Για 13η φορά, στη μεταπολίτευση, ο γνωστός "αγώνας δρόμου", του ποιος χαρίζει τα πιο πολλά (κυβέρνηση ή αντιπολίτευση) σε χρέη και καταπατημένα...
Και στο ίδιο έργο θεατές..., όλοι εκείνοι οι συνεπείς στις πληρωμές φόρων και δανείων, παρέα με τους τακτικούς, τους υπάκουους, τους πειθαρχημένους στις πολεοδομικές και άλλες υποχρεώσεις, κύριας και εξοχικής κατοικίας ή και οικοπέδου.
Ποιο είναι το κοινωνικό, το οικονομικό ή το πολιτικό όφελος από όλη αυτή τη γνωστή ανωμαλία που μαστίζει τη μεταπολίτευση;
Κανένα απολύτως. Τόσο για την κοινωνία όσο και την πολιτική.
Να είστε βέβαιοι γι’ αυτό. Όπως είμαστε και εμείς για το επί 10ετίες ίδιο καραγκιοζιλίκι που παίζεται από την πολιτική, για εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες φοροφυγάδες, οφειλέτες κάθε χρέους (με υπολογισμό...) και "δανειολήπτες" που από την αρχή λογαριάζουν οφέλη, στο όνομα της πολιτικής φαυλότητας...
Οι πρώτοι που την "πάτησαν" κυριολεκτικά ήταν οι χουντικοί κοντά στο 1970. Νόμιζαν ότι είχαν πείσει τον κοσμάκη για την ανάγκη του "γύψου"... Και για σιγουριά χάρισαν χρέη και άλλα (στην επαρχία κατά βάση) και στις μεγάλες πόλεις παριστάνοντας τους ευαίσθητους... Κούνια που τους κούναγε...
Η μεταπολίτευση τους αντέγραψε. Χρέη δεν βρήκαν τα κόμματα, τα πρώτα 2-3 χρόνια. Δεν άργησαν όμως να βρουν. Ήταν εκείνα που (ίσως και σκόπιμα) άφησαν να προκληθούν..., (αν θέλουμε να είμαστε περισσότερο ακριβείς...).
Στην 4ετία της μεταπολίτευσης ξεκίνησαν οι πελατειακές σχέσεις κομμάτων και ψηφοφόρων.
Διορισμοί στο κράτος (κατά κύριο λόγο), λεφτά από την ΕΟΚ (που άλλο σκοπό είχαν και για άλλο δόθηκαν...), δανεικά και αγύριστα... (από κρατικές τράπεζες -που χρεοκόπησαν αργότερα). Και χάρισμα δασών, γης, ακτών και παραλίας σε καταπατητές ψηφοφόρους...
Η πολιτική αυτή συναλλαγή έγινε καθεστώς τη 10ετία του 1980 και δεν σταμάτησε ποτέ.
Οι ίδιες οι Τράπεζες (αυτές που έμειναν δηλαδή μετά την πολυετή αυτή φαυλότητα) υπολογίζουν ότι το πελατειακό δυναμικό, με τη μορφή σοσιαλιστή ή φιλελεύθερου ή ροζ, κόκκινου προοδευτικού της αριστεράς... ξεπερνά τις 500.000 οφειλετών-καταπατητών.
Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι ότι δεν πιστεύουν σε τίποτε. Ούτε σε πολιτική παράταξη. Ούτε σε ιδεολογία. Ούτε σε κόμμα. Ούτε σε οποιασδήποτε μορφής πολιτική πρόοδο..., ειδικά της αριστεράς.
Απλά περιμένουν πότε η (κάθε) κυβέρνηση (υπολογίζοντας τη φθορά της ή τις προσεχείς εκλογές) θα χαρίσει χρέη, δανεικά και γη (κάθε είδους).
Πότε θα βγάλει πράξεις νομιμοποίησης όλων των αυθαιρέτων, μείωση χρεών, ώστε να την "ρίξουν", περιμένοντας "προσφορές", από την αντιπολίτευση...
Πώς θα την ρίξουν;
Δεν θα την ψηφίσουν. Θα βγάλουν άλλη (κατά προτίμηση με δεκανίκια... για να μην είναι πολύ σταθερή...) και θα περιμένουν τα επόμενα "χαρίσματα". Άλλες νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων. Άλλες κλοπές γης και δασών.
Στο μεταξύ ο αριθμός αυτής της μορφής "ιδεολόγων" μεγαλώνει συνεχώς όσο γίνεται αντιληπτό ότι το κράτος και οι νόμοι του είναι μόνο για "φιγούρα".
Οι διατάξεις νόμων δεν εφαρμόζονται ποτέ.
Οι δε συγκεκριμένοι "ιδεολόγοι" μπερδεύονται στα πόδια πραγματικών νοικοκυραίων που απλά έπεσαν έξω. Προς θεού! Δεν αναφερόμαστε σε αυτούς.
Ο λόγος για τους άλλους, που εκμεταλλεύονται ότι το σύστημα με τα πρόστιμα για τη νομιμοποίηση της καταπατημένης κρατικής γης και αυθαιρέτων είναι όλο και πιο βολικό... για την απόκτηση εκτάσεων... Εκτάσεων που καταλήγουν και σε άλλα χέρια...
Τελικά, δικαιώνονται.
Βρείτε εσείς μια κυβέρνηση που...
δεν χάρισε χρέη όχι στα καλύτερά μας χρόνια..., αλλά στα χρόνια της 14ετούς χρεοκοπίας. Στα χρόνια της πανδημίας. Ακόμη και σήμερα που την ενεργειακή κρίση δεν την είδαμε με όλα της τα δόντια...
Στα πρώτα χρόνια της απίθανης αυτής πολιτικής μπαγαποντιάς (κατά τη μεταπολίτευση) νομίσαμε και εμείς (δημοσιογραφικά) ότι είχαμε να κάνουμε με κοινωνική ή οικονομική πολιτική που είχε και καλά και ανάποδα. Και έτσι την κρίναμε. Μέχρι να καταλάβουμε ότι τρέφει ειδική κατηγορία "πελατών"των κομμάτων.
Πελατών όμως που τελικά δεν βγάζουν κυβερνήσεις... Ρίχνουν τις κυβερνήσεις με στόχο τα "κέρδη",από τη νέα κυβέρνηση.
Κάνουμε λάθος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου