Είναι γνωστό πως στην Ελλάδα όλοι τιμάνε και σέβονται τη Δικαιοσύνη. Τουλάχιστον αυτό δηλώνουν. Επίσης όλοι δέχονται τις δικαστικές αποφάσεις, όποιες κι αν είναι αυτές, ενώ καταδικάζουν τις προσπάθειες της εκτελεστικής εξουσίας να τις επηρεάσει, στις σπάνιες φορές που το επιχειρεί. Γενικώς, όλοι πιστεύουμε πως η Δικαιοσύνη είναι το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη – και καλώς κάνουμε και το πιστεύουμε.
Τα προβλήματα αρχίζουν όταν κάποιοι ελάχιστοι δικαστικοί λειτουργοί παρεξηγούν, καλοπροαίρετα θέλω να πιστεύω, τον ρόλο τους. Ή όταν υποκύπτουν σε έξωθεν ή άνωθεν πιέσεις.
Τότε αρχίζουν και εμφανίζονται ρωγμές στο οικοδόμημα της Δικαιοσύνης.
Ετσι, τι θα λέγατε αν σε μια ευνομούμενη χώρα μια ανώτατη δικαστική λειτουργός αναλάμβανε ταυτοχρόνως δύο ποινικές υποθέσεις μεγάλου πολιτικού ενδιαφέροντος;
Και τι θα λέγατε αν, στην ίδια ευνομούμενη χώρα, η ίδια εισαγγελέας, υιοθετώντας πλήρως τους ισχυρισμούς των κατηγορουμένων, πρότεινε και στις δύο υποθέσεις την απαλλαγή τους;
Τι θα περνούσε από το μυαλό σας αν μαθαίνατε πως η συγκεκριμένη ανώτατη δικαστική λειτουργός προήχθη σε αυτόν τον βαθμό επί κυβερνήσεως της οποίας τώρα δικάζει δύο μέλη;
Και τι θα σκεφτόσασταν αν σας έλεγαν πως στη μία από τις δύο αυτές –τις ιδιαίτερου πολιτικού ενδιαφέροντος– δίκες, η πρόεδρος του δικαστηρίου συμπεριφερόταν στους μάρτυρες κατηγορίας με τρόπο που ούτε οι συνήγοροι των κατηγορουμένων δεν θα αποτολμούσαν;
Τέλος, τι θα λέγατε αν μαθαίνατε πως η συγκεκριμένη λειτουργός, υπερακοντίζοντας τον υπερασπιστικό λόγο, έκανε ένα βήμα παραπέρα: προσπαθούσε να αμφισβητήσει την αξιοπιστία των μαρτύρων κατηγορίας με προσωπικές επιθέσεις και υπονοούμενα;
Προς Θεού, δεν ισχυρίζομαι ότι συμβαίνουν όλα αυτά. Αλίμονο! Μια υπόθεση έκανα. Αλλωστε τέτοιες εκτρωματικές καταστάσεις και συμπεριφορές δεν μπορεί να συμβαίνουν σε μια ευνομούμενη, δημοκρατική πολιτεία. Θολώνουν την εικόνα της, υπονομεύουν τις αρχές της. Πού ακούστηκε εισαγγελέας της έδρας να υποκαθιστά τους συνηγόρους υπεράσπισης και πού ακούστηκε πρόεδρος δικαστηρίου να ειρωνεύεται μάρτυρες κατηγορίας που, όλως τυχαίως, διετέλεσαν και συνάδελφοί της.
Επαναλαμβάνω, επειδή δεν θέλω να πιστεύω ότι γίνονται τέτοια πράγματα, γι’ αυτό χρησιμοποιώ τον υποθετικό λόγο.
Ομως, αν όντως συνέβαιναν τα παραπάνω, τότε...
θα διερωτόμουν ευλόγως μήπως αυτή η χώρα δεν είναι και τόσο ευνομούμενη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου