Φανταστείτε τους Τούρκους να ετοιμάζονται να μπουκάρουν στη Θράκη και να έχουμε πρωθυπουργό τον Ζαραλίκο ή τον Λαζόπουλο.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει αυτή τη στιγμή στους Ουκρανούς, τους οποίους κυβερνά ένας κωμικός, που απέκτησε αναγνωρισιμότητα από την τηλεόραση.
Εκπληκτοι δε ανακαλύπτουν μερικοί πως στον κόσμο εξακολουθεί να ισχύει ο Νόμος του Ξίφους. Γι’ αυτό λέω πως η αληθινή πολιτική επιστήμη είναι η Ιστορία. Χωρίς ισχύ και πυγμή είσαι σφάγιο.
Μόνο παράδειγμα προς μίμηση για εμάς, το Ισραήλ. Οποιοι εξακολουθούν να προτείνουν πουρκουάδικο αφοπλισμό και να εμπιστευθούμε τον… Φερχόφσταντ είναι ύποπτοι.
Ωραίο παραμύθι η Ομοσπονδιακή Ευρώπη και ο Ευρωστρατός, αλλά προς το παρόν η ευρωγραφειοκρατία, λέγε με Γερμανία, αβαντάρει τους Τούρκους εναντίον χωρών-μελών, ημών και της Κύπρου, δεν τους επιβάλλει κυρώσεις για τους συνεχείς τραμπουκισμούς τους, επιδοτεί τη λαθρομετανάστευση και επιβάλλει τον δικαιωματισμό, οι δε Ισπανοί εταίροι μας ναυπηγούν για λογαριασμό της Αγκυρας αεροπλανοφόρο!
Μόνοι μας, λοιπόν, εκμεταλλευόμενοι κάθε αληθινή ταύτιση συμφερόντων με τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και άλλους. Φαντασιώσεις όμως, ευρωλιγούρηδες, δεν θέλουμε.
Λίγοι θυμούνται τον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων. Οταν τον πρωτοδιάβασα, είδα σε αυτόν το κυνικό δόγμα μιας υπερδύναμης. Ενα από τα δραματικότερα περιστατικά του Πελοποννησιακού Πολέμου συνέβη τον Μάρτιο του 416 π.Χ. και το αφηγείται ο Θουκυδίδης στο 5ο βιβλίο της Ιστορίας του. Εκεί, λοιπόν, στη Θουκυδίδου Ιστορία, έχουμε τον περίφημο διάλογο με την αντιπαράθεση του δικαίου έναντι της ισχύος, της ηθικής με τον κυνισμό του δυνατού.
Οι Αθηναίοι, δίχως ουσιαστική πρόκληση από αυτή τη μικρή αποικία των Λακεδαιμονίων, τη Μήλο, τον Μάρτιο του 416 π.Χ. εκστράτευσαν εναντίον της με τον στόλο τους και επιβαίνουσα ισχυρή στρατιωτική δύναμη πεζικού. Απαίτησαν από τους Μηλίους, που δήλωναν ουδετερότητα στη σύγκρουση του Κλεινού Αστεως με τη μητρόπολή τους, τη Σπάρτη, και τους συμμάχους της να προσχωρήσουν στην Αθηναϊκή Συμμαχία και να πολεμήσουν εναντίον των συμπατριωτών τους.
Ο διάλογος είναι μνημείο κυνισμού και σοκάρει στη σκέψη πως γίνεται μεταξύ Ελλήνων. Είναι δε αντίστοιχος με άλλο ένα φοβερό έγκλημα, όπου έγινε αντίστοιχος διάλογος πριν από τη σφαγή, τον διάλογο των Πλαταιέων, συμμάχων των Αθηναίων, συμπολεμιστών τους στον Μαραθώνα, με τους Σπαρτιάτες και Θηβαίους πολιορκητές.
Οι Μήλιοι προσπάθησαν μάταια να διαπραγματευθούν, επικαλούμενοι την ηθική και το δίκαιο. Τότε οι εκπρόσωποι της πρώτης και λαμπρότερης Δημοκρατίας, της Αθήνας, απάντησαν στους ηθικολογούντες και απευθυνόμενους στο συναίσθημα Μηλίους λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «…αφού γνωρίζουμε καλά κι εσείς κι εμείς ότι σύμφωνα με την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λαμβάνεται υπόψη μόνο όταν και τα δύο αντίπαλα μέρη κατέχουν ίση δύναμη για την επιβολή του, και ότι όταν αυτό δεν συμβαίνει οι ισχυροί υλοποιούν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους, ενώ οι ανίσχυροι ενδίδουν αποδεχόμενοι τη μοίρα τους». Οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν και οι Αθηναίοι πέρασαν λεπίδι όλους τους Μήλιους άνδρες, πούλησαν ως δούλους τα γυναικόπαιδα, ενώ εγκατέστησαν στο νησί 500 Αθηναίους κληρούχους.
Ο γνωστός λαϊκός φιλόσοφος από τη Νέα Υόρκη, με καταγωγή από τη Νάπολη, που όμως δοξάστηκε στο Σικάγο, ο Αλφόνσος «Αλ» Καπόνε, δεν είχε διαβάσει, υποθέτω, Θουκυδίδη, αλλά είχε συνοψίσει το νόημα του διαλόγου Αθηναίων και Μηλίων σε δύο δικά του ευφυολογήματα.
Ελεγε «συνήθως πετυχαίνεις πολύ περισσότερα με έναν καλό λόγο και ένα πιστόλι, παρά μόνο με έναν καλό λόγο». Εθετε επίσης το ρητορικό ερώτημα: «Πώς αποκαλείς έναν γορίλα που κρατά ένα πολυβόλο; Σερ».
Οι μυαλοφυγόδικοι που θέλανε να το «ρισκάρουμε» στο Αιγαίο, που λένε πως η εθνική άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός, που αναρωτιούνται αν έχει σύνορα η θάλασσα, που τους φαίνονται τα Rafale ακριβά και οι φρεγάτες Belharra ασύμφορες και πρέπει τα ευρώ μας να τα κάνουμε λέλουδα για στεφάνια στα μαλλιά μας και να τρέχουμε με ξέπλεκες κοτσίδες στα λιβάδια μαζί με μουστακαλήδες Μεμέτηδες ισλαμοφασίστες, για να σκοτώσουμε τον εκατέρωθεν “εθνικισμό”, φουμάροντας προυσαλίδικα τρίφυλλα, peace, love and baglamas δηλαδή, αφού δεν τους έβαλε μυαλό η κατεχόμενη Κύπρος, οι πεσόντες πιλότοι μας, ο Eβρος και οι ορδές που σπρώχνει το κράτος-συμμορία σε Θράκη και νησιά, ας δουν τα νέα της Ουκρανίας και μετά ας γεμίσουν έναν κουβά με παγωμένο νερό να βάλουν το κεφάλι τους μέσα, μπας και συνέλθουν.
Και, αλήθεια, δεν είδα καμιά πορεία των κουκουέδων και των παραφυάδων του κόκκινου φασισμού για τον ιμπεριαλισμό του Πούτιν.
Λοιπόν, αδέρφια, η ελευθερία είναι ακριβό σπορ, τη διασφαλίζουν...
η ισχύς και η πυγμή.
Φωτεινό παράδειγμα, ad hoc για εμάς, το μικρό αλλά τεράστιο ηθικά και στρατιωτικά Ισραήλ, ζωντανή απόδειξη πως μπορείς να έχεις σκληρή, βαθιά, έως φανατική εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, ισχυρή οικονομία και να είσαι ταυτόχρονα πρωτοπόρος τεχνολογικά, κραταιός πολεμικά, να σε σέβονται οι φίλοι και να σε τρέμουν οι εχθροί.
Αμα νομίζεις πως γινόμενος πολτός από άοπλους ντιγκιντάγκες θα συγκινήσεις τον γενοκτόνο εχθρό, πάρε στάρι τώρα που είναι πιο φτηνό, πριν μπουκάρουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία, για να βράσεις τα κόλλυβά σου και χαιρετίσματα στους ταλαίπωρους Μηλίους και τους Πλαταιείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου