"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ο Πάνος Καμμένος στο καζίνο και άλλες ιστορίες...

Του Μανόλη Καψή 


Ο ένας συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω να ψωνίζει σε πολυτελές πολυκατάστημα του Λονδίνου και να φορτώνει τα ψώνια σε μια απαστράπτουσα Τζάγκουαρ με σοφέρ παρακαλώ. Λίγο μετά θα ποντάρει και στο κόκκινο στο καζίνο.  


Το "ρίχνει έξω"...  λίγο πριν κληθεί να απολογηθεί στη Βουλή για τις συνομιλίες του με ναρκέμπορα ισοβίτη, τον οποίο φαίνεται να πιέζει να ψευδομαρτυρήσει.  


Ο άλλος έχει δώσει ρεσιτάλ ανικανότητας στη ρύπανση του Σαρωνικού, έχει πει το ένα ψέμα πίσω από το άλλο και στο τέλος τον βλέπουμε να ρίχνει και μια ζεμπεκιά σε πολιτιστική εκδήλωση μαζί με τον "εφοπλιστή",  που όπως έχει πει και ο ίδιος, έχει καταδικαστεί για λαθρεμπόριο καυσίμων.


Και η αντίδραση;  


Τα κόμματα εξέδωσαν ανακοινώσεις, έδωσαν σκληρή μάχη στη Βουλή, ζήτησαν παραιτήσεις, ο Τύπος ανέδειξε τα σκάνδαλα, επεσήμανε τα ψέματα και την ηθική απαξία των συμπεριφορών, αλλά... Αλλά, ο κόσμος σιωπή.


Αδιαφορία; Κόπωση; Ανοχή μήπως; 


Γιατί συμπεριφορές που κάποτε θα έριχναν κυβερνήσεις, θα οδηγούσαν σε ταπεινωτικές παραιτήσεις υπουργών, σήμερα περνάνε -αν όχι απαρατήρητες- πάντως με υποτονικές αντιδράσεις;  


Γιατί ο κόσμος δεν βγαίνει στον δρόμο; Τι συμβαίνει; 


Αναζήτησα απαντήσεις μεταξύ των δημοσκόπων. Που βλέπουν μέσα από τις έρευνες της κοινής γνώμης, τα υπόγεια ρεύματα που ερμηνεύουν τις συμπεριφορές των πολιτών.


Ο Κώστας Παναγόπουλος της Alco βλέπει ένα αίσθημα "παραίτησης" των πολιτών.
Εκεί που μέχρι το 2012, εξηγεί, το κυρίαρχο συναίσθημα των ψηφοφόρων ήταν η οργή, με πολύ υψηλά ποσοστά, τώρα πλέον η οργή έχει υποχωρήσει. Και αυτό που νιώθουν οι Έλληνες, λέει, είναι κυρίως απογοήτευση και ανασφάλεια. Ένα είδος παραίτησης. Τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δεν θ’ αλλάξει...


Ο Δημ. Μαύρος της MRB προσθέτει ότι οι Έλληνες έχουν εθιστεί σε εικόνες απαξιωτικών συμπεριφορών όλα τα προηγούμενα χρόνια, δύσκολα δηλαδή πλέον σοκάρονται, ενώ η απουσία εναλλακτικών πολιτικών (έτσι κι αλλιώς οι ξένοι αποφασίζουν για μας...) τους έχει οδηγήσει και σε ένα είδος αδιαφορίας. Αυτό που θέλουν τώρα οι Έλληνες, λέει ο κ. Μαύρος, είναι η επιστροφή στην κανονικότητα και η ανάπτυξη. Τα θέματα ηθικής είναι πολύ χαμηλά στην αξιολόγηση τους. Σημασία έχει μόνο η ανάπτυξη.


Αυτός είναι και ο λόγος που δεν κατεβαίνουν πια στους δρόμους, προσθέτει.


Οι διαδηλώσεις είναι σαν να επιστρέφουν στην κρίση, στην μη κανονικότητα, τώρα που βλέπουν και θέλουν την έξοδο από την κρίση. Την επιστροφή στην κανονικότητα. Στην ανάπτυξη...


Συμπίπτει ο κ. Μαύρος, σε αυτήν την έμφαση που δίνει στην "κανονικότητα" και με τα ευρήματα του Στράτου Φαναρά της "Μέτρον Ανάλυσης". Αυτός είναι ο λόγος που οι ψηφοφόροι, παρά την απογοήτευση τους δεν θέλουν πρόωρες εκλογές, σημειώνει ο κ. Φαναράς. Φοβούνται το έκτακτο και ελπίζουν σε μια βελτίωση των συνθηκών. Θέλουν την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος και όχι πρόωρες εκλογές. Έχουν καεί από τις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.  


Και οι προκλητικές συμπεριφορές; Τα θέματα ηθικής τάξης;  


Για τον Στ. Φαναρά η ερμηνεία πρέπει να αναζητηθεί στον...
 δείκτη πολιτικής εμπιστοσύνης.  


Στην εμπιστοσύνη στο κοινοβούλιο (και στην πολιτική). Η χαμηλότερη στην Ευρώπη, πιο κάτω και από τα ποσοστά που δίνουν οι Ρουμάνοι στο σύστημα τους, όπως λέει ο κ. Φαναράς, που δείχνει και πόσο αποδομημένη είναι η σχέση της κοινωνίας με την πολιτική. Ζούμε, σημειώνει, μια βαθειά "κρίση εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα" (που ίσως είναι και ένας άλλος τρόπος να ορίσεις την αδιαφορία και την παραίτηση).


Ο Λευτέρης Κουσούλης της Πράττειν, μέσα και από την αρθρογραφία του στο Βήμα της Κυριακής, βλέπει από την πλευρά του μια κοινωνία σε παρακμή. Μια κοινωνία σε κρίση που δεν αντιδρά. Ίσως και να ικανοποιείται που όλα πια έχουν μικρύνει.. Δεν υπάρχουν πια παραδείγματα. Μπορούμε να συνεχίσουμε στον μικρόκοσμό μας... Ορισμένους ίσως τους βολεύει.


Προσθέστε σε αυτές τις παρατηρήσεις των δημοσκόπων το βαρύ φορτίο του παρελθόντος που κουβαλούν τα παλαιά κόμματα εξουσίας που οδήγησαν την χώρα στην κρίση, την καλή βαθμολογία του Αλ. Τσίπρα προσωπικά, στα θέματα ηθικής και ίσως μπορούμε να δούμε την εξέλιξη για τους επόμενους μήνες. Παρά τις αποκαλύψεις, τα μικρά και τα μεγάλα σκάνδαλα, το πολιτικό σύστημα θα σέρνεται, χωρίς ο κόσμος να αντιδρά, μέχρι την ημέρα που θα ανοίξουν οι κάλπες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: