Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Ο Τσίπρας επισκέπτεται τη νήσο Κρήτη, την οποία ξέρει καλά. Φυσικά,
δεν την έχει μπερδέψει με το Ηράκλειο, τα Χανιά, το Ρέθυμνο, το Λασίθι.
Γνωρίζει ότι είναι νομοί της.
Σε εκείνον, τον χαρισματικό, αφιερώνεται
το εγκωμιαστικό, σχεδόν διθυραμβικό (και κάπως μαντιναδόμορφο) ποίημα
που ακολουθεί:
Πήγες στην Κρήτη, μπας και ξεχάσεις τις Συμπληγάδες που θες να
περάσεις.
Μεγάλη φουρτούνα και θες να ξεράσεις. Αναπολείς αρχαίον
μύθο. Κάποιος τις πέρασε. Πιάσ’ έναν ζύθο!
Μα δεν θυμάσαι. Ποιος είναι
ο ήρως; Είν’ ο Ιάσονας ή είναι ο Σπύρος;
Νησί Φαιάκων, Αιγαίο, μια
δίνη! Πλώρη για Λέσβο ή Μυτιλήνη;
Κι από Συμπληγάδες περνάς και
γλιτώνεις, δεν ξέρεις πώς. Συνήθως το σώνεις.
Πίνεις ρακί, τα βλέπεις
ωραία κι ας λούζει μαζούτ Γλυφάδα - Περαία.
Λες για τις θάλασσες, λες
για τ’ Ανώγεια. Με μπούρδες και μούσια τούς χτίζεις κατώγια.
Αχ, πώς
μπιζάρουν και σε πιστεύουν! Κι εσύ τους δουλεύεις και όλο γυρεύουν.
Γυρεύουνε χάρες, ρουσφέτια, δεσμεύσεις. Σου λέν’ «παροχές! Να τις
επισπεύσεις!»
«Δεν είναι γιορτή ούτε και φιέστα. Με το Μνημόνιο μάς
πήραν τα ρέστα». «Μην κάθεσαι έτσι. Στη Μέρκελ να πας, και όλα πες τα!».
Κι εσύ λες «βεβαίως, και τούτο θα γίνει. Κι από το λυχνάρι θα βγάλω
το τζίνι».
Να μην αλλάξεις, αφού σε γουστάρουν. Οσα πουλάς εκείνοι θα
πάρουν.
Ευήθεις, παιδί μου, οι ψηφοφόροι. Μακράν εξυπνότεροι εκείνων
οι σκώροι.
Της εξουσίας σ’ αρέσει η κλεις. Την ξεκλειδώνει κι ο
Κουρουμπλής.
Δεν παραιτείται. Πολύ τον σκιάζεσαι. Θ’ αποσχιστεί; Τις
έδρες τις νοιάζεσαι!
Κι αν πάει αλλού, στο πρώτο ΠΑΣΟΚ; Πώς θα
αντέξεις της κάλπης το σοκ;
Οχι άλλο ρακί, θα σε πειράξει. Και η
συμβία σου θε να σε κράξει.
Πιες καφεδάκι να...
Τις εκλογές τις βλέπουν τον Μάρτη, κι όλοι
ετοιμάζονται με φόρα για πάρτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου