"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Τι άνθρωποι είστε τέλος πάντων;

 


Γράφει ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης


Δεν γνωρίζω ειλικρινά τι είναι αυτό που απελευθέρωσε όλον αυτό τον οχετό αγένειας του λεγομένου «προοδευτικού» χώρου.

Μιλάμε πλέον για επιδημικό φαινόμενο, για βαθιά κουλτούρα χυδαιότητας

Να είναι από τα πεζοδρόμια, τους κινηματικούς δρόμους που μας άφησε ευγενή κληρονομιά ο αντιμνημονιακός αγώνας (ακατανόμαστες ύβρεις, αδιανόητες απρέπειες, εφιαλτικές κατάρες, χυδαιολογίες);   

Από όπου και αν προέρχεται το αναμφισβήτητο γεγονός της βαθύτατης υποτίμησης του πολιτικού λόγου, του ευτελισμού της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, της αγελαίας ανατριχιαστικής συμπεριφοράς στην εκφορά των επιχειρημάτων, αυτή η συστηματική και γενικευμένη κακοποίηση της αισθητικής είναι υπαρκτή και ανενδοίαστα αποδεκτή από τον χώρο της Αριστεράς και της Προόδου -για να μην ξεχνάμε την… πρόοδο!

Κανείς δεν τολμά ή δεν αισθάνεται την ανάγκη να αντιδράσει σε αυτά τα φαινόμενα; 

 Το όραμα που φιλοτεχνούσε η ανανεωτική Αριστερά στην χώρα βρήκε το αποκορύφωμά του στον Πολάκη; 

Οι γλωσσικές ευαισθησίες της υποτιθεμένης πνευματικής ελίτ που κυριαρχούσαν στο δημόσιο λόγο της Μεταπολίτευσης βρίσκουν τη δικαίωσή τους στα εμέσματα του Καρτερού; Του ανθρώπου που ο ιδεολογικός φανατισμός του αρνιόταν την ανθρωπιστική καταστροφή του Τσερνομπίλ και καλούσε τους «αγωνιστές» να τρώνε κουνουπίδια δημόσια προκειμένου να αποκαλυφθεί η καπιταλιστική συνομωσία;  

Τόσο μίσος συσσωρευμένο είναι αηδιαστικό. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.

Παρόμοια φρασεολογία δεν τόλμησαν ούτε οι Χρυσαυγίτες. Αν δεν τους θυμάστε, ήταν αυτοί με τις «αποδεκτές ψήφους»!  

Πόσους ωκεανούς χυδαιότητας είστε αποφασισμένοι να καταναλώσετε για την εξουσία; 

Γιατί τώρα που κοινωνήσατε τα άχραντα μυστήρια της εξουσίας αποτρελαθήκατε. Δεν αντέξατε τον αποχωρισμό. 

Δεν αντέχετε στην ιδέα ότι μέρα με τη μέρα φανερώνεται -ακόμα και στους πιο αφελείς- το αποτρόπαιο πρόσωπό σας, το άδειο σας πουκάμισο, το μεγάλο σας τίποτα.

Ποιοι ακριβώς είστε εσείς της «Αριστεράς και της Προόδου» που εμφανίζεστε ως κληρονόμοι μιας παράταξης που διακρινόταν, αν μη τι άλλο, για την ευγένεια, το χιούμορ της, τα επιχειρήματά της, τις απόψεις της;  

Τι δουλειά έχει αυτός ο συρφετός ακαλλιέργητων και αμόρφωτων υβριστών με τον Κύρκο, τον Λεντάκη, τον Παπαγιαννίδη, τον Παπουτσάκη, τον Ελεφάντη ή ακόμα και τον Χαρίλαο Φλωράκη που εξέφραζε μια πιο λαϊκή εκδοχή; 

Μπορεί να φανταστεί κανείς...

 

 τον Χαρίλαο Φλωράκη να μιλά έτσι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στον Αντρέα Παπανδρέου, στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη; 

Μπορεί να διανοηθεί κανείς τον Ηλία Ηλιού, δεινό ρήτορα των προδικτατορικών χρόνων και μεταφραστή του Αριστοτέλη, να εκφράζεται έτσι;

Τι άνθρωποι είστε τέλος πάντων;



Δεν υπάρχουν σχόλια: