ΕΘΝΙΚΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΡΑΓΙΑΔΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Όταν η Αριστερά ζητεί την προστασία των ΗΠΑ

Του Σάκη Μουμτζή

Η Ελλάδα είναι κράτος που ανήκει στην ΕΕ, στην ευρωζώνη και στο ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα είναι κράτος που δαπανά πάνω από 4 δισεκατομμύρια ευρώ για την άμυνα της, ετησίως.

Συνεπώς, οφείλει, εφ' όσον οι δυνατότητες παρέμβασης φίλων και συμμάχων εξαντληθούν,  να αναλάβει μόνη της την προστασία των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Το έχουμε πει και γράψει, κατ΄επανάληψη, πως στην κρίσιμη στιγμή θα βρεθούμε μόνοι μας.

Και αυτό θα πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση όλων των Ελλήνων.

Παραδοσιακά η Αριστερά, καθοδηγούμενη από την αντιμπεριαλιστική ιδεολογία της, θεωρούσε την προσφυγή στην Αμερικανική προστασία ως μια πράξη υποτέλειας.

Σήμερα ο Α.Τσίπρας εγκαλεί τον Πρόεδρο Τραμπ γιατί δεν παρέσχε προστασία στην Ελλάδα απέναντι στις τουρκικές διεκδικήσεις και για να τον «τιμωρήσει» θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο που αναβαθμίζει την αμυντική συνεργασία Ελλάδος –ΗΠΑ.

Ως γνωστόν, τα βασικά σημεία αυτού του νομοσχεδίου έτυχαν επεξεργασίας από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Με απλά λόγια ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αντί να βοηθήσει τους πολίτες να αντιληφθούν πως καμία ξένη δύναμη δεν θα παρέμβει για την προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τουναντίον, κατηγορεί τον Πρόεδρο Τραμπ γιατί δεν πήρε θέση στην Ελληνοτουρκική διένεξη.

Πρόκειται, πέραν όλων των άλλων, για μιαν αφελή προσέγγιση των Ελληνοαμερικανικών και Αμερικανοτουρκικών σχέσεων.

Η τελευταία φορά που οι ΗΠΑ επενέβησαν, προληπτικά, για να αποτρέψουν επιθετική ενέργεια της Τουρκίας κατά του Ελληνισμού, ήταν στις αρχές Ιουνίου 1964.

Τότε, ο Πρόεδρος Λ.Τζόνσον έστειλε επιστολή στον Τούρκο ηγέτη Ισμέτ Ινονού και τον απείλησε πως, αν μια μονομερής ενέργεια της Τουρκίας στην Κύπρο προκαλέσει επέμβαση της ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι δεν θα προστρέξουν σε βοήθεια των Τούρκων.

Έκτοτε, όλες οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ έγιναν εκ των υστέρων, αφού δηλαδή είχε διαμορφωθεί μια δυσμενής κατάσταση για την Ελλάδα. Και η παρέμβαση τους δεν ήταν για να επανέλθει το status quo ante, αλλά για να μην κλιμακωθεί η σύγκρουση Ελλάδος –Τουρκίας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την νοτιανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Σήμερα, στην θεώρηση του Προέδρου Τραμπ, το ΝΑΤΟ δεν υφίσταται. Ως εκ τούτου ελάχιστο ενδιαφέρον επιδεικνύει για την ενότητα του.

Συνεπώς, δεν έχει κανένα κίνητρο να παρέμβει για να νουθετήσει τον Ντ.Ερντογάν. Αλλωστε, και να το επιχειρούσε, πολύ αμφιβάλλω αν ο Τούρκος ηγέτης θα τον άκουγε.

Ο Ερντογάν έχει αυτονομηθεί, έχει χαράξει την δική του στρατηγική και, στο βαθμό που δεν συναντά αντιστάσεις, πραγματοποιεί τους σχεδιασμούς του.

Απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση είναι αφελές το επιχείρημα πως δεν θα πρέπει να μας θεωρούν οι ΗΠΑ δεδομένους συμμάχους.  

Τι εννοεί ο Α.Τσίπρας;

Δεν αντιλαμβάνεται ο ίδιος και οι συνεργάτες του, πως με την αναβάθμιση της αμυντικής συνεργασίας, αναβαθμίζεται και η Ελλάδα στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ;

Και στο κάτω-κάτω, πότε Πρόεδρος των ΗΠΑ πήρε αναφανδόν το μέρος της Ελλάδος στις Ελληνοτουρκικές διαφορές;

Η Τουρκία σήμερα δεν καταλαβαίνει από παραινέσεις. 

Το μόνο που καταλαβαίνει είναι η σχέση κόστος-όφελος. Δηλαδή, αν η Ελλάδα καταστήσει σαφές στην Τουρκική ηγεσία πως ο οποιοσδήποτε τυχοδιωκτισμός της θα έχει πολλαπλάσιες ζημίες γι΄αυτήν απ΄ οποιοδήποτε προσδοκώμενο όφελος.

Θα έλεγα πως, μέσα από την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, κρύβεται η επιθυμία του να ξαναβρεί το χαμένο αντιμπεριαλιστικό προσωπείο του. Ομως, διαβάζοντας τους λόγους που το καταψηφίζει, διαπιστώνω πως κινείται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Ζητώντας προστασία από τις ΗΠΑ βαδίζει τον δρόμο της εξάρτησης. Εναποθέτει σε άλλους την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Αυτό...

 δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ τα είδαμε όλα.