Η μεγαλύτερη χρησιμότητα της σημερινής διακυβέρνησης είναι το θάψιμο όλων των μεταπολιτευτικών μας τοτέμ.
Η Αριστερά διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στην ανάδειξή τους, η Αριστερά συμβάλλει καταλυτικά στο γκρέμισμά τους. Εχει ήδη συμβεί με τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανάγκη προώθησης μεγάλων επενδύσεων. Εννοιες που αποτελούσαν ανάθεμα, ακόμη και για ένα κομμάτι της Δεξιάς. Τώρα αποτελούν, στα λόγια τουλάχιστον, επίσημους κυβερνητικούς στόχους.
Αν κάποιος σας έλεγε πριν από είκοσι χρόνια ότι ένας αριστερός Ελληνας πρωθυπουργός θα μιλούσε με αυτόν τον τρόπο για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, θα του λέγατε ότι είναι παράφρων. Και όμως. Ο κ. Τσίπρας διακήρυξε χθες ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο σημείο από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και επειδή αυτή η σχέση έχει μπόλικη ιστορία πίσω της, η δήλωση έχει τη σημασία της.
Αυτά ως προς τη δική του διαδικασία ωρίμανσης, η οποία έχει κάποια σημασία.
Πρακτικά, όμως, τι θα μείνει από την επίσκεψη;
Στον τομέα της ασφάλειας είναι σαφές ότι υπάρχει ένα σχέδιο βελτίωσης, ανεπίσημης όμως, της βάσης της Σούδας. Και επίσης θα προχωρήσει η συμφωνία για την αναβάθμιση των F-16. Μέχρις εκεί.
Το καλό είναι ότι άνοιξαν κανάλια επικοινωνίας, που μπορεί να φανούν χρήσιμα σε μια κρίσιμη στιγμή. Δεν πρέπει όμως...
να περιμένουμε πολλά, ειδικά σε σχέση με τις αμερικανικές παρεμβάσεις προς τις ευρωπαϊκές ηγεσίες.
Ο πρωθυπουργός θα επιστρέψει από τα κόκκινα χαλιά στα αγκάθια της καθημερινότητας. Η εικόνα ήταν προφανώς θετική, η ουσία πολύ συγκρατημένη. Η πραγματικότητα θα περιμένει και μαζί τα κρίσιμα διλήμματα που έχει μπροστά του ο κ. Τσίπρας. Στον Ελληνα αρέσει να βλέπει τους ηγέτες του δίπλα στους ισχυρούς. Δεν είναι όμως αυτό που τον καίει αυτή την ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου