Tζίμι Κάρτερ: Απογοητευτικός πρόεδρος αλλά πραγματικά καλός άνθρωπος https://t.co/bFT89xKGph
— Athens Voice (@athensvoice) December 30, 2024
Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Ο μακαρίτης Τζίμι Κάρτερ, που μας άφησε χρόνους, ύστερα από έναν ολόκληρο αιώνα που ήταν κοντά μας, ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα ατύχημα στην ιστορία του προεδρικού θεσμού στις ΗΠΑ.
Αν δεν είχε προηγηθεί η κρίση του Γουότεργκεϊτ, αν δεν υπήρχε το κλίμα δυσπιστίας και καχυποψίας για το ιερατείο της Ουάσιγκτον, αυτός, ένας μάλλον άγνωστος σε εθνικό επίπεδο πολιτικός, ίσως δεν θα γινόταν ποτέ πρόεδρος των ΗΠΑ.
Ο δε αντίπαλός του στις προεδρικές εκλογές του 1976, ο Τζέραλντ Φορντ, ήταν πολύ πιο καταρτισμένος και ικανός από εκείνον. Ηταν όμως ο αντιπρόεδρος του ευρέως μισητού Νίξον, επιπλέον είχε την ατυχία να σκοντάφτει συχνά στις σκάλες του αεροπλάνου και, το χειρότερο, είχε τη χαρισματικότητα που έχει ένα τραπέζι, ένα σκαμνί ή ένα σκεύος της κουζίνας.
Ο Κάρτερ ήταν άνθρωπος καλών προθέσεων και εξαιρετικού ήθους, όπως απέδειξε με τον διεθνή ρόλο που ανέπτυξε μετά την αποχώρησή του από την προεδρία. Οι αποτυχίες της προεδρίας του, όμως, είναι η απόδειξη ότι η πολιτική δεν είναι άθλημα για τους «καλούς ανθρώπους»· δυστυχώς, τα «κωλόπαιδα» τα καταφέρνουν καλύτερα.
Γι’ αυτό και ...
ο Μακιαβέλι θα είναι πάντα η βάση της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου