Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης ομολογεί στην ΑΥΓΗ και το κάνει μάλιστα με έπαρση ότι «οι μετρήσεις δείχνουν ότι στα φτωχά στρώματα έχουμε προβάδισμα»
Η Ράνια Σβίγκου στην ίδια εφημερίδα δηλώνει ότι το «μέλημα μας είναι τα συμφερόταν των αποκλεισμένων»…
Και οι δυο δηλώσεις, κυρίως αυτή του κ. Βερναρδάκη που είναι και καλός γνώστης των δημοσκοπήσεων και πρώτο βιολί στον στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησής, είναι αποκαλυπτικές για το πως πορεύεται και πολιτεύεται η κυβέρνηση. Και δίνει συγχρόνως απάντηση στην εύλογη απορία όλων μας: Δεν καταλαβαίνουν ότι διαλύουν την μεσαία τάξη;
Η απάντηση είναι απλή: Όχι μόνο το καταλαβαίνουν, αλλά αποτελεί ακριβώς τον στόχο τους.
Η διάλυση της μεσαίας τάξης και η φτωχοποίηση της, εξελίσσεται σε βασικό μέσο για την επιβίωση τους. Μια μεσαία τάξη που πάρα τα κτυπήματα που εχει δεχθεί, μπορεί να αντέξει, μπορεί να σταθεί στα πόδια της, μπορεί και παλι να αρχίσει να δημιουργεί με αξιοπρέπεια, δεν θα είναι σύμμαχος της κυβέρνησης. Θα είναι εχθρός της. Γιατί οι ιδεολογικά εχθροί της δημιουργίας, της επιχειρηματικότητας, του νοικοκυρέματος, δεν μπορεί να είναι στο πλευρό της μεσαίας τάξης.
Μια τέτοια μεσαία τάξη που θα ξανασταθεί στα πόδια της, δεν είναι εύκολα χειραγωγήσιμη.
Δεν καταπίνει πια τα φούμαρα του 2015, αντιλαμβάνεται σιγά σιγά ότι δεν αρκεί να ρίχνουμε την ευθύνη για ότι συμβαίνει στην χώρα μας, σε κάποιο αόρατο ανθελληνικό χέρι. Και αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να μην κλαιγόμαστε για το ποιος μας πούλησε μεγαλύτερο παραμύθι, πρέπει να γυρίσουμε σελίδα να αλλάξουμε πολλά και να προχωρήσουμε. Και μια τέτοια μεσαία τάξη γίνεται όλο και πιο άγρια και με τιμωρητικής διάθεση, για όσους όχι μόνο την εξαπάτησαν ,αλλά επιχείρησαν να την εξαθλιώσουν.
Για όλα αυτά, μια μεσαία τάξη που θα σταθεί στα πόδια της, είναι εχθρός της κυβέρνησης.
Γι αυτό τον λόγο επιχειρείται συστηματικά και μεθοδικά η εξόντωση της. Η οικονομική εξόντωσή, με τους μισθούς των 600 ευρώ, τις εισφορές,τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους, τα τεκμήρια ακόμη και σε ανέργους. Με την εχθρική στάση απέναντι στον μικροεπαγγελματία και τον συνταξιούχο.
Η φτωχοποίηση όλων αυτών, είναι πολιτικός στόχος. Ο φτωχός και εξαρτώμενος από τα προγράμματα «αρωγής» χειραγωγείται εύκολα. Όταν όλοι θα περιμένουν τα συσσίτια στον δήμο τους, το δωρεάν πρωινό στο σχολείο, την επιδότηση ενοικίου για να μην βρεθούν στον δρόμο, το κοινωνικό ηλεκτρικό ρεύμα, για να μην ζήσουν στο σκοταδι, τότε ναι, θα εχει εκπληρωθεί και ο πολιτικός στόχος…
Αυτό που λέει ο κ. Βερναρδάκης: στα φτωχά στρώματα έχουμε προβάδισμα…
Συνεπώς...
όσο περισσότεροι οι φτωχοί τόσο μεγαλύτερο το προβάδισμα…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Όσο για την Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη μάλλον...
μπερδεύει την μεσαία τάξη με τον «μεσαίο χώρο»…
Η πρώτη δίνει νίκη στις εκλογές, ο δεύτερος δίνει συνέταιρους στην νίκη, δελφίνους στην ήττα…
Η Ράνια Σβίγκου στην ίδια εφημερίδα δηλώνει ότι το «μέλημα μας είναι τα συμφερόταν των αποκλεισμένων»…
Και οι δυο δηλώσεις, κυρίως αυτή του κ. Βερναρδάκη που είναι και καλός γνώστης των δημοσκοπήσεων και πρώτο βιολί στον στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησής, είναι αποκαλυπτικές για το πως πορεύεται και πολιτεύεται η κυβέρνηση. Και δίνει συγχρόνως απάντηση στην εύλογη απορία όλων μας: Δεν καταλαβαίνουν ότι διαλύουν την μεσαία τάξη;
Η απάντηση είναι απλή: Όχι μόνο το καταλαβαίνουν, αλλά αποτελεί ακριβώς τον στόχο τους.
Η διάλυση της μεσαίας τάξης και η φτωχοποίηση της, εξελίσσεται σε βασικό μέσο για την επιβίωση τους. Μια μεσαία τάξη που πάρα τα κτυπήματα που εχει δεχθεί, μπορεί να αντέξει, μπορεί να σταθεί στα πόδια της, μπορεί και παλι να αρχίσει να δημιουργεί με αξιοπρέπεια, δεν θα είναι σύμμαχος της κυβέρνησης. Θα είναι εχθρός της. Γιατί οι ιδεολογικά εχθροί της δημιουργίας, της επιχειρηματικότητας, του νοικοκυρέματος, δεν μπορεί να είναι στο πλευρό της μεσαίας τάξης.
Μια τέτοια μεσαία τάξη που θα ξανασταθεί στα πόδια της, δεν είναι εύκολα χειραγωγήσιμη.
Δεν καταπίνει πια τα φούμαρα του 2015, αντιλαμβάνεται σιγά σιγά ότι δεν αρκεί να ρίχνουμε την ευθύνη για ότι συμβαίνει στην χώρα μας, σε κάποιο αόρατο ανθελληνικό χέρι. Και αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να μην κλαιγόμαστε για το ποιος μας πούλησε μεγαλύτερο παραμύθι, πρέπει να γυρίσουμε σελίδα να αλλάξουμε πολλά και να προχωρήσουμε. Και μια τέτοια μεσαία τάξη γίνεται όλο και πιο άγρια και με τιμωρητικής διάθεση, για όσους όχι μόνο την εξαπάτησαν ,αλλά επιχείρησαν να την εξαθλιώσουν.
Για όλα αυτά, μια μεσαία τάξη που θα σταθεί στα πόδια της, είναι εχθρός της κυβέρνησης.
Γι αυτό τον λόγο επιχειρείται συστηματικά και μεθοδικά η εξόντωση της. Η οικονομική εξόντωσή, με τους μισθούς των 600 ευρώ, τις εισφορές,τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους, τα τεκμήρια ακόμη και σε ανέργους. Με την εχθρική στάση απέναντι στον μικροεπαγγελματία και τον συνταξιούχο.
Η φτωχοποίηση όλων αυτών, είναι πολιτικός στόχος. Ο φτωχός και εξαρτώμενος από τα προγράμματα «αρωγής» χειραγωγείται εύκολα. Όταν όλοι θα περιμένουν τα συσσίτια στον δήμο τους, το δωρεάν πρωινό στο σχολείο, την επιδότηση ενοικίου για να μην βρεθούν στον δρόμο, το κοινωνικό ηλεκτρικό ρεύμα, για να μην ζήσουν στο σκοταδι, τότε ναι, θα εχει εκπληρωθεί και ο πολιτικός στόχος…
Αυτό που λέει ο κ. Βερναρδάκης: στα φτωχά στρώματα έχουμε προβάδισμα…
Συνεπώς...
όσο περισσότεροι οι φτωχοί τόσο μεγαλύτερο το προβάδισμα…
μπερδεύει την μεσαία τάξη με τον «μεσαίο χώρο»…
Η πρώτη δίνει νίκη στις εκλογές, ο δεύτερος δίνει συνέταιρους στην νίκη, δελφίνους στην ήττα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου