Toυ Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
Η νύκτα της 13-14 Ιουλίου 2015
υπήρξε μοιραία. Κατέρρευσε τότε, στις Βρυξέλλες, η “εθνικοαπελευθερωτική”
ρητορία του Σύριζα.
Οι εταίροι και δανειστές δεν φοβήθηκαν. Προσφέρθηκαν να διευκολύνουν την έξοδό μας από την “Ευρωζώνη” (!). Ο κύριος Schäuble πρότεινε (και) ανθρωπιστική βοήθεια εξόδου (!!!).
Το ναυάγιο του ψευδοεπικού
Σύριζα ολοκληρώθηκε αμέσως. Η ονομαστική μείωση του χρέους λησμονήθηκε.
Λησμονήθηκαν και οι αξιώσεις γερμανικών κατοχικών επανορθώσεων. Το κόμμα του κ.
Τσίπρα – αυτομάτως – έγινε τμήμα της ευρωπαϊκής τάξης πραγμάτων.
Αντιστοίχως και οι
ενδοκομματικές ανακατατάξεις υπήρξαν σεισμικές. Οι μέχρι τότε κορυφαίοι έγιναν
αντίπαλοι (!). Ο κ. Βαρουφάκης πολιτεύεται αλλού. Προεξοφλεί οικονομική και
πολιτική συντριβή του κ. Τσίπρα. Με παραλλαγές ύφους τα όμοια ισχύουν για την
κα Κωνσταντοπούλου και τον κ. Λαφαζάνη.
Ό,τι επικαλείται
υπέρ αυτού (ο κ. Τσίπρας) είναι πως επανεξελέγη τον Σεπτέμβριο του 2015. Ο
ισχυρισμός προδίδει αφέλεια. Είναι και υποκριτικός. Ο κ. Αντ. Σαμαράς νόμιμος
πρωθυπουργός ήταν. Εκαλείτο, εν τούτοις, από Θεσσαλονίκης την 13.9.14 να
εγκαταλείψει την Αρχή διότι: …«…δεν μπορεί άλλο (-) να υπομένει ο λαός
…»… (!). Ο λαός δηλαδή ο οποίος σήμερα υπομένει – αφαντάστως – περισσότερα (!!!).
Η ανατροπή της 13-14.7.15 γελοιοποίησε
τον Σύριζα. Δεν έσωσε την χώρα. Έκτοτεοι τράπεζές μας είναι εκτός συναλλαγής. Δεν εμπορεύονται χρήμα. Δεν
αγοράζουν δια των καταθέσεων. Δεν πωλούν δια των χορηγήσεων. Διατηρούμε σταθερό
πρωτείο ανεργίας: καιπτωχεύσεων· και
απεργιών· και ψυχικής κατάπτωσης των Ελλήνων. Τα δικαστήρια είναι έρημα από
αρχής του έτους. Το διεθνέςμας κύρος
είναι στο ναδίρ. Διαρκείς είναι οι κρούσειςτου κ. Πρωθυπουργού προς κ. Lagarde, κ. Hollandκλπ. Δεν κερδίζουμε εκ των
κρούσεων. Εκτιθέμεθα. Τελούμε σε παρατεταμένη ύφεση από του 2015. Σημειώνουμε,
άρα, ελλείμματα. Έτσι καθιστούμε ανεπίκαιρο το ζήτημα του παλαιού χρέους. Αυτό
– βέβαια – διότιήδη προσθέτουμε, δια
των ελλειμμάτων, νέο, φρέσκο χρέος (!). Κοντολογίς: δεν παράγουμε τα αναγκαία
ευρώ για την λειτουργία της χώρας. Ουδείς βαρύνεται με διαρκή υποχρέωση να μας
συντηρεί. Πτωχεύουμε εντός ευρωζώνης (!!!).
Υπάρχουν και χειρότερα:
Ο
Σύριζα αυτοπροσδιορίζεται ωςκόμμα της
αριστεράς, άρα ως κόμμα ταξικό. Στην ταξική συνείδηση προστίθεται και το
ένστικτο πολιτικής επιβίωσης. Έχουμε, άρα, συγκέντρωση ενδιαφέροντος στο
αμαρτωλό κράτος. Ψήφους – πλέον – μόνον από εκεί δυνατόν να περιμένει.
Αναγορεύει το κρατικό ταμείο σε ταξικό τιμάριο. Και επιδιώκοντας, έτσι, την
επιβίωση του (ο Σύριζα) θυσιάζει την χώρα. Δεν κόβει δαπάνες. Δεν μειώνει το
κομματικό κρατικό καταστημένο (!). Αντ’ αυτού φορολογεί. Σκοτώνει κάθε
ελπίδα ανάκαμψης.
Η επιλογή είναι καταστροφική.
Είναι και ανιστόρητη. Το της Σοβιετ. Ένωσηςτου 1989 είναι διδακτικό. Ούτε εκεί – σε χώρα τεράστια – ο δημόσιος
τομέας έσωσε από την τελική κατάρρευση. Κατά μείζονα λόγο το ελληνικό δημόσιο
δεν θα σώσει ό,τι έχει απομείνει ως Σύριζα.
ΕΣΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου