ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Το Μέγαρο Μουσικής, λάφυρο του ΣΥΡΙΖΑ!

Του Γιάννη Σιδέρη

«Το Μέγαρο ανήκει στο κράτος, και το κράτος είμαστε εμείς», μου είπε με χιουμοριστικό σαρκασμό, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που διακρίνεται για την αίσθηση του μέτρου και την ηπιότητα συμπεριφοράς.

Σήμερα (χθες 21/7)  και αύριο (σήμερα 22/7)  συνέρχεται η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Η έναρξη θα γίνει απόψε, με ομιλία του πρωθυπουργού… στο Μέγαρο Μουσικής, ενώ αύριο θα συνεχιστεί, ως είθισται, σε κεντρικό ξενοδοχείο.

Είναι η τρίτη συμβολική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να οικειοποιηθεί εμβληματικά κτήρια, προκειμένου να εμπεδώσει την εικόνα οικειοποίησης του κράτους.

Η πρώτη ήταν στο μουσείο Ακρόπολης. Σε φαντασμαγορικό σκηνικό, με ονειρικό φόντο τον φωτολουσμένο Παρθενώνα, και υποδόρια παραπομπή στην Αθηναϊκή δημοκρατία του «χρυσού αιώνος», κήρυξε… πανστρατιά για την «Δίκαιη Ανάπτυξη». Όπως είχε πει τότε «η Δίκαιη Ανάπτυξη, είναι ένα όραμα που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που νοηματοδότησαν ως ανάπτυξη, οι προηγούμενες κυβερνήσεις». Είχε δε προσθέσει, ότι είναι «χαοτικές οι διαφορές μας με όσους κατέστρεψαν τη χώρα» - κάποιων εκ των «όσων κατέστρεψαν τη χώρα», τώρα ζητάει τώρα την στήριξη.

Φυσικά δεν γνωρίζουμε αν η «πανστρατιά» κατόρθωσε να συναπαντήσει κάπου την «Δίκαιη Ανάπτυξη», αλλά η απλή ανάπτυξη - που αποτελεί προϋπόθεση της Δίκαιας, είναι ακόμη υπό αναζήτηση.

Είχε επίσης υποστηρίξει ότι για τους προηγούμενους «πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας είναι τα συντρίμμια που άφησαν: συρρικνωμένοι μισθοί και συντάξεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας και ασφυκτική συρρίκνωση του δημόσιου τομέα» (όλα τα επανέφερε στη θέση τους).

Η δεύτερη ήταν τον Ιούλιο του 2016, στο Προαύλιο της Βουλής. «Από εδώ, το ναό της Δημοκρατίας», κήρυξε την αμφιλεγόμενη για την θεσμικότητά της διαδικασία, αναθεώρησης του Συντάγματος. Αμφιλεγόμενη γιατί το σύνταγμα προβλέπει τις διαδικασίες αναθεώρησής του, οι οποίες πόρω απέχουν από τις επιλεγείσες από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σε φόντο πορφυρό - προσδίδει μεγαλοπρέπεια - είχε κάνει γνωστές τις προτάσεις του για την συνταγματική αναθεώρηση, κηρύσσοντας τη «νέα μεταπολίτευση».

Μερικές από τις θέσεις που το πολιτικό σύστημα θα βρει μπροστά του από τον Οκτώβρη, είναι: Συνταγματική καθιέρωση απλής αναλογικής, εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό εάν αποτύχει η Βουλή σε δύο διαδοχικές ψηφοφορίες την εκλογή του (υπάρχουν εσωκομματικές αντιδράσεις από τους «53»), εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας που θα συνοδεύεται από πρόταση για νέο πρωθυπουργό, και δυνατότητα διενέργειας Δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω των 500.000 υπογραφών για εθνικά θέματα και με συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών για ψηφισμένο νόμο (έχει χαρακτηρισθεί από επαΐοντες, ως η χαρά της εκκλησίας - για «τολμηρά» κοινωνικά νομοθετήματα - και της ΧΑ για όλα).

Η τρίτη οικειοποίηση εμβληματικού χώρου γίνεται τώρα, και είναι το μέγαρο Μουσικής. Τουλάχιστον στις δύο προηγούμενες, ο κ. Τσίπρας μίλησε ως πρωθυπουργός της χώρας, οπότε είχε κάποιο θεσμικό πρόσχημα. Σήμερα στο κρατικοποιημένο Μέγαρο, θα μιλήσει στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή σε κομματικό όργανο, ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Η οικειοποίηση του Μεγάρου είχε αρχίσει πιο νωρίς, καθώς ο βουλευτής του κόμματος και βουλευτής Κώστας Δουζίνας, διοργάνωνε εκεί φιλοσοφικής ενασχόλησης εκδηλώσεις - οπότε λες «χαλάλι».

Το Μέγαρο Μουσικής έχει πολλαπλή σημειολογική σημασία για τον ΣΥΡΙΖΑ:

Για χρόνια ήταν το εμβληματικό - όσο και «αποδεικτικό» - στοιχείο της διαπλοκής μεταξύ της πολιτικής και μηντιακής εξουσίας. 

Ηταν επίσης το σύμβολο επικυριαρχίας του Λαμπράκη επί της πολιτικής και δημόσιας ζωής της χώρας. 

Ηταν το «κουλτουριάρικο» κέντρο, το οποίο εξέπεμπε κουλτούρα μακριά από τις ανάγκες και με αποκλεισμένο το λαό - σπόντα που είχε αφήσει ο κ. Τσίπρας κατά τα τη τελετή παράδοσης του Κέντρου Πολιτισμού ιδρύματος Νιάρχου, (δικαίως, αφού ως γνωστόν, όποιο μέλος λαϊκής τάξης πήγαινε εκεί… μαστιγωνόταν!). Οι μόνοι που συγκεντρώνονταν εκεί, κατά την αρχαϊκή άποψη του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η κοινωνική και οικονομική ελίτ (κι αυτό… γνωστό! Οι έλληνες επιχειρηματίες… ξημεροβραδιάζονταν στο Μέγαρο να ακούνε άριες!).

Με την επιλογή το Μεγάρου για κομματική συγκέντρωση, θέλει να σηματοδοτήσει ότι άλλαξαν οι καιροί. Δεν είναι προσωπική ματαιοδοξία. Θέλει να δείξει ότι το Δημόσιο Μέγαρο Μουσικής το διαφεντεύει πλέον το κυβερνών κόμμα.

Αντε, το επόμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, να γίνει κι αυτό στο Μέγαρο Μουσικής.( Θεωρητικά πλέον, αφού υπάρχει κεκτημένο, όλα τα κόμματα της Βουλής δικαιούνται να ζητούν το Μέγαρο για κομματικές εκδηλώσεις!).

ΥΓ: Αν μας θεωρείτε υπερβολικούς και καχύποπτους, θυμίζουμε ότι πολιτικά προέρχονται από μεγάλη πολιτική σχολή, που έδινε τεράστια έμφαση στους συμβολισμούς. Δεν ήταν πχ τυχαία, ούτε συναισθηματική, η πρώτη- πρώτη δημόσια εικόνα του πρωθυπουργού, με την κατάθεση λουλουδιών στην Καισαριανή.