Με λύπη μου βλέπω στις δημοσκοπήσεις ότι η συντριπική πλειονότητα των συμπολιτών ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για το εισόδημα και την οικονομική του κατάσταση παρά για την παρακολούθηση του συντρόφου Ανδρουλάκη.
Η λύπη μου μεγαλώνει κι άλλο βλέποντας ότι ακόμα και η ασφάλεια ή τα ελληνοτουρκικά τους απασχολούν περισσότερο και ότι γενικώς το σημαντικότερο θέμα της τελευταίας τριετίας (μαζί με το τσιμέντωμα της Ακρόπολης) που είναι και η σημαντικότερη υπόθεση υποκλοπής αυτής της δεκαετίας, δεν αξιολογείται ως τέτοιο από τους περισσότερους πολίτες.
Προφανώς υπεύθυνοι γι’ αυτή την ντροπιαστική ιεράρχηση είναι οι ίδιο οι πολίτες οι οποίοι είτε από τεμπελιά είτε από ανοησία δεν φρόντισαν να έχουν εκείνη την περιουσία που επιτρέπει σε έναν άνθρωπο να γίνει πραγματικός Πολίτης και να μην ασχολείται με αντιδραστικά ζητήματα όπως το ενοίκιο, η δόση του δανείου, η δόση της εφορίας, το ρεύμα, το σχολείο των παιδιών, τα παιδιά τα ίδια και άλλα τέτοια μπανάλ. Βολεμένοι οι περισσότεροι συμπατριώτες σε δουλειές που τους εξασφαλίζουν το ζην αλλά όχι το μέλλον των ίδιων, των παιδιών και των εγγονιών τους, απρόθυμοι να αγοράσουν αποκούμπια για μια δύσκολη ώρα, αρνούμενοι να αποκτήσουν τραπεζικούς λογαριασμούς που να ξεπερνούν έναν μικρό πενταψήφιο, καταλήγουν να μην μπορούν να ιεραρχήσουν τα προβλήματά τους με τον τρόπο που θα έπρεπε.
Και την ίδια αδυναμία ορθής ιεράρχησης τη δείχνουν παντού και πάντα.
Μιλάμε για ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται (και καμιά φορά χλευάζουν κιόλας) τον αγώνα να μη γίνει σταθμός μετρό στα Εξάρχεια.
Όταν βέβαια τα παιδιά τους θα τους ρωτούν «εσύ Μπαμπ@/Μαμα@/Γονι@ τι έκανες όταν η νεοφιλελεύθερη χούντα έφερνε τη δυστοπία, κατέστρεφε μια γειτονιά πιο ιστορική κι από την Αναγέννηση Καρδίτσας και κατασκεύαζε μετρό στα Εξάρχεια;» δεν θα ξέρουν τι να απαντήσουν αλλά τότε θα είναι πολύ αργά.
Όπως πολύ αργά θα είναι αν ποτέ τα πανεπιστήμια πάψουν να είναι κυρίως χώροι πολιτικής ζύμωσης, αγώνα και ρετσίνας και γίνουν κυρίως χώροι σπουδών, κάτι που πολύ θα βόλευε όλους εκείνους τους συμβιβασμένους κυρ Παντελήδες που δεν φρόντισαν να έχουν αρκετά λεφτά να στείλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν σαν άνθρωποι στο εξωτερικό (και που σίγουρα δεν τα έστειλαν ούτε σε ένα αξιοπρεπές ιδιωτικό, γεγονός που τους οδηγεί στη μαύρη αντίδραση και την απαίτηση για καταστολή των ηρωικών μαθητικών καταλήψεων).
Απορροφημένοι από την οικογένειά τους και τις ανάγκες της η συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών αρνείται πεισματικά να νιώσει το μέγεθος και τις επιπτώσεις των δραμάτων που συγκλονίζουν τις τάξεις των πολιτικών και των δημοσιογράφων και ιεραρχούνται από τους ίδιους, καθ’ ύλην αρμόδιους δηλαδή, ως κορυφαία.
Μα κυρίως αρνούνται να καταλάβουν ότι αυτή τη στιγμή είναι επιτακτική αναγκη να παραιτηθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη και μια νέα κυβέρνηση με επίκεντρο τον Άνθρωπο να πάρει τη θέση της. Μια κυβέρνηση του προοδευτικού χώρου που επιτέλους ενώθηκε να πολεμήσει τον μητσοτακισμό. Δηλαδή μια κυβέρνηση του Αλέξη του Τσίπρα που θα περιλαμβάνει Ανδρουλάκη, Σκανδαλίδη, Καστανίδη, Βαρουφάκη, Καμμένο, Αντώναρο, Κύρτσο, Πολάκη, Σπηλιοτόπουλο, Κουβέλη και άλλους συμπολίτες που ενώ ζουν για να προσφέρουν έχουν μείνει καιρό τώρα χωρίς προσφορά και δεν αντέχουν άλλο. Πόσο να αντέξουν να μην προσφέρουν άνθρωποι σαν τον Πάκη τον Παυλόπουλο και τον σύντροφο Βαγγέλη Βενιζέλο.
Αν κάποιοι ξινίζετε με τον Αλέκση πιθανότατα είναι επειδή ανήκετε σε αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους πιο σημαντικά από τον Άνθρωπο, επειδή αρνείστε να γίνετε κομμάτι του σύγχρονου προοδευτικού κόΖμου και πιθανότατα δεν ξέρετε ότι...
για τον ηγέτη της Δημοκρατικής Παράταξης έχει τελειωτικά αποφανθεί σπουδαίος συνταγματολόγος ο οποίος έχει διαβεβαιώσει ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑΝΑΛ «πιάνει πουλιά στον αέρα».
Εκτός αν το θράσος σας φτάνει μέχρι και στην αμφισβήτηση των συνταγματολόγων. Και ντροπή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου