«Αρθρον 12.
(...) αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ιμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών Νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.
(...) αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ιμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών Νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.
Αρθρον 16.
Η Τουρκία δηλοί ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων, εκτός εκείνων ων η κυριαρχία έχει αναγνωρισθή αυτή διά της παρούσης συνθήκης (σε απόσταση τριών ναυτικών μιλίων από τις ακτές της, σ.τ.σ.), της τύχης των εδαφών και των νήσων τούτων κανονισθείσης ή κανονισθησομένης μεταξύ των ενδιαφερομένων».
Η Τουρκία δηλοί ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων, εκτός εκείνων ων η κυριαρχία έχει αναγνωρισθή αυτή διά της παρούσης συνθήκης (σε απόσταση τριών ναυτικών μιλίων από τις ακτές της, σ.τ.σ.), της τύχης των εδαφών και των νήσων τούτων κανονισθείσης ή κανονισθησομένης μεταξύ των ενδιαφερομένων».
Τα ανωτέρω είναι άρθρα της Συνθήκης της Λωζάννης, τα οποία καθορίζουν το καθεστώς στο Αιγαίο και το τι ανήκει σε ποιον.
Οσον αφορά το τι ανήκει στην Τουρκία, αυτό αναφέρεται ΡΗΤΑ: Οσα
νησιά βρίσκονται σε απόσταση τριών ναυτικών μιλίων από τις ακτές της.
Επίσης,
στο άρθρο 13 της ίδιας συνθήκης αναφέρεται: «...η Οθωμανική Κυβέρνησις
θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοΐαν αυτής να υπερίπταται των
ρηθεισών νήσων».
Η Τουρκία, τις πρώτες δεκαετίες μετά την
υπογραφή της ως άνω συνθήκης (24/07/1923), δεν αμφισβήτησε με κανέναν
τρόπο την κυριαρχία της Ελλάδας σε όλα τα νησιά του Αιγαίου και δεν
έκανε παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου.
Η αμφισβήτηση άρχισε
πρώτα με κείμενα Τούρκων διεθνολόγων τη δεκαετία του 1960 και πήρε τη
μορφή αμφισβήτησης της υφαλοκρηπίδας και παραβιάσεων του εθνικού
εναέριου χώρου μετά το 1973, όταν άρχισε η εκμετάλλευση του κοιτάσματος
του Πρίνου.
Στη συνέχεια αρχίζει το «γαϊτανάκι» των
ελληνοτουρκικών κρίσεων, το σύνολο των οποίων σχεδιάστηκαν στην
Ουάσινγκτον, αφού προηγουμένως είχε τεθεί ο ανάλογος πολιτικός στόχος.
Ετσι, έπειτα από κάθε ελληνοτουρκική κρίση, η οποία κλιμακωνόταν με τη
συνδρομή «υπάκουων» πολιτικών ή χρήσιμων ηλιθίων από την ελληνική πλευρά
και «γερακιών» από την τουρκική, η Ελλάδα, που φοβόταν τον πόλεμο,
καθόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπου υποχωρούσε από τις
εθνικές θέσεις της, δίνοντας την ευκαιρία στην Τουρκία να προωθεί τις
δικές της.
Το τελευταίο διάστημα, η Τουρκία προχωρεί σε
προκλήσεις που καμία χώρα στον κόσμο δεν θα είχε ανεχτεί, εκτός φυσικά
από την Ελλάδα. Κι αυτό γιατί η ανικανότητα, η διαφθορά και ο έλεγχος,
με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σημαντικού μέρους του πολιτικού κόσμου
των κομμάτων εξουσίας από τις ΗΠΑ και η συνειδητά πατριδοκτόνος και
αιγαιοκτόνος στάση στελεχών συγκεκριμένων πολιτικών χώρων, του ΣΥΡΙΖΑ
συμπεριλαμβανομένου, που υιοθετούν κατά γράμμα τις απόψεις της Τουρκίας,
έχουν οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε μια τέτοια ηττοπαθή κατάσταση, που
είναι έτοιμος να δεχτεί ακόμα και την απώλεια μερικών νησιών του
Αιγαίου, αρκεί να μη διαταραχθεί η... ηρεμία μας!
Σε αυτή την
τραγική κατάσταση οδηγηθήκαμε και διότι μια σημαντική μερίδα πολιτικών,
διανοουμένων και δημοσιογράφων μιλά εδώ και δεκαετίες για τις «δύο
πλευρές του Αιγαίου», λες και τα νησιά του Αιγαίου και οι Ελληνες
κάτοικοί τους δεν υπάρχουν ή, αν υπάρχουν, είναι για... παζάρια.
Η κατάσταση στην πατρίδα μας είναι τραγική - και δεν αναφέρομαι στην οικονομική κατάσταση.
Κινδυνεύει η Κύπρος, κινδυνεύει το Αιγαίο, κινδυνεύει η Θράκη, κινδυνεύει η Ελλάδα.
Το πολιτικό προσωπικό, άσχετα με το τι επιδιώκει, στην ουσία οδηγεί την Ελλάδα στην καταστροφή.
Μοναδική ελπίδα είναι...
Είναι
ώρα να αφυπνιστούμε, κι ας αρχίσουμε από το ανώδυνο: να βροντοφωνάξουμε
ότι δεν υπάρχουν δύο πλευρές του Αιγαίου, αλλά από τη μία πλευρά η
Ελλάδα, καρδιά και πνεύμονας της οποίας είναι το Αιγαίο, και από την
άλλη η Τουρκία, με τα νησιά που βρίσκονται σε απόσταση 3 ν.μ. από τις
ακτές της.
Ας ξεκινήσουμε απ' αυτό και βλέπουμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου