Του ΘΑΝΟΥ ΝΤΟΚΟΥ
Το λίαν υψηλής πιθανότητας ενδεχόμενο μετατροπής της de facto
αυτονομίας του κουρδικού Βορείου Ιράκ σε de jure ανεξαρτησία προκαλεί
σοβαρή ανησυχία σε διάφορους κύκλους, καθώς για πολλά χρόνια το μόνο
στοιχείο συμφωνίας μεταξύ τεσσάρων κρατών με σημαντικές διαφορές και
συχνές αντιπαραθέσεις, όπως η Συρία, η Τουρκία, το Ιράκ και το Ιράν,
όλες χώρες με ευμεγέθεις κουρδικούς πληθυσμούς στο έδαφός τους, ήταν η
σχεδόν με κάθε τρόπο αποτροπή δημιουργίας κουρδικού κράτους σε
οποιοδήποτε σημείο της περιοχής.
Η δημιουργία κουρδικού κράτους θα διόρθωνε μια παλιά αδικία, καθώς οι
Κούρδοι είναι η μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα (25-35 εκατ.) στον κόσμο
χωρίς το δικό τους κράτος. Αλλά θα άνοιγε ενδεχομένως τον ασκό του
Αιόλου καθώς θα προκαλούσε την έντονη αντίδραση Τουρκίας και Ιράν, θα
επιτάχυνε τη διάλυση του Ιράκ (ενισχύοντας την ιρανική περιφερειακή
επιρροή) και θα δυσκόλευε ακόμη περισσότερο την επαναφορά της
κατακερματισμένης Συρίας στο status quo ante. Θα ενίσχυε δε ένα
προηγούμενο το οποίο ενδεχομένως θα έσπευδαν μελλοντικά να
εκμεταλλευθούν και άλλες εθνοτικές ομάδες στη Μέση Ανατολή και αλλού.
Η Τουρκία έχει λόγους να ανησυχεί, καθώς μετά την πολιτικά θαρραλέα
προσπάθεια Ερντογάν για πολιτική λύση στο κουρδικό της πρόβλημα και τη
συνακόλουθη κατάρρευση των συνομιλιών της ως αποτέλεσμα δικής του
επιλογής (για να κερδίσει τις επαναληπτικές εκλογές του Νοεμβρίου 2015),
η χώρα βρίσκεται και πάλι σε περίοδο υψηλής έντασης με τους Κούρδους.
Η
δημιουργία κουρδικού κράτους θα αναβίωνε τα «φαντάσματα» της Συνθήκης
των Σεβρών. Εμπόδια για την εκπλήρωση του εθνικού ονείρου των Κούρδων
αποτελούν η δυσκολία εξαγωγής ενεργειακών πόρων και η γενικότερη
οικονομική εξάρτηση μιας περίκλειστης περιοχής όπως το Κουρδιστάν, το
«αγκάθι» του Κιρκούκ, οι φυλετικού χαρακτήρα ανταγωνισμοί και διαφωνίες
μεταξύ των Κούρδων στις τέσσερις χώρες της περιοχής, καθώς και η
αναμενόμενη αντίδραση γειτονικών χωρών και μεγάλων δυνάμεων (προσωρινή;
αντίδραση ΗΠΑ, αλλά διακριτική στήριξη Ρωσίας και ανοιχτή υποστήριξη
Ισραήλ στο πλαίσιο της «περιφερειακής» του στρατηγικής).
Αν και η
δημιουργία μεγάλου Κουρδιστάν δεν αποτελεί μονόδρομο ή αυτόματη
διαδικασία, το δημοψήφισμα της 25ης Σεπτεμβρίου...
εφόσον τελικά
πραγματοποιηθεί, θα οδηγήσει σε τεκτονικές ανακατατάξεις στην περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου