Γίνεται πράξη η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ… pic.twitter.com/7XIso7z4MP
— Ιωσήφ Φουσέ (@JosephFouce) January 17, 2025
Του Μιχάλη Τσιντσίνη
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ξέρει τι δεν θέλει.
Δεν θέλει να κυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία.
Δεν θέλει να συνεργαστεί με ακροδεξιούς και δραχμιστές. Δεν θέλει και το λέει κατηγορηματικά.
Δεν λέει όμως τι θέλει. Κι έτσι αφήνει τους άλλους να συμπεραίνουν τις μύχιες επιθυμίες του διά της εις άτοπον απαγωγής.
Οι «άλλοι» δεν είναι μόνο οι αντίπαλοί του, που, αμέσως μετά την πρώτη δήλωση περί μετεκλογικών σεναρίων, έσπευσαν να ξαναζεστάνουν το σύνθημα «ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ, παίρνεις ΣΥΡΙΖΑ».
Οι «άλλοι» ήταν κυρίως τα ίδια τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που άρχισαν να πλέουν ζαλισμένα μέσα στο κενό της ασάφειας που είχε διανοίξει ο χρησμός του προέδρου τους. Αρχισαν να διερμηνεύουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο τι απομένει, αν αποκλείσουμε τη Ν.Δ.· τι σημαίνει «προοδευτικές» δυνάμεις· ποια ονόματα περιλαμβάνει. Ο Φάμελλος είναι «προοδευτικός» πασοκικών προδιαγραφών; Η Ζωή είναι; Ο Βαρουφάκης;
Η πιο σώφρων αντίδραση στον θόρυβο που το ΠΑΣΟΚ προκάλεσε μόνο του ήταν η απόδραση στον χρόνο: Είναι νωρίς για να ρωτάμε –και να απαντάμε– τι θα γίνει μετά τις εκλογές. Εχουμε ακόμη δυόμισι χρόνια. Και σε δυόμισι χρόνια, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει.
Πρόκειται φυσικά για υπεκφυγή. Υπεκφυγή στην υπεκφυγή. Από το «ξέρω τι δεν θέλω» στο «δεν είναι ώρα να ξέρω τι θέλω».
Λογίζεται ως διεκδικητής της εξουσίας κάποιος που δεν μπορεί να περιγράψει πώς θα κυβερνήσει;
Το ανδρουλακικό ΠΑΣΟΚ μοιάζει έτσι να μην έχει διδαχθεί τίποτε από το προηγούμενο του Τσίπρα. Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σπατάλησε τέσσερα χρόνια ως αξιωματική αντιπολίτευση μετά το 2019, υφαίνοντας και ξηλώνοντας τον πέπλο των σεναρίων περί «προοδευτικής διακυβέρνησης», την ώρα που όλοι οι δυνητικοί εταίροι του τον αποκήρυτταν μετά βδελυγμίας.
Οταν πια έφτασε η ώρα της κάλπης, μέχρι και ο ίδιος ο Τσίπρας είχε μπερδευτεί από τη σεναριολογία που είχε πυροδοτήσει, ταλαντευόμενος από το «ναι» στο «όχι» σε κυβέρνηση των δευτερό-τριτων ή ακόμη και κυβέρνηση μειοψηφίας. Το μόνο που κατάφερε με αυτή τη σύγχυση ήταν να ταυτίσει εαυτόν με το αδιέξοδο και το χάος.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που το ΠΑΣΟΚ ξορκίζει με υπεκφυγές το ερώτημα της διακυβέρνησης. Είναι όμως η πρώτη φορά που το κάνει από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ως τρίτο κόμμα μπορούσε να προσπερνάει το δίλημμα, ελπίζοντας ότι θα τσιμπολογούσε ό,τι περίσσευε από τη δυσαρέσκεια των κεντροαριστερών για τον ΣΥΡΙΖΑ και των κεντρώων για τη Ν.Δ. Τώρα, όμως, ως δεύτερο κόμμα, δεν του αρκεί η επιτήδεια μη απάντηση. Στρατηγικά ρηχή, η στάση αυτή δείχνει να επιβεβαιώνει…
όσους ισχυρίζονται ότι, όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, δεν υπάρχει δεύτερο κόμμα.
Δεν υπάρχει πραγματικός διεκδικητής της εξουσίας. Υπάρχει μόνο ο φορέας της εξουσίας και οι τρίτοι. Οι καθηλωμένοι σε νοοτροπία τρίτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου