Γραφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Κατ’ αρχάς, αναρωτιέμαι αν είναι σωστό να αναφέρομαι στον Κιμ Γιονγκ Ιλ ως τον «θανόντα» δικτάτορα της Β. Κορέας. Ποιος μας λέει ότι ο «Αγαπημένος Ηγέτης» πέθανε;
Μπορεί να ανελήφθη εις ουρανούς. Αλλωστε ένας από τους επίσημους τίτλους του ήταν, αν δεν κάνω λάθος, αυτός του «δοξασμένου στρατηγού που κατέβηκε από τον ουρανό». Επομένως, φρόνιμο είναι να αποφύγω τη χρήση της συγκεκριμένης μετοχής. Αλλά ας περάσω στο θέμα μου.
Σε δημοσίευση από τον Guardian σχετικώς με τις «άγνωστες πτυχές» του Κιμ Γιονγκ Ιλ, διάβασα κατάπληκτος ότι «ιστοσελίδα της κυβέρνησης είχε κάποτε αναφέρει ότι ο Κιμ Γιονγκ Ιλ δεν έχει ποτέ ανάγκη να ουρήσει ή να αφοδεύσει»! Αν αληθεύει αυτό, τότε καμία άλλη έκφραση δεν ήταν τόσο κατάλληλη για να περιγραφεί ο «Αγαπημένος Ηγέτης» όσο η αμερικάνικη: «He was full of shit»...
Για τον Κιμ Γιονγκ Ουν, άξιο διάδοχο του «Αγαπημένου Ηγέτη», πληροφορούμαι ότι σπούδασε σε διεθνές σχολείο στη Βέρνη της Ελβετίας και ότι «κουρεύεται σαν τον παππού του και ντύνεται σαν τον Μάο». Συνεπώς, τσάμπα πήγαν τα λεφτά που πέταξε στα καλύτερα σχολεία του κόσμου ο πατέρας του για να τον κάνει άνθρωπο.
Οτι ο μικρός είναι μπουμπούνας αποδεικνύεται εξάλλου και από το ότι φέρεται να γνωρίζει μόνον αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Τονίζω το «μόνον», διότι είμαι βέβαιος ότι ο μπαμπάς του ήξερε να μιλάει και να γράφει άριστα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου...
Εκείνο που με προβληματίζει όμως περισσότερο είναι οι εικόνες υστερικού θρήνου και ομαδικού κοπετού, που μεταδίδονται προς το εξωτερικό από την κρατική τηλεόραση της Β. Κορέας. Δεδομένου ότι όσα γνωρίζουμε για τη Β. Κορέα υπερβαίνουν και αυτή τη φαντασία του Οργουελ, δυσκολεύομαι να πιστεύσω ότι οι σκηνές αυτές αποδίδουν αυθεντικά τον θρήνο του λαού της Κορέας - άλλωστε οι περισσότεροι από όσους φαίνονται να οδύρονται δείχνουν αρκετά καλοθρεμμένοι για τα μέτρα της χώρας. Δυσκολεύομαι να δεχθώ ότι αρκούν εξήντα χρόνια ανηλεούς δικτατορίας, συστηματικής προπαγάνδισης του παραλόγου και πλήρους απομόνωσης από τον κόσμο, για να έχουν φέρει έναν λαό σε αυτή την κατάσταση ασύλληπτης αποβλάκωσης.
Αν είναι αυτό το πράγμα ο άνθρωπος, πρέπει να παραδεχθώ την αφέλειά μου: ποτέ δεν φανταζόμουν ότι οι διαφορές του ανθρώπου από το ζώο είναι τόσο μικρές, ώστε εξήντα χρόνια στην κόλαση των Κιμ να είναι αρκετές για να τις εξαλείψουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου