Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
H Ρωσία επιδιώκει να "ξαναγράψει τους κανόνες της διεθνούς τάξης" ανέφερε το περασμένο Σάββατο η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν σε σχέση με τις εξελίξεις στην Ουκρανία.
"Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε να συμβεί, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια κραυγαλέα προσπάθεια να ξαναγράψουμε τους κανόνες της διεθνούς τάξης" συνέχισε η ίδια στην ομιλία της στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου.
Κατήγγειλε επίσης μια συμμαχία μεταξύ Κίνας και Ρωσίας για την επιβολή του "νόμου του ισχυρότερου"...
Στην ίδια διάσκεψη ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ τόνισε πως: "Για πρώτη φορά, το Πεκίνο προσχωρεί στη Μόσχα ζητώντας από το ΝΑΤΟ να μην δεχτεί νέα μέλη".
Πρόκειται για μια προσπάθεια ελέγχου της μοίρας των ελεύθερων εθνών, ξαναγραψίματος των διεθνών κανόνων και επιβολής των δικών τους αυταρχικών μοντέλων διακυβέρνησης".
Αμφότεροι επισημαίνουν αυτά που πλέον είναι φανερά και υποστηρίζουν τα αυτονόητα.
Αυτό που κάνουν επίσης είναι να εξαιρούν την Τουρκία του Ερντογάν από τα καθεστώτα που επιχειρούν να αναθεωρήσουν τους κανόνες και τις ισορροπίες που διέπουν το διεθνές σύστημα όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί τον περασμένο αιώνα κυρίως μετά από σφοδρές πολεμικές αναμετρήσεις.
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και η Τουρκία αλλά στη Δύση θεωρούν πως η Τουρκία μπορεί να κερδηθεί και να χρησιμοποιηθεί σαν μοχλός πίεσης απέναντι στο μέτωπο των αυταρχικών καθεστώτων.
Αυτό που ανησυχεί εμάς είναι πως η Τουρκία θα ζητήσει ανταλλάγματα για να παίξει αυτόν τον ρόλο και στα ανταλλάγματα αυτά θα μπορεί να περιλαμβάνονται και εδαφικές και πολιτικές παραχωρήσεις από την Ελλάδα…
Η Ελλάδα εν αντιθέσει με την Τουρκία δεν αποτελεί το ισχυρότερο χαρτί της Δύσης στην περιοχή. Αποτελεί όμως το σίγουρο χαρτί καθώς όποτε τη χρειάστηκε ήταν παρούσα σε όλες τις μεγάλες αναμετρήσεις, από τον Μαραθώνα πολύ παλαιότερα, την Καλλίπολη πριν ένα αιώνα, το Αλβανικό μέτωπο το 1940, την Κορέα λίγο αργότερα, μέχρι και τον Έβρο το 2020.
Έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο που θυμίζει έντονα περιόδους πριν από μεγάλες αναμετρήσεις οι οποίες αλλάζουν τις διεθνείς ισορροπίες και τα υποδείγματα διοίκησης, οικονομικής οργάνωσης και ευημερίας...
Τούτο σημαίνει πως οι βεβαιότητες του τύπου οι διεκδικήσεις της Τουρκίας έχουν σαν αιτία τα εσωτερικά της προβλήματα ή αποσκοπούν απλά σε κάποια ανταλλάγματα, μπορεί να ανήκουν στο παρελθόν.
Όταν ο κόσμος ξαναμοιράζεται κάθε ένας από όσους θεωρούν πως αξίζει περισσότερο με βάση το ειδικό του βάρος στο διεθνές γίγνεσθαι είναι πιθανό να επιχειρήσει να υλοποιήσει τα σχέδιά του…
Εδώ και λίγα χρόνια έχουμε εισέλθει σε μια νέα ιστορική περίοδο γεωπολιτικών ανταγωνισμών. Η ιστορία διδάσκει πως τέτοιες περίοδοι τελειώνουν με την επικράτηση του ισχυρότερου ο οποίος επιβάλει ένα νέο πλαίσιο διεθνών κανόνων και ισορροπιών.
Η παρούσα κρίση αποτελεί ίσως την τελευταία ευκαιρία της Ε.Ε. να μην διαλυθεί στα εξ ών συνετέθη και ακόμη περισσότερα.
Αν υπάρχουν τέτοιες προθέσεις και δυνατότητες θα μάθουμε λίαν συντόμως. Η πρώτη απόφαση στην οποία θα συγκλίνουν τα μέλη της Ε.Ε....
δεν θα είναι η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στα πλαίσια της συγκυριαρχίας (ενιαία άμυνα και εξωτερική πολιτική) αλλά η απόφαση να πληρώσουν υψηλότερο κόστος ενέργειας για όσο χρειαστεί μέχρι την απεξάρτηση από τη Ρωσία, την Τουρκία και όποιες άλλες δυνάμεις την επιβουλεύονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου