"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Να μη κάνουμε τη βιομηχανία "παραγωγό" γκαρσονιών...

 

Του Γιώργου Κράλογλου

Βιομηχανία δεν θέλαμε ποτέ. Με το ζόρι κρατήσαμε τη βιοτεχνία. Ας μην την αφανίσουμε όμως εντελώς, με πρόσχημα την ενέργεια. Είναι και οι εργαζόμενοι.

Βρείτε μου εσείς,  μια κυβέρνηση της μεταπολίτευσης να διακρίθηκε για την πολιτική της στη βιομηχανική ανάπτυξη. Όχι στα λόγια των προγραμματικών δηλώσεων, αλλά στην πράξη.

Και όταν λέμε πράξη δεν εννοούμε τα νομοθετήματα με τους δήθεν αναπτυξιακούς στόχους. Εννοούμε το πόσα από τα δήθεν αναπτυξιακά νομοθετήματα εφαρμόστηκαν και πόσα έμειναν (σκόπιμα) στα συρτάρια των υπουργείων γιατί δεν εκδόθηκαν αποφάσεις και πράξεις, που όριζαν οι διατάξεις του σχετικού νόμου.

Θέλετε και παραδείγματα; 

Νομοθετήματα για απλοποίηση των αδειών ίδρυσης και λειτουργίας βιομηχανιών είχαμε από το 1983!! 

Εφαρμογή των νομοθετημάτων αυτών (μερικώς...), είχαμε μετά από μια 10ετία ή και 15ετία!!

Θέλετε και άλλο;  

Τη 10ετία 1995-2005 οραματισθήκαμε τη δημιουργία Βιομηχανικών Πάρκων για να συγκεντρώσουμε τις βιομηχανίες και να μην ενοχλούν την οικιστική μας επέκταση... 

Το 2022 και στις μέρες μας... είναι σε διαβούλευση νομοσχέδιο για τα Βιομηχανικά Πάρκα!! Γιατί; Γιατί μετά από μια 25ετία διαπιστώσαμε ότι η νομοθεσία είχε κενά, και αντιφάσεις.

Θέλετε και ένα τρίτο που βγάζει μάτι; 

Το 1984 με ένα Π.Δ. σταματήσαμε να δίνουμε άδειες και για βιοτεχνίες, σε περιοχές που ήταν έστω και 2-3 χιλιόμετρα κοντά σε οικισμούς.

Δίναμε μόνο για ζαχαροπλαστεία, ξυλουργεία και φερετροποιεία... Το καθεστώς αυτό κράτησε 20 χρόνια. Για να το αλλάξουμε,  η νομοθεσία μας πήρε 15 χρόνια!! Και για να εφαρμοστεί άλλα 5 χρόνια!!

Ο λόγος που τα ανασκαλίσαμε αυτά είναι το ενεργειακό και τα μέτρα που  ανακοινωθηκαν και για τη βιομηχανία.

Ειδικά  την ενεργοβόρο βιομηχανία, για την οποία φαίνεται να αποδεχόμαστε τις επιλογές της Ε.Ε. για μείωση κατά 15% της σύνδεσης και της δικής μας βιομηχανίας με το φυσικό αέριο.

Για ποια αποσύνδεση όμως από το φυσικό αέριο μπορούμε να συζητάμε όταν μιλάμε για τα "υπόλοιπα" της ενεργοβόρου μας βιομηχανίας.  Αυτής που αν θέλουμε να τη μετρήσουμε φθάνουν τα δάχτυλα των δύο μας χεριών...;

Δεν την βλέπουμε την αποβιομηχάνιση στον τόπο; Δεν βλέπουμε ότι αυτά που συντηρούμε ως ιδιωτική βιομηχανία (για κρατική ούτε λόγος μέχρι να έρθει η αριστερά της προόδου...) δεν είναι δυνατόν να μας κρατήσουν στον βιομηχανικό χάρτη όχι της Ε.Ε. αλλά ούτε των Βαλκανίων. Όταν μάλιστα οι άλλες χώρες έχουν ήδη μοιραστεί την πίτα των βαλκανικών επενδύσεων μέχρι και το 2025;

Τι να συζητάμε λοιπόν για βιομηχανία και νέα εκβιομηχάνιση όταν ό,τι βιομηχανικό συμβαίνει στον τόπο οφείλεται μόνο στις ατομικές προσπάθειες της βιομηχανίας που ευτυχώς ακόμη συντηρεί τον τίτλο του κορυφαίου εργοδότη. Και είναι αλήθεια αυτό γιατί όσοι το αντέχουν ακόμη αποκλείουν τις απολύσεις ως μέτρο συρρίκνωσης, εκτός από αυτές που δεν πηγαίνει άλλο.

Έχουμε λοιπόν υποχρέωση ή όχι και προς τις χιλιάδες εργατών και υπαλλήλων που απασχολούνται στη βιομηχανία να δείξουμε φροντίδα και μέριμνα στηρίζοντας τις θέσεις εργασίας τους έστω και αν αφορούν την επάρατη βιομηχανία;

Και επιμένουμε για την ύπαρξη αυτού του χαρακτηρισμού "επάρατη" μιας και τον ζήσαμε δημοσιογραφικά ως κατάρα "χρήσιμη" στον λαϊκισμό του ψευτοσοσιλασιμού μας.

Ας ψάξει πολύ περισσότερο (από αυτά που θέλει να δείξει ως μέτρα) η κυβέρνηση στη δήθεν φροντίδα της για τη βιομηχανία. Το επιβάλλουν και άλλοι λόγοι.

Οι επιχειρηματίες της ενεργοβόρου και άλλης βιομηχανίας δεν είναι ανόητοι να μην έχουν ερευνήσει τι πρέπει να κάνουν ή τι να αποφύγουν. Ας τους ακούσουμε.

Αν δεν τους ακούσουμε ρισκάρουμε όχι μόνο τη βιομηχανία (που ίσως και δεν ενδιαφέρει την πολιτική σκηνή) αλλά και τις θέσεις της εργασίας.

Αν την κλείσουμε τη βιομηχανία η τελευταία της "παραγωγή" θα είναι...


 οι εργάτες και οι υπάλληλοί της, που θα τους παραδώσει ως γκαρσόνια στην άλλη βιομηχανία... Του τουρισμού.  

Αν ο αντίλογος είναι ότι έρχονται τα 60 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης και των ΕΣΠΑ μέχρι το 2027 ξεχάστε τον... Αυτά τα διεκδικεί και το άχρηστο κράτος. Οργανισμοί και φορείς του, να τα σπαταλήσουν. Δήμοι και Κοινότητες να τα σκορπίσουν, εδώ και εκεί. Προχθές στη μοιρασιά προστέθηκε και η αντιπολίτευση. 

Στο "πρόγραμμα" της αριστεράς και της προόδου..., που ανακοίνωσε στη ΔΕΘ, θα βρείτε πόσα βασίζει στους κοινοτικούς πόρους που, κατά τα άλλα, είναι για επενδύσεις με σκοπό την ανάκαμψη της οικονομίας.



Δεν υπάρχουν σχόλια: