Του ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ
Δεν είναι τυχαίο ότι το ρίσκο που δήθεν αποφάσισαν να πάρουν τα χαμίνια του 2015 ονομάζεται στη θεωρία των παιγνίων "παιχνίδι της κότας".
Αλλά κι εκεί, η συμπαντικών διαστάσεων ηλιθιότητά τους δεν τους επέτρεψε να διαπιστώσουν το προφανές: τα δύο οχήματα που βρίσκονταν, κατά την άποψή τους, σε τροχιά σύγκρουσης δεν ήταν ίσης ανθεκτικότητας.
Η σύγκρουση της χρεοκοπημένης Ελλάδας των μπαρουφάκηδων και του τσογλανιδίου του 15μελούς με την Ε.Ε. είναι να σαν να οδηγεί κάποιος ποδήλατο και να κατευθύνεται για μετωπική με οδοστρωτήρα.
Τραβάει κανένα ζόρι ο οδοστρωτήρας για να αποφύγει τη σύγκρουση;
Χώρια που μπορεί το τσογλανίδιο, φτιαγμένο διά βίου από τα παραισθησιογόνα που του δίναν στην ΚΝΕ να νομίζει ότι πάει για σύγκρουση, κι απλώς να κατευθύνεται φουλαριστό στον γκρεμό - μαζί με όλη τη χώρα.
Κι ο άλλος, που νομίζει ότι κινείται μετωπικά εναντίον του, να το κοιτάζει από ένα ύψωμα και να προσπαθεί να το προειδοποιήσει να μην γκρεμοτσακιστεί.
Μετά τη φοβερή και τρομερή διαπραγμάτευση των αλητοσούργελων, η θεωρία των παιγνίων θα πρέπει να αποκτήσει και αυτή την υποπερίπτωση:
Παιχνίδια για κότες.
Το "κότες" ως προσδιοριστικό του θάρρους αλλά και της νοημοσύνης των παιζόντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου