Του Αντώνη Πανούτσου
Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της ΕΡΤ
«Μνήμες και χρέος» το οποίο αφορούσε το μαύρο της ΕΡΤ έγιναν το μεσημέρι
της Δευτέρας. Ήταν μια εκδήλωση με ακριβώς το σεβασμό που πρέπει να
υπάρχει στην ΕΡΤ, τις αρχές και την ιστορία της.
Με τους συντρόφους Λαφαζάνη και ο
Στρατούλη, να κάθονται πίσω σαν μακρινοί συγγενείς του μακαρίτη χωρίς
κανένας να τους δίνει σημασία. Μαθαίνοντας ότι για την ΕΡΤ οι αγωνιστές
δεν αναγνωρίζονται μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, όταν πλέον δεν
έχουν λόγο στο τέλος στο λογαριασμό της ΔΕΗ. Και την Ραχήλ Μακρή, που
κινδύνευσε να ανασκολοπηθεί σκαρφαλώνοντας στα κάγκελα της εισόδου και
προσκύνησε το εικονοστάσι με τους νεκρούς της ΕΡΤ, να διεκδικεί
απελπισμένα τα πέντε λεπτά της δημοσιότητας.
Έχοντας τα δύο παιδιά της στο πλάι,
είτε για να ψήνονται από μικρά στους λαϊκούς αγώνες ή επειδή δεν ήξερε
πού να τα αφήσει, η Ραχήλ κοίταζε κατάματα τον Τσακνή που αγωνιζόταν να
μιλήσει και απήγγειλε ταυτόχρονα. «Το πιο σκοτεινό εργαλείο, στα χέρια
καθεστωτική κυβέρνησης, το οποίο υπηρετείται. Είσαστε τόσο άνανδροι και
ξετσίπωτοι, που δεν τολμάτε εδώ και πολύ καιρό από τον Σεπτέμβριο να
δώσετε τον λόγο σε αυτούς που αγωνίστηκαν…».
Σε αυτό το σημείο ο Παναγιώτης
Καλφαγιάννης της ΠΟΣΠΕΡΤ αποφάσισε να διακόψει την διφωνία. Έχοντας να
λύσει ένα δύσκολο πρόβλημα. Από πού μπορεί κάποιος να πιάσει την Μακρή
και να την απομακρύνει με το πιάσιμο να είναι αποτελεσματικό χωρίς να
είναι παρεξηγήσιμο. Ο Καλφαγιάννης κατέληξε σε ένα απαλό πιάσιμο από το
μπράτσο. Το οποίο φυσικά δεν απέτρεψε την Ραχήλ από το να συνεχίσει.
Τότε ανέλαβε δράση ο Διονύσης Τσακνής.
Με λόγο κατάλληλο για πρόεδρο της ΕΡΤ
της εποχής του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε να φωνάζει «Θα βγάλετε το σκασμό
επιτέλους; Βγάλτε το σκασμό. Σκάσε, σκάσε».
Η Ραχήλ απομακρύνθηκε
κρατώντας μια ανθοδέσμη με γλαδιόλες που είχε φέρει για να αφήσει στο
μνημείο και τα δύο παιδιά που είχε φέρει για να μην τα αφήσει.
Ο οπαδός
της φώναζε «Τσακνή θα το θυμηθείς».
Ο Τσακνής έμπαινε στο ηρωικό κομμάτι
της ομιλίας του που παραλλήλιζε τον αγώνα της ΕΡΤ με τον αγώνα του
Πολυτεχνείου. Λέγοντας ότι στα κάγκελα της ΕΡΤ δεν δολοφονήθηκαν
αγωνιστές όπως ο Διομήδης Κομνηνός και τα άλλα παιδιά του Πολυτεχνείου.
Αλλά λέω εγώ αν είχαν δολοφονηθεί δεν θα είχαμε ένα νέο Πολυτεχνείο. Και
επειδή δεν δολοφονήθηκαν πρέπει να κολλάμε σε αυτή την ασήμαντη
λεπτομέρεια και η μαύρη ΕΡΤ να μην εορτάζεται σαν το Πολυτεχνείο στα
χρόνια του Σαμαρά;
Βέβαια αν ήταν έτσι το μνημείο θα πρέπει
να έδειχνε την Ραχήλ Μακρή να είναι σκαρφαλωμένη στα κάγκελα και δίπλα
της την άγνωστη συντρόφισσα που δεν κατέγραψε η ιστορία.
Αλλά η ΕΡΤ
ξέρει από τέτοια. Στα κάγκελα μπορεί να είναι σκαρφαλωμένος...
Αντί για αυτό είχαμε το «Μνήμες και
χρέος». Και το σημερινό μνημείο να φύγει διακριτικά από την ΕΡΤ
καταλήγοντας έξω από τα γραφεία του ΣΕΣΑ. Του Συνδέσμου Εγκαταστατών
Συντηρητών Ανελκυστήρων σε απότιση τιμής όσων κλείστηκαν σε ασανσέρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου