Του Γιάννη Πανούση
Επειδή στις μακροχρόνιες και βαθιές αξιακές κρίσεις δεν υπάρχουν αθώοι, σκέφτηκα να κατα-γράψω -με τη μορφή ερωτημάτων/αποριών- ορισμένες πτυχές του φαινομένου.
- έως πότε ορισμένοι θα "ντρέπονται" για την Ιστορία της Ελλάδας ή θα λοιδωρούν τη (χριστιανική) θρησκευτικότητα των Ελλήνων στο όνομα μιάς ανύπαρκτης (και καθόλου αμοιβαίας από άλλες χώρες) "αλληλεγγύης των λαών";
- έως πότε θα γοητευόμαστε (ως κοινωνία αλλά και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά) με το Κακό και θα θαυμάζουμε τους κήρυκες της Γενικής Καταστροφολογίας, οι οποίοι όταν αποκτήσουν την εξουσία μεταβάλλονται σε Σωτήρες;
- έως πότε θα εκλαμβάνουμε τους πάσης φύσεως και μορφής ολοκληρωτισμούς σαν ένα πλαίσιο διεκδίκησης "ειδικών" δικαιωμάτων και έκφρασης της (εξατομικευμένης;) διαφορετικότητας;
- έως πότε θα ταυτίζουμε τα ανεξάρτητα κινήματα απελευθέρωσης από αναχρονιστικές "δουλείες" με τις λίστες προγραφών των διαφωνούντων, που απεργάζονται σκοτεινά κέντρα φανατικών;
- έως πότε θα γινόμαστε συνένοχοι εγκλημάτων κατά του ελεύθερου ανθρώπου, πολεμώντας τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα, με τα όπλα του αντιρατσιστικού ρατσισμού;
- έως πότε θα καταβροχθίζουμε τις σάρκες της Δημοκρατίας, προφασιζόμενοι ότι η όποια υποχώρηση του Κράτους δικαίου "νομιμοποιεί" την καλή (αντι/στασιακή;) βία;
- έως πότε η δημοκρατική και ανθρωπιστική ανεκτικότητα σε ιδέες θα ενδύεται την αντιδημοκρατική κι απάνθρωπη ανοχή στις εγκληματικές πράξεις;
- έως πότε οι συλλογικότητες υποκειμενικών προσεγγίσεων της πραγματικότητας (sic) θα συνιστούν γνώμονα χάραξης πολιτικής για τη χώρα;
- έως πότε θα αναφέρονται κάποιοι σε "κόκκινες γραμμές" (εθνικής, πολιτικής, ηθικής οριοθέτησης), ενώ άπαντες γνωρίζουν ότι οι κάθε είδους "γραμμιτζήδες" έχουν μπλέξει (λόγω διαπλοκής) τις γραμμές τους;
- έως πότε...
θα εργαλειοποιείται η ιστορική μνήμη όταν αναφέρεται σε δικαιώματα, ενώ η δόλια αμνησία θα κυριαρχεί όταν μιλάμε για υποχρεώσεις;
ΥΓ.’ ’Όποιος νομίζει πως κρατά τα μυστικά του
....μ’ένα υπέρ, μ’ένα κατά, μ’ένα επί,
είτε το γράφει, είτε τ’όμιλεί,
κάνει μεγάλο λάθος’’ (Γιάννης Μεταξάς)
Πτυχές του φαινομένου με κυρίαρχο το κοινωνικό και διανθρώπινο στοιχείο:
-έως πότε θα αναζητούμε "ταυτότητες καθαρότητας" αστυνομεύοντας την ιδιωτική ζωή των συνανθρώπων μας;
-έως πότε θα υιοθετούμε τεκμήριο ενοχής για όποιον δεν συμφωνεί μαζί μας ή δεν μας μοιάζει;
-έως πότε θα δεχόμαστε, εν είδει εισαγγελέα των ηθικοκοινωνικών μας απόψεων, τους εκπροσώπους κάποιου ...ισμού;
-έως πότε θα χαρακτηρίζουμε εξυγίανση του (παλαιού) συστήματος αξιών κάθε ακρότητα και αυθαιρεσία, προερχόμενη από δήθεν νεωτεριστές, που συχνά αποδεικνύονται περισσότερο ανήθικοι από τους προηγούμενους;
-έως πότε η χειραφέτηση θα σημαίνει αντιστροφή (και διαστροφή;) ρόλων και προτύπων;
-έως πότε η αποδόμηση "αυτού που είμαστε" για να γίνουμε εκείνο που επιβάλλουν οι άλλοι θα θεωρείται εκσυγχρονισμός;
-έως πότε θα ανεχόμαστε "επόπτη συνείδησης και politically correct συμπεριφοράς" για κάθε λέξη, κάθε τραγούδι, κάθε άποψη, ακόμα και κάθε σκέψη;
-έως πότε η προσωπική ευθύνη θα υποκαθίσταται από την ιδεοληπτική δικαιολόγηση;
-έως πότε το πνεύμα ελευθερίας των ανεξάρτητων διανοούμενων θα ηττάται από τις νεο-προκαταλήψεις του όχλου, που δοξάζουν ως "προοδευτικό", ο,τιδήποτε ισοπεδωτικό ή κατά περίπτωση παρεκκλίνον;
-έως πότε δεν θα συνειδητοποιούμε τη διαφορά ανάμεσα στη διαλαλούμενη ψευδοπολυμορφία και την (υποκρυπτόμενη) υποχρεωτική (αντίστροφη) ομοιομορφία (Πασκάλ Μπρυκνέρ);
Με τα παραπάνω προφανώς δεν στοχεύω να τρομάξω τον συνεχώς κατηγορούμενο κυρ-Παντελή (για πολλούς προβολή του Μπάρμπα Θωμά), ούτε να προτείνω μία νέα ανάγνωση (κι αναγνώριση της αυθεντικότητας) της Ιστορίας.
Η μόνη μου φιλοδοξία ήταν να υπογραμμίσω ότι αυτό το (πολυ)πολιτισμικό μίξερ, το οποίο ανακατεύει τα πάντα (γλώσσα, ήθη, θρησκείες, φυλές, φύλα κλπ), δεν είναι εύκολο να οδηγήσει σε συν-αδέλφωση/συμ-φιλίωση λαών και πολιτών. Φοβάμαι ότι οδηγούμαστε-ανεπαισθήτως;- σε μορφώματα (κοινότητες, συλλογικότητες αλλά όχι κοινωνίες) όπου μόνον "ο όμοιος" θα γίνεται αποδεκτός, ενώ "ο άλλος" θα είναι πάντοτε εχθρός.
Μακάρι να πέφτω έξω...
ΥΓ. "Εντύπωσα τις πολύφερνες δηλώσεις μου
σε προτάσεις ορισμένου χρόνου" (Γ. Φραγκούλης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου