ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Απεργία δια πάσαν νόσον

Του ΣΠΥΡΟΥ ΒΛΕΤΣΑ

Ένας δικηγόρος δολοφονείται στο γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας. Είναι φυσικό οι συνάδελφοί του να θέλουν να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στην οικογένειά του και μαζί τη θλίψη, την ανησυχία και την οργή τους για την εγκληματική ενέργεια.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας και η Συντονιστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων  της Ελλάδος αποφάσισαν να κηρύξουν αποχή των μελών τους από τα δικαστήρια σε ένδειξη πένθους για τον θάνατο του συναδέλφου τους.

Οι συνδικαλιστές των δικηγόρων είχαν και άλλους τρόπους να εκφράσουν το πένθος τους. Για παράδειγμα, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μετά από τρομοκρατικές ενέργειες συγκεντρώνονται στο σημείο του χτυπήματος ή σε κεντρικές πλατείες των πόλεων, είτε κρατώντας κεριά είτε όχι, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να καταδικάσουν την τρομοκρατία.

Οι συγκεντρώσεις αυτές κατορθώνουν να μεταδώσουν, μέσω της δύναμης των τηλεοπτικών εικόνων, τη συλλογική στάση των πολιτών απέναντι στο έγκλημα που προηγήθηκε. 

Οι συνδικαλιστές των δικηγόρων προτίμησαν την δοκιμασμένη επιλογή της αποχής από τα δικαστήρια, δηλαδή μια μορφή απεργίας.

Η έννοια της απεργίας είναι η άσκηση πίεσης των εργαζομένων προς τον εργοδότη ώστε να αναγκαστεί να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Χωρίς την εργασία των εργαζομένων η επιχείρηση έχει ζημιές και οι ζημιές αυτές είναι το μέσο της πίεσης. Οι εργαζόμενοι, από την πλευρά τους, έχουν κι αυτοί ζημιά από τα χαμένα μεροκάματα.

Αυτά συμβαίνουν στις πραγματικές απεργίες. 

Η απεργία των δικηγόρων είναι μια συμβολική απεργία και οι δικηγόροι που θα συμμετέχουν σε αυτή τελικά δεν θα υποστούν καμία ζημιά. Οι δίκες, που ήταν να διεξαχθούν τις μέρες της αποχής θα αναβληθούν, θα γίνουν αργότερα και οι αμοιβές θα πληρωθούν κανονικά.

Τα αποτελέσματά όμως της συμβολικής αποχής είναι πραγματικά για όσους προσδοκούν κάτι από την απονομή της δικαιοσύνης. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα ο ρυθμός εκδίκασης των υποθέσεων είναι υπερβολικά αργός. Αποτέλεσμα αυτού του αργού ρυθμού είναι οι πολίτες να ταλαιπωρούνται και να μη μπορούν να βρουν το δίκιο τους.

Επιπλέον, η αργή απονομή της δικαιοσύνης δημιουργεί σημαντικά προβλήματα και στην ανάπτυξη της χώρας και την προσέλκυση επενδύσεων, καθώς οι επιχειρηματίες δεν θέλουν να μπλέκουν σε μακροχρόνιες διενέξεις και αξιολογούν αρνητικά την Ελλάδα στο ζήτημα αυτό.

Οι συνδικαλιστές των δικηγόρων, οι οποίοι είναι οι καλύτεροι γνώστες του παραπάνω προβλήματος, απέκλεισαν άλλους εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης του πένθους και αποφάσισαν να προσθέσουν ακόμη λίγη καθυστέρηση στην αργοπορημένη δικαιοσύνη.  

Επέλεξαν δηλαδή να δώσουν ακόμη λίγη ταλαιπωρία στους συμπολίτες τους, που έχουν ανάγκη, αλλά και δικαίωμα στην έγκαιρη ολοκλήρωση των δικών.

Οι συνδικαλιστές των δικηγόρων, αν και μορφωμένοι άνθρωποι που δηλώνουν ευαίσθητοι για τα δικαιώματα των πολιτών, αποφάσισαν να μιμηθούν τους συνδικαλιστές των μέσων μαζικής μεταφοράς που απεργούν για ψύλλου πήδημα. Τελευταία απήργησαν για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, στο όνομα των επιβατών, ταλαιπωρώντας κι άλλο τους ήδη ταλαιπωρημένους επιβάτες.

Όλα αυτά...

 συμβαίνουν στην Ελλάδα, μετά από μια δεκαετία κρίσης. 

Σε μια χώρα που ό,τι και να της συμβεί, δεν θέλει να αλλάξει τίποτε, ούτε καν να απαλλαγεί από την τυραννία