπορεί να παρακολουθεί μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια του δέκα παραστάσεις που θα τον κάνουν να ξεχνά. Πολιτισμός, όπως έλεγε κάποτε ένα τραγούδι του Τζιμάκου Πανούση δεν είναι μόνο ο... Νταλάρας, ο Πάριος και η Αλεξίου και η κουλτούρα καφενείου. Είναι και η Επίδαυρος, τα αρχαία θέατρα ανά την Ελλάδα που φιλοξενούν σημαντικά έργα. Είναι όλα όσα εξυψώνουν το πνεύμα μας κι όχι μόνο οι δήθεν καλλιτέχνες που κάνουν καριέρες με συναυλίες διαμαρτυρίας και... ο Λάκης Λαζόπουλος.

Ένα χρόνο τώρα, με πρωτεργάτη τον Νίκο Ξυδάκη, «υπηρέτη» της λεγόμενης κουλτουριάρικης δημοσιογραφίας, ο ΣΥΡΙΖΑ ξερίζωσε ότι καλό είχε γίνει στον ελληνικό πολιτισμό. Όπως έκανε βεβαίως και σε όλους τους τομείς. Έδιωξε αξιόλογους ανθρώπους, διέλυσε σχέδια σημαντικών προσωπικοτήτων, επέβαλε δικούς του ανθρώπους και προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην αξιοπιστία των πολιτιστικών Θεσμών.

Τον έδιωξαν τον κ. Ξυδάκη με τον τίτλο του... «Ξυνάκη» για να έρθει ο άλλος κολοσσός της πολιτικής Μπαλτάς. Αφού διέλυσε την Παιδεία σε λίγους μήνες πήγε να «κανονίσει» και τον Πολιτισμό. Η επιλογή του Βέλγου καλλιτέχνη Γιαν Φαμπρ για τη θέση του Φεστιβάλ Αθηνών προκάλεσε σάλο και οξύτατες πολιτικές αντιδράσεις.

Ο δημιουργός της παράστασης «Παλλόμενα Πέη» όπου κάποιοι χορεύουν συρτάκι με τα τσουτσούνια σε πρώτο πλάνο θεωρήθηκε... πρωτοποριακή και φιλελληνική προφανώς για να επιλεγεί ο συγκεκριμένος κύριος. 

Ποιος ξέρει πόσα παίρνει για να έρθει στην Ελλάδα όταν υπάρχουν αξιολογότατοι άνθρωποι να υπηρετήσουν το θεσμό. Όπως αυτοί που έδιωξε ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν ήταν «δικοί του».  

Ο Φαμπρ ήρθε και αμέσως προκάλεσε αίσθηση λέγοντας ότι θα δώσει έμφαση σε διεθνείς παραγωγές, απαξιώνοντας ό,τι ελληνικό και θεωρώντας μας προφανώς «μπανανία» που είναι ανάξια να ασχοληθεί αυτός μαζί της.

Άλλωστε, το... «παλλόμενο πέος» του είναι προφανώς αταίριαστο με τον ελληνικό πολιτισμό.

Εδώ δεν είναι θέμα... φαλλικό. Στον Πολιτισμό, κι όχι μόνο, δεν μετράμε τον ανδρισμό μας για να δούμε ποιος είναι ο πιο σοβαρός, ο πιο έξυπνος και ο πιο πρωτοπόρος.

Ωστόσο, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ξεκάθαρη «αριστερή» παρέμβαση: 

Είναι η αισθητική της δήθεν πρωτοποριακής τέχνης, σαν κι αυτή που επέλεξε να κοσμήσει το Μαξίμου ο Τσίπρας αφαιρώντας έργα σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών. 

Είναι αυτή η Τέχνη της... αφαίρεσης που χαρακτηρίζει έτσι κι αλλιώς την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. 

Οι ψευτοκουλτουριάρηδες που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, που ξημεροβραδιάζονταν με μπάφους και ουίσκια, πήγαιναν σε καμιά έκθεση ζωγραφικής και φωτογραφίας και κάπνιζαν τις πίπες τους σαν... Γάλλοι καλλιτέχνες της δεκαετίας του '60 απλά τώρα... κυβερνούν και μας φορτώνουν τύπους σαν τον Φαμπρ.

Εντάξει, μπορεί εμείς να είμαστε οπισθοδρομικοί και να μην καταλαβαίνουμε τη μεγάλη του καλλιτεχνική αξία. Μπορεί να είμαστε πολύ... Έλληνες και όχι τόσο Ευρωπαίοι για να μην αντιλαμβανόμαστε το μήνυμα που θέλει να στείλει με τις παραστάσεις του ο Βέλγος.

Τουλάχιστον δεν είμαστε... Ευρω-πέη κι αυτό είναι τιμή μας.