Toυ ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΖΟΥ
Η περίπτωση της 70χρονης, που συνελήφθη από εργαζόμενους σε γνωστή εκπτωτική αλυσίδα σούπερ μάρκετ για κλοπή 30-40€ (οι πληροφορίες συγκεχυμένες) δείχνει, εκτός από αρκετά άλλα, και τον οικονομικό αναλφαβητισμό που εξακολουθεί να μαστίζει τη χώρα μας.
Μόλις έγινε γνωστό το περιστατικό, ας είναι καλά τα social media, ολόκληρη η Ελλάδα "πήρε φωτιά". Αυτά που ακούστηκαν με στόχο την αλυσίδα και, κυρίως, τους υπευθύνους του καταστήματος όπου συνέβη το περιστατικό, δεν περιγράφονται.
Ειδικά οι δεύτεροι, περάστηκαν γενεές δεκατέσσερεις, επειδή "έχουν έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης"! Λες και εάν κάποιος δεν διδαχθεί, δεν γαλουχηθεί με κάποιες συγκεκριμένες αξίες έχει αυτός την ευθύνη της μη διδασκαλίας. Αλλά αυτό είναι αντικείμενο άλλης συζήτησης, με αντικείμενο θέματα ψυχιατρικής!
Το ζήτημα εδώ είναι απλό: έχει θέση η συναισθηματική νοημοσύνη σε ένα τέτοιο συμβάν; Και αν ναι, προς ποια πλευρά θα πρέπει να κατευθυνθεί η ευαισθησία του συναισθηματικά ευφυούς;
Προς την ηλικιωμένη κυρία ή την επιβίωση της οικογένειάς του;
Διότι, είναι πασίγνωστο σε όποιον ασχολείται στοιχειωδώς με τη λειτουργία του λιανικού εμπορίου (δηλ. όποιος ψωνίζει σε καταστήματά τους), πως οι εργαζόμενοι σε όλες αυτού του είδους τις επιχειρήσεις έχουν σαφέστατες και αυστηρότατες εντολές για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να χειρίζονται περιπτώσεις κλοπών ή/και "κλοπών" (υπό την έννοια ότι κάποιοι προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες από μεγάλη ανάγκη).
Ίσως οι παλιότεροι να θυμούνται τις σχετικές επιγραφές/αναλύσεις που είχαν αναρτήσει πολλές αλυσίδες, όπου εξηγούσαν τους λόγους για τους οποίους κρατούν αμείλικτη στάση απέναντι στις κλοπές. Περιέγραφαν με σαφήνεια την αύξηση κόστους που προκύπτει από τις κλοπές ακριβαίνοντας τα προϊόντα για όσους πληρώνουν και δήλωναν ξεκάθαρα πως δεν θα υπάρξει καμία επιείκεια.
Η στάση αυτή, πολύ λογικά λόγω της συνεχούς συμπίεσης των περιθωρίων μικτού κέρδους, συνεχίζεται με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Και οι ποινές προς τους εργαζόμενους που δεν θα τηρήσουν τις εντολές, είναι βαρύτατες. Σε συνδυασμό με κάποιες άλλες παραμέτρους (υποτροπή, προϋπηρεσία κ.ά.) θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι και την απόλυση. Σίγουρα δεν είναι αμελητέες ή μη υπολογίσιμες και επίπονες!
Σε απλά ελληνικά, κατά όλους αυτούς τους "φιλεύσπλαχνους" και "φιλάνθρωπους" που "διαθέτουν συναισθηματική νοημοσύνη", οι υπεύθυνοι του καταστήματος θα έπρεπε να ρισκάρουν την ευημερία ή/και την επιβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους, αγνοώντας την εταιρική γραμμή και εντολή!
Πραγματικά πολύ θα ήθελα να υπήρχε τρόπος να κληθούν να δώσουν αποδείξεις πως διαθέτουν τα σχετικά… μέζεα, για αν το πράξουν οι ίδιοι.! Χωρίς να έχουν την στήριξη άλλων ή την τύχη κάποιας κληρονομιάς...
Προς χάριν της συζήτησης πάντως, ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο/η διευθυντής του συγκεκριμένου καταστήματος, αγνοούσε τις αυστηρές εντολές και επέτρεπε στη γιαγιά να φύγει χωρίς συνέπειες. Ας θεωρήσουμε επιπλέον πως η εταιρεία, δεν θα ενημερωνόταν για την ανυπακοή (δύσκολο αλλά είπαμε, προς χάριν της κουβέντας) και θα διατηρούσε την θέση και την εργασία του/της.
Τι θα συνέβαινε, άραγε;
Το πιθανότερο είναι λίγες εβδομάδες μετά, μόλις το περιστατικό γινόταν γνωστό στην περιοχή (και θα γινόταν, μην έχετε αμφιβολία), το μαγαζί θα γνώριζε μεγάλες πιένες... κλοπών! Θα υπήρχε "θύελλα" παρόμοιων περιστατικών!
Με αναπόφευκτη συνέπεια την πτώση του κύκλου εργασιών στο κατάστημα, τη γεωμετρική αύξηση των περιστατικών κλοπής, την ελλειμματική αποθήκη και, τελικά, τη δημιουργία μιας εικόνας διάλυσης! Έχει συμβεί πάμπολλες φορές σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν και θα ξανασυμβεί ακόμη περισσότερες, όταν δεν υπάρχει σωστή στρατηγική διαχείρισης κρίσεων.
Ποιος θα πλήρωνε τον λογαριασμό, σε αυτήν την περίπτωση;
Μα φυσικά ο/η διευθυντής στο μεγαλύτερο μέρος. Με απόλυση και εξαιρετικά κακές συστάσεις, στο βιογραφικό τους. Και όλοι οι πελάτες κατά ένα μικρότερο μέρος, πληρώνοντας ακριβότερα τα προϊόντα. Σίγουρα, όχι η εταιρεία ή η διοίκηση της!
Ο άνθρωπος έκανε τη δουλειά του/της άριστα. Επέδειξε πλεόνασμα συναισθηματικής νοημοσύνης προς την οικογένειά του και το κοινωνικό σύνολο. Οποιαδήποτε άλλη αντιμετώπιση, θα ήταν λάθος.
Όπως άριστα έκανε τη δουλειά της η εταιρεία. Η οποία, αφού έδωσε το μήνυμα που ήθελε, επικοινώνησε με την ηλικιωμένη και ξεκαθάρισε πως το περιστατικό δεν θα προχωρήσει. Εάν μάλιστα αληθεύουν οι πληροφορίες, η γιαγιά θα ενταχθεί στο πρόγραμμα βοήθειας αδυνάτων που εφαρμόζει η αλυσίδα στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, ώστε να μην βρεθεί ξανά σε παρόμοια θέση.
Η ουσία όμως, βρίσκεται αλλού.
Την βλέπουμε στο γεγονός πως...
όλα τα παραπάνω, τα οποία απαιτούν ελάχιστες και στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών για να γίνουν αντιληπτά, απασχόλησαν ελάχιστους! Κυριολεκτικά!
Γεγονός το οποίο μπορεί να εξηγεί τις κραυγές για αύξηση μισθών εν καιρώ καλπάζοντα πληθωρισμού, το ανηλεές σφυροκόπημα των άτυχων υπευθύνων και κάμποσα άλλα κωμικοτραγικά που ζούμε σχεδόν καθημερινά σε αυτή την χώρα όμως, ιδιαίτερα αξιομνημόνευτες ελπίδες για το μέλλον της, δεν επιτρέπει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου