Πριν από λίγες εβδομάδες, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε μια έκθεση με τίτλο «Το Ισλάμ είναι και η ιστορία μας», η οποία φιλοξενήθηκε στις Βρυξέλλες.
Η Isabelle Benoit, ιστορικός που βοήθησε στο σχεδιασμό της έκθεσης, δήλωσε στο AP: «Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές στους Ευρωπαίους ότι το Ισλάμ είναι μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού και ότι δεν εμφανίστηκε πρόσφατα, αλλά έχει ρίζες που ξεκινούν 13 αιώνες πριν».
«Το επίσημο ευρωπαϊκό κατεστημένο έχει στρέψει την πλάτη του στον Χριστιανισμό», έγραψε η ιστοσελίδα gatestoneinstitute.
Υπάρχει μια σειρά κινήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο που δεν μπορούν να εξηγηθούν. Θα μπορούσε να καταλάβει κανείς την επίδειξη ενός κοσμικού πνεύματος σε μια εποχή που οι θρησκείες υποχωρούν αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται περί αυτού. Δεν υπάρχει, δηλαδή, μια αντιπαράθεση με το θρησκευτικό φαινόμενο αλλά μια επίθεση στον Χριστιανισμό και μια θετική στάση υπέρ του Ισλάμ. Και το ερώτημα είναι γιατί;
«Το κατεστημένο δεν γνωρίζει το βαθμό στον οποίο η ήπειρος και οι λαοί της εξακολουθούν να εξαρτώνται από την ηθική καθοδήγηση των ανθρωπιστικών αξιών του Χριστιανισμού, ειδικά σε μια εποχή που το ριζοσπαστικό Ισλάμ έχει ξεκινήσει μια πολιτισμική πρόκληση προς τη Δύση», σχολίασε το ιστολόγιο που προαναφέραμε.
Η Isabelle Benoit, όταν αναφέρεται στις ισλαμικές ρίζες της Ευρώπης, πριν από 13 αιώνες, εννοεί, προφανώς, την ισλαμική προέλαση των Αράβων από την Ισπανία στην λοιπή Ευρώπη η οποία αναχαιτίστηκε με μεγάλη προσπάθεια και τεράστια αγωνία το 732 στο Πουατιέ από τον Κάρολο Μαρτέλο. Η Μάχη του Πουατιέ θεωρείται πολύ σημαντική για την ευρωπαϊκή ιστορία και το χαρακτήρα που προσέλαβε η Ευρώπη.
Αν τη μάχη κέρδιζαν οι Άραβες, η Ευρώπη σήμερα θα ήταν μουσουλμανική.
Να τι λέει σχετικά ένας από τους μεγάλους μεσαιωνολόγους της εποχής μας, ο Jacques Le Goff, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Liberation: «Θα πρέπει να διακρίνουμε μεταξύ της Ευρώπης και των Ευρωπαίων. Το πιο σημαντικό, υπό την προοπτική της κοινοτικής συγκροτήσεως, είναι η ανάδυση και η χρήση του όρου “Ευρωπαίος”, όρος προσδιοριστικός της ταυτότητας μίας ομάδας γυναικών και ανδρών, και όχι απλά ενός χώρου.
»Ο όρος εμφανίστηκε σε ένα χριστιανικό δυτικό χρονικό, εξαιτίας των συγκρούσεων, που έλαβαν χώρα, κοντά στο Πουατιέ, τον 8ο αιώνα, ανάμεσα στον ηγέτη των Φράγκων Κάρολο Μαρτέλο και τους μουσουλμάνους. Αφορμή υπήρξε μία μουσουλμανική επιδρομή, προερχόμενη από την Ισπανία, που είχε μόλις κατακτηθεί. Ο όρος λοιπόν χρησιμοποιήθηκε στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης με τους μουσουλμάνους, κάτι που δεν ήταν και η πιο βαθιά πραγματικότητα της μεσαιωνικής Ευρώπης».
Αξίζει να σημειωθεί πως το θέμα της ευρωπαϊκής ταυτότητας είναι μείζον στην γηραιά ήπειρο και υπάρχει έντονη διαφωνία μεταξύ των ιστορικών. Μερικοί, μάλιστα, από αυτούς επιχειρούν να προσδιορίσουν την ευρωπαϊκή ταυτότητα σε αντίθεση, ακόμη, και με το Βυζάντιο!
Οπότε, τα ερωτηματικά για το πού το πάνε ορισμένοι ηγετικοί ευρωπαϊκοί κύκλοι πληθαίνουν.
Πριν από λίγες μέρες, μερικοί από τους σημαντικότερους διανοούμενους της Ευρώπης, όπως ο Βρετανός φιλόσοφος Roger Scruton, ο πρώην Πολωνός υπουργός Παιδείας Ryszard Legutko, ο Γερμανός επιστήμονας Robert Spaemann και ο καθηγητής Rémi Brague από τη Σορβόννη της Γαλλίας, υπέγραψαν την καλούμενη Δήλωση των Παρισίων.
Στη δήλωσή τους αυτή, απορρίπτουν την «ψευδο-χριστιανοσύνη των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και την «ουτοπική, ψευδοθρησκευτική σταυροφορία για έναν κόσμο χωρίς σύνορα».
Αντ’ αυτού, ζήτησαν μια Ευρώπη βασισμένη στις «χριστιανικές ρίζες», αντλώντας έμπνευση από την «κλασσική παράδοση» και απόρριψη της πολυπολιτισμικότητας: «Οι προστάτες της ψευδούς Ευρώπης –γράφουν στη δήλωσή τους– είναι μαγεμένοι από τις δεισιδαιμονίες της αναπόφευκτης προόδου. Πιστεύουν ότι η Ιστορία είναι στο πλευρό τους και αυτή η πίστη τους καθιστά αλαζόνες και ανίκανους να αναγνωρίσουν τα ελαττώματα του μετα-εθνικού, μεταπολιτιστικού κόσμου που κατασκευάζουν. Αγνοούν, ακόμη και αρνούνται τις χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, φροντίζουν να μην προσβάλλουν μουσουλμάνους, τους οποίους φαντάζονται ότι θα υιοθετήσουν χαρούμενα τη κοσμική και πολυπολιτισμική τους προοπτική».
Το 2007, αναφερόμενος στην πολιτιστική κρίση της ηπείρου, ο Πάπας Βενέδικτος είπε ότι η Ευρώπη «αμφισβητεί τώρα την ίδια την ταυτότητά της».
Το 2017, η Ευρώπη έκανε ένα ακόμη βήμα, δημιουργώντας μια
μεταχριστιανική φιλοισλαμική ταυτότητα. Δημοσιεύματα σε σημαντικά μέσα
ενημέρωσης επισημαίνουν πως τα επίσημα κτήρια και εκθέσεις της Ευρώπης
έχουν σβήσει τον Χριστιανισμό και, αντιθέτως, προβάλλουν το Ισλάμ.Ένα επίσημο μουσείο που κόστισε 56 εκατ. ευρώ, άνοιξε πρόσφατα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ονομάστηκε το «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας». Η ιδέα της δημιουργίας του ήταν να υπάρξει μια ιστορική αφήγηση της μεταπολεμικής περιόδου γύρω από το φιλοευρωπαϊκό μήνυμα ενοποίησης. Το κτήριο είναι ένα όμορφο παράδειγμα Art Deco στις Βρυξέλλες.
Ωστόσο, όπως έγραψε ο Ολλανδός μελετητής Arnold Huijgen, το σπίτι είναι πολιτισμικά «άδειο»: «Η γαλλική επανάσταση φαίνεται να είναι η γενέτειρα της Ευρώπης. Υπάρχει ελάχιστο περιθώριο για οτιδήποτε προηγήθηκε. Ο Ναπολεόντειος Κώδικας και η φιλοσοφία του Καρλ Μαρξ αποκτούν εξέχουσα θέση, ενώ η δουλεία και η αποικιοκρατία τονίζονται ως οι πιο σκοτεινές πλευρές του ευρωπαϊκού πολιτισμού (…) Αλλά το πιο αξιοσημείωτο για το Σπίτι είναι αυτό: σαν να μην υπάρχει θρησκεία».
Το Ευρωπαϊκό Νομισματικό και Οικονομικό Τμήμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ζήτησε από τη Σλοβακία να επανασχεδιάσει τα αναμνηστικά κέρματά της αφαιρώντας τους χριστιανούς Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο.
Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Thomas de Maizière, του κυβερνώντος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Μέρκελ, πρότεινε πρόσφατα να καθιερωθούν μουσουλμανικές αργίες. «Σε μέρη όπου υπάρχουν πολλοί μουσουλμάνοι, γιατί δεν μπορούμε να σκεφτούμε την εισαγωγή μίας μουσουλμανικής αργίας;», είπε.
Η πρόταση του De Maizière δείχνει ότι...
όταν πρόκειται για το Ισλάμ, η επίσημη «μεταχριστιανική» κοσμικότητα της Ευρώπης υποχωρεί.
Γιατί αυτή η διάκριση;
Το ευρωπαϊκό κατεστημένο φαίνεται πως αδυνατεί να αντιληφθεί το πόσο η ήπειρος και οι λαοί της εξακολουθούν να εξαρτώνται από τις ανθρωπιστικές αξίες του χριστιανισμού, ειδικά σε μια εποχή που το ριζοσπαστικό Ισλάμ προκαλεί το Δυτικό πολιτισμό.
Αλλά και στην Ελλάδα έχουν γίνει επίσημες συστάσεις να αφαιρούνται από αίθουσες διδασκαλίας χριστιανικά εμβλήματα στις περιπτώσεις που στα μαθήματα συμμετέχουν και μουσουλμάνοι μαθητές ή φοιτητές.
Η ανεξήγητη αυτή τακτική του ευρωπαϊκού κατεστημένου είναι σίγουρο πως θα προκαλέσει αντιδράσεις. Χιλιάδες Πολωνοί συμμετείχαν σε μαζική διαδήλωση κατά μήκος των συνόρων της Πολωνίας για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην «εκκοσμίκευση και την επιρροή του Ισλάμ». Θα πρέπει να αναμένουμε σιγά σιγά και άλλες ανάλογες αντοδράσεις.
Το να θέλει η κυρίαρχη ευρωπαϊκή τάση να διαμορφώσει μια κοσμική ήπειρο απαλλαγμένη από θρησκευτικές επιδράσεις, είναι κάτι που μπορεί να γίνει αντιληπτό, αν και είναι αδύνατον. Να μάχεται, όμως, κατά του Χριστιανισμού και να ευνοεί το Ισλάμ, είναι εντελώς ακατανόητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου