"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


BOΡEIA KOΡEA - KOYBA: Δυναστείες παράλληλες και "τελειοι ηγέτες"

(Photo:  1986: O Καστρο στην Β.Κορεα - 2011: Mεσίστια η κουβανική σημαία λόγω του θανάτου του Κιμ Γιονγκ Ιλ)


Τον Μάρτιο του 1986, ο Φιντέλ Κάστρο επισκέφθηκε την Πιονγκγιάνγκ. Τον υποδέχθηκαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και χιλιάδες παιδιά που ανέμιζαν σημαιάκια με καταπληκτικό συγχρονισμό. Οι κουβανοί τηλεοπτικοί σχολιαστές ήταν συγκλονισμένοι: όλοι οι Βορειοκορεάτες τραγουδούσαν με μια φωνή, οι χορευτές δεν έκαναν ούτε μισό βήμα λάθος, οι νεαροί βιολονίστες επιδείκνυαν εξαιρετική μαεστρία.
 
Με λίγα λόγια, όλα ήταν τέλεια σε μια τέλεια χώρα που είχε την τύχη να κυβερνάται από τον τέλειο ηγέτη: τον Κιμ Ιλ Σουνγκ, πατέρα του πιο τέλειου Κιμ Γιονγκ Ιλ, που κυβερνούσε μέχρι το Σάββατο, και παππού του πιο τέλειου απ' όλους Κιμ Γιονγκ Ουν, που θα κυβερνά από εδώ και πέρα.

Οταν επέστρεψε στην Κούβα, ο Κάστρο έδωσε εντολή σε όλα τα δημοτικά σχολεία να προετοιμάσουν τους εγχώριους πιονιέρους. Αλλά το πράγμα δεν πήγε καλά. 

Η γνωστή μπλόγκερ Γιοάνι Σάντσες, που ήταν τότε 11 ετών, διηγείται ότι η μπάλα έπεσε από τη διπλανή της λίγα δευτερόλεπτα αφού είχε ήδη πέσει από την ίδια. Οσες πρόβες και να γίνονταν, πάντα θα έμενε κάποιο εγκαταλελειμμένο παπούτσι στη σκηνή. Ο Ανώτατος Ηγέτης απογοητεύτηκε από τη χαώδη συμπεριφορά του λαού του. Και εγκατέλειψε γρήγορα την προσπάθεια να του επιβάλει μια βορειοκορεατικού τύπου ρομποτική πειθαρχία.

Οταν έλθει έτσι η αποφράς εκείνη ημέρα, οι Κουβανοί είναι βέβαιο ότι δεν θα καταφύγουν σ' έναν οργανωμένο συλλογικό θρήνο ανάλογου επιπέδου μ' αυτόν που βλέπουμε αυτές τις ημέρες στις εικόνες από τη Βόρεια Κορέα. «Το δικό μας τροπικό πείραμα δεν κατάφερε να μας καθυποτάξει, όπως συνέβη μ' εκείνους», γράφει η Σάντσες. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι δύο χώρες δεν έχουν κοινά στοιχεία. Η γενεαλογία, για παράδειγμα, αποδεικνύεται ισχυρότερη από τις κάλπες. Τα τελευταία 63 χρόνια η Βόρεια Κορέα είχε μόλις δύο προέδρους, με το ίδιο φυσικά επίθετο. Τα τελευταία 53 χρόνια η Κούβα είχε κι αυτή δύο προέδρους, κι αυτούς με το ίδιο επίθετο. Ο διάδοχος της πρώτης δυναστείας λέγεται Κιμ Γιονγκ Ουν. Και τελευταία πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ο διάδοχος της δεύτερης θα λέγεται Αλεχάντρο Κάστρο Εσπίν, ο μοναδικός γιος του Ραούλ Κάστρο και της Βίλμα Εσπίν, προσωπικός σύμβουλος του Προέδρου, που τελευταία δραστηριοποιείται πολύ. Εχει γράψει μάλιστα κι ένα βιβλίο, με τίτλο «Η αυτοκρατορία του τρόμου», που - το μαντέψατε - αναφέρεται στις Ηνωμένες Πολιτείες του 19ου και 20ού αιώνα.

«Μόνο που το σκέφτομαι ανατριχιάζω», καταλήγει η κουβανή μπλόγκερ, «όπως ανατρίχιαζα βλέποντας τις μακρές σειρές των κοριτσιών που έριχναν την μπάλα το ίδιο ακριβώς χιλιοστό του δευτερολέπτου»… 

Ισως βέβαια τα πράγματα να εξελιχθούν αλλιώς. Προς το παρόν, πάντως, οι δύο χώρες πενθούν για τον άνθρωπο που για τις περισσότερες χώρες του κόσμου ήταν ένας αδίστακτος τύραννος. Στη Βόρεια Κορέα το πένθος θα κρατήσει δέκα ημέρες, στην Κούβα τρεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: